De laatste dagen waren interessant en vol mooie lessen. Zoals eerder gepost in deze blog blaasde een hevige stormwind zeilen van onze dakwerken weg, terwijl een wolkbreuk onze grote woning omtoverde tot een regenfiasco. Griet en ik begonnen een dans van vele uren dweilen en rondrennen met emmers, plastic zeilen, etc.
Wij werden genoodzaakt de bijeenkomst van het Hartebos te annuleren, en vrienden begonnen toe te stromen om mee de handen onder het werk te zetten en velen stuurden ons steunende woorden. We voelen ons vervuld voor deze gebaren van vriendschap en verbondenheid. Al bij al valt de schade wel mee, maar we kregen zoveel kracht en steun van vrienden, dat ik me ontroerd voel door dit hele gebeuren.
Deze ochtend reflecteerde ik dit alles en zag ik hoe ik in mijn leven altijd geïnspireerd werd door steunende woorden van mensen die me aanmoedigden verder te gaan, verder te bouwen, te blijven groeien en delen.
Het zijn niet de woorden van kritiek die je leven bepalen, maar woorden van ondersteuning. Niet dat we niet kunnen leren van kritiek, uiteraard heeft dit ook zijn waarde, maar op één of andere manier brengt het leven ons altijd manieren waarop we ondersteuning krijgen op de momenten waarop we het nodig hebben. Deze ondersteuning komt niet alleen via mensen, maar ook via boeken, herinneringen, de natuur en de inspiraties van de ziel.
Ik geloof dat we als gemeenschap terugkeren naar een cultuur van ondersteuning, inspiratie en kracht. Ik geloof dat deze beweging steeds sterker en sterker wordt in de wereld, en dat dit is als een rivier die elk van ons uitnodigt ze te volgen.
Toen ik vele jaren geleden startte als vuurman bij de zweethutten van mijn leraar, gaf hij me een sterke les, die altijd bij me is blijven doorleven. Hij zei me: “Roel, als je naar de zweethut komt, waar dan ook, zie je altijd 2 groepen mensen. Er zijn mensen die toekomen en graag met elkaar een praatje maken, maar ze zijn zich niet altijd bewust van de consequenties van de ceremonie. Dan is er ook de groep mensen die anders kijken: ze komen toe en vragen wat er gedaan moet worden, waarna ze het werk starten: zij sjouwen met hout, stenen, dekens, nemen initiatief en zijn aktief dienstbaar aan de ceremonie. Zorg altijd dat je zelf deel bent van die groep mensen, want zij maken dat de ceremonies kunnen doorgaan.”
En met de jaren observeerde ik dit en zag dat het waar is. Het maakte me bewust van de kracht van inzet en toewijding, en door me hier op te richten, bracht het me in diepe verbondenheid met deze ceremonies, maar ook met de mensen. Het is enorm sterk wanneer je je verbindt met iets of iemand door je aktief in te zetten. Het maakt je verbinding levend en krachtig.
Griet en ik hebben het geluk dat we altijd omringd zijn door mensen die mee willen bouwen aan de inspiraties die wij in het hart koesteren. Door al deze jaren te bouwen aan zovele projecten ben ik gaan inzien dat deze projecten niet het doel zijn, neen, het samen bouwen, dat is de weg én het doel. Samen bouwen aan iets wat de schoonheid van je hart reflecteert, dat je kan laten doordringen van de liefde en kracht van je ziel, dat is waar we ware kracht kunnen vinden. En wanneer we dit doen worden deze projecten ook werkelijk doordrongen van deze liefde en deze kracht. Ze krijgen een uitstraling die zo weer verderwerkt in de wereld.
Het maakt dat wanneer we elkaar de handen toereiken, we elkaar werkelijk voelen.
Ik geloof dat een nieuwe cultuur van samenwerking en ondersteuning wereldwijd aan het groeien is. Steeds meer mensen helpen elkaar, en vinden nieuwe wegen om te bouwen aan het paradijs van het hart. Dit is als een innerlijk vuur, en het is goed dit te voeden. Want dit vuur brengt licht als het even wat duister is.
Ik wil je uitnodigen om vandaag je kracht uit te reiken naar iets of iemand. Help elkaar. Want dit is waarvoor we hier zijn.
En als je wil, deel dan hieronder wat je geschonken hebt aan anderen, zodat we het samen kunnen vieren.
Laat je kracht vrij!
Roel
