In dit artikel beschrijft Griet haar contact met het Voorouderveld en hoe ze haar moeder hielp over te gaan naar de Andere Wereld.
Vandaag bracht ik zoals elke dinsdag een bezoek aan Mieke, mijn lieve en wijze vriendin. Ik noem haar vriendin, maar zij is veel meer voor mij. Zij is de grootmoeder van Roel en overgrootmoeder van Noa. Ik kreeg van haar de zegen over onze relatie, zij is blij met mijn moederschap, omarmt mijn drie grote meisjes als haar eigen kleinkinderen en nog zoveel meer. Ik kan uren naar haar luisteren. Het gaat me niet altijd over wat er verteld wordt, maar over de liefde, het respect en de dankbaarheid die ik voel in ons samenzijn.
Vandaag vroeg ze me om niet te schrikken wanneer het haar tijd is om hier te vertrekken. “Ik zou jullie wel eens kunnen verrassen” zei ze me glimlachend. Ik voelde hoe het even stil werd in mij en ik opnieuw naar kracht zocht om dit gesprek in schoonheid verder te zetten. En dat is wat we deden. Dankbaar keerde ik terug naar huis, met een warm hart vervult van liefde.
Wat we dikwijls als enorm groot ervaren, is slechts een kleine stap verwijderd. De stap uit dit leven is slechts één moment van overgave.
Reeds jaren heb ik een liefdevol contact met mijn overleden vader. Na zijn sterven is hij lang mijn steun en toeverlaat geweest in moeilijke momenten. In het leven had ik weinig contact met hem, maar na zijn dood heb ik hem leren kennen als een zeer liefdevol en zorgzaam wezen. Zo verscheen hij op een nacht in een droom waarin hij me vertelde dat we samen de brug moesten maken. Hij stak zijn handen naar me uit en gebaarde om mijn handen in de zijne te leggen. Ik voelde me twijfelen, maar deed wat hij vroeg. “Dit is de brug” zei hij, “hierover kan je moeder straks wandelen. Ik ben hier om haar op te vangen, jij bent daar om haar uitgeleide te doen.”
Drie maanden later maakten we samen de brug. Tijdens een spoedopname in het ziekenhuis zag ik in mijn moeders ogen dat ze het leven losliet. Zij had geen woorden meer, genoot van het samenzijn met haar kinderen en kleinkinderen, wuifde ons na… En toen kwam het moment waarop ze werkelijk de stap waagde. Ik legde mijn handen op haar voeten, voelde mijn vaders handen en zag zijn glimlach. Mijn moeder wandelde in grote vrede en overgave over onze handen. Alles jubelde in mij, de hemel ging open, ik bevond me in een ongekende gelukzaligheid… ik was zo trots op haar. Wat een gratie, wat een vertrouwen, wat een kracht,…
De scheidingslijn tussen de twee werelden lijkt alsmaar dunner te worden, er is nog slechts een sluier die beiden van elkaar scheidt. Achter deze sluier betreden we het voorouderveld, een plaats van wijsheid en kracht. Van onvoorwaardelijke liefde, steun en vertrouwen.
In het sjamanisme werkt met het Levenswiel, ook het Medicijnwiel genoemd, waarin het Noorden de plaats is van de voorouders, daar waar alles stil wordt. Om in dieper contact met hen te komen is het nodig om het noorden in onszelf te vinden, op zoek te gaan naar de innerlijke stilte die leeft in ieder van ons. Het is hier dat de voorouders tot ons spreken en dat we in staat zijn hun boodschappen te ontvangen, op een andere manier dan wanneer we boodschappen ontvangen in de mensenwereld. De voorouders spreken immers tot ons wanneer de poort van de ziel open is: daarom gebeurt het dat ze verschijnen in onze dromen, in beelden, tijdens rituelen of gebed.
Er is veel werk op de aarde en we kunnen allen van grote betekenis zijn in het transformatieproces dat nu gaande is. Het is belangrijk dat we mekaar optillen naar hogere frequenties van bewustzijn waarin het woord “samen” centraal staat. De plaats waarin eenieder zich veilig voelt om het hart te openen zodat de ogen terug schitteren. Waar we ons herinneren wat de ware betekenis is van ons bestaan en vrij zijn om elke stap die verbonden is met de geboorte hiervan, in vreugde te zetten. Onze waarheid is eenheid, want dat is onze ware thuis. Eenheid en verbondenheid met al wat is.
Ik geloof dat de voorouders ons aanmoedigen de cirkel van healing te betreden, om onze plaats van kracht in te nemen en onze geschenken te delen. Hun gebeden en liefde zijn altijd bij ons. Hun vreugde schenken ze ons. Ze roepen ons op om onze werkelijke plaats in te nemen en wanneer deze roep jouw hart gevonden heeft, luister dan, word stil, maak je ontvankelijk.
Deze periode van het jaar zijn de sluiers van de werelden het dunst. Overal ter wereld komen mensen bij elkaar om samen te werken met de voorouders. Daarom is het goed om in hun veld dit alles te bekrachtigen, hun hulp en ondersteuning te vragen en hun boodschappen te ontvangen.
Ook dit jaar staat in deze periode het voorouderwerk en healing voor ons centraal. Indien je je geroepen voelt ben je altijd welkom bij ons in de cirkels die we opdragen aan de Voorouders:
– Je kan thuis werken met de kracht van het Voorouderveld via de nieuwste Anam Cara video meditatie: “Sta sterk in je keuze…”
– Op 24 oktober is het Sjamanistische Drumcirkel voor Moeder Aarde, met deze maal ook een focus op de Voorouders
– Vrijdag 2 november komen we samen voor de Rituele Dans: “Bidden met de Voorouders”. Een bijzonder ritueel volledig gedragen door live rituele muziek.
– 3&4 november gaat de Sjamanistische healing intensieve door: “Voorouder Healing & Soul Retrieval workshop”
– 7 november is het Vuurceremonie voor transformatie, waarin we ook werken voor healing voor de Voorouders.
– De Zweethutceremonie van 18 november staat in het teken van “Voorouderstroom van Healing”
Een volledig overzicht van alle aktiviteiten kan je vinden op de Anam Cara agenda.
Ik wens je veel warmte in deze wonderlijke periode,
Griet
