Het vuur brandt en knettert doorheen de stilte van de nacht. De maan verlicht de gezichten van mijn lieve zusters en ik glimlach dankbaar om dit warme samenzijn. Ik open me om te luisteren en te ontvangen….een lied, een gebed, een inzicht….
Samen met alle vrouwen bereiden we de vuurplek voor op de nachtwake die we samen zullen ingaan. Het hout ligt klaar, het altaar is opgebouwd, slaapzakken, dekens en matjes zijn gespreid,…
Rondom de cirkel van vuur hangen de gebedszakjes met persoonlijke intenties. Gebeden voor onszelf, voor dierbaren, voor de aarde. In de cirkel staan er kommetjes met Thuya, wiens takjes we gebruiken om oude pijnen, patronen of ziektes achter te laten door ze aan het vuur te schenken.
Het vuur wordt aangemaakt, we verwelkomen de kracht van het Oosten, binnen het sjamanisme staat deze kracht voor het nieuwe begin, het nieuwe leven. We trommelen en zingen en gaan de stilte in van de nacht. De geluiden van de wereld reizen voor even nog met ons mee…
Af en toe klinkt er een lied, soms zingen we mee, soms wordt er alleen maar geluisterd. Verder is er alleen het knetteren van het vuur. De nacht lijkt eindeloos en dat doet deugd.
Ik ben stil en vrij van gedachten. Het is aan mij om het vuur te hoeden en ik doe dat met veel zorg. Mijn innerlijke dialoog met Tatewari, grootvader vuur, is levendig en spreekt over dankbaarheid. Ik mijmer en duik in de schoonheid van mijn leven. Ik glimlach en met mijn ogen streel ik de haren van de vrouwen in de cirkel. Het is stil, iedereen slaapt, er is rust. Ik voel me rijk en licht.
Er is een goddelijk licht dat leeft in de ziel van elk van ons en dat resoneert met het goddelijke licht van de ziel van moeder aarde. Wat er in ons leeft, leeft in alles, en wat er is in alles, leeft in ons. Het is tijd om wakker te worden, recht te staan en deze waarheid te leven.
Ik leg een nieuw stuk hout op het vuur met de intentie dat we collectief mogen ontwaken, dat we wakker worden in dit nieuwe bewustzijn.
Ik neem terug mijn plaats in in de cirkel en zoek de warmte van mijn slaapzak op. Ik geef de borstel om het vuur te hoeden door aan de volgende vrouw, mijn taak zit er op. Met mijn ogen gesloten ontstaat een nieuw lied dat ik zachtjes neurie doorheen de nacht, een lied voor de bomen, de vogels, de bloemen, het water, de kinderen,….. een lied dat gaat over zorgzaamheid, verbondenheid en liefde. Van dankbaarheid voor al wat is.
Hartegroet,
Griet.
Sisterhood is een nacht van gebed, liederen en diep luisteren. Het is een samenzijn in de natuur dat je herinnert aan de eeuwige verbondenheid met de aarde en haar wijsheid en de poort opent naar het oude innerlijk weten.
We stappen vrijdag door de poort van het Oosten, het ontwaken, het nieuwe leven. Deze nacht is een warme uitnodiging om samen deze poort te betreden. Wil je graag mee met ons waken en bidden, klik dan hier om je in te schrijven.
Deze ceremonies zijn deel van de Anam Cara gift economy werking en dus op donatiebasis.
Als kind kon ik uren door de velden dolen op zoek naar niets. De bomen waren mijn vrienden en zo moeilijk als het soms was om een plek te vinden tussen de mensen, zo eenvoudig was het om thuis te zijn in de natuur.
Bolé is een multicultureel trio, hun muziek een mix van culturen en invloeden die elk van hen opdeed tijdens hun reizen en levens-avonturen – Balkan, Mexico, Indië, Spanje….. 
Mijn vraag leidde me naar 