Oog in oog komen met waarheid is een uitnodiging om te helen wat geheeld wil worden en te omarmen en lief te hebben wat wonderlijk is en nooit gezien is als een wonder.
3 Weken schilderen in het prachtige Italië onder het waakzame oog van visionaire kunstenaar en leraar Autumn Skye Morisson, bracht me in een diepe staat van verwondering.
Verwondering over de gedachtenkronkels en waarheden die ik had aangenomen over mijn dierbare tempel waarin ik huis: mijn lichaam, meer bepaald mijn portret van mezelf.
Ik had een sterk vermoeden dat deze workshop veel in beweging zou zetten, maar ik wist niet dat dit proces bepalend zou zijn in het vinden van meer vrede en liefde van en voor mezelf.
De eerste dagen waren intens en moeilijk, ik had het gevoel dat ik in de spiegel keek naar een vreemd wezen. Ik heb nooit beseft hoe de vorm van mijn gezicht werkelijk was, ik keek naar de oneffenheden van mijn huid, de rimpels die met de jaren waren verschenen, hoe klein dan ook, ze leken gigantisch. Meerdere keren ging ik weg van de schildersezel om naar buiten te gaan en even een traan weg te pinken adem te halen en terug aan het werk te gaan. Ik verzamelde telkens opnieuw moed en overgave en was vastbesloten de reis verder te zetten.
Ik had geen ervaring in het schilderen van een portret maar nog meer leek ik geen ervaring te hebben in het omarmen van wat het innerlijk met me deed, ik gleed van het ene uiterste in het andere…. . Een wave die telkens opnieuw ontstond.
Ik werkte verder, voelde alle oude gedachtenkronkels banen trekken, vergroten en dan zachtjes weer verdwijnen in een bad van omarming en liefde.
Reeds sinds ik me kan herinneren was mijn neus een obstakel dat me in allerlei gekke dwalingen had gebracht. Als tienermeisje probeerde met allerlei hulpmiddelen mijn neus te verkleinen, te verdunnen, recht te krijgen… Ik was ervan overtuigd dat dit dierbaar geurorgaan elke mogelijke minnaar weer zou doen verdwijnen. 2 Dagen probeerde ik dit eigenaardig schepsel met verf en penseel op het doek te krijgen. Bloed, zweet en tranen heeft het me gekost, maar ik kan in geen woorden de vreugde omschrijven toen ik door de ruimte riep: “Autumn Skye, ik heb een neus…. hij is fantastisch!”
We hebben vaak gelachen met alle gekke dwalingen van iedereen en de warmte en liefde die uitging van de groep was als een streling in elk moment. Ik voelde draagkracht en warmte en veel waardering en dat deed me zoveel deugd.
Na 2 weken kende ik de weg doorheen het kluwen en voelde ik diepe dankbaarheid voor het gegane pad.
In de derde week wijdde ik me aan het naar voor brengen van de ziel in mijn portret. De ziel die huist in de vorm. Ik volgde wat er innerlijk wilde spreken, luisterde en probeerde neer te schilderen wat er zich wilde tonen: Een oude ziel gewikkeld in witte gewaden, zilverkleurig haar, zachte ogen,….
Ik werd stil van mijn eigen creatie. Ik had nooit gedacht dat dit de ondertoon zou zijn van het ganse schilderij. Als ik kijk in die warme, stille ogen, de zachte blik, zie ik fijnheid en mededogen en dan weet ik dat mijn ziel verbonden is met deze pure essentie van wie ik ben.
De angst voor het ouder worden wijkt hier voor de komst van de wijsheid die ik omarm.
Mijn werk is niet af en er is nog veel dat zich wil tonen. Ik ben zeer benieuwd naar de evolutie ervan.
Ik leerde van Autumn Skye dat je kan blijven door schilderen tot je de waarheid helemaal raakt. Dus ik blijf verder gaan, verder schilderen, verder evolueren. De wijsheid die ik op dit ogenblik voel als ik naar haar kijk, mijn geliefd zelfportret, is een perfecte basis om de vreugde, het speelse en de verbondenheid verder in beeld te brengen. En daar kijk ik ongelooflijk naar uit.
We komen in het leven en zoeken een weg doorheen de kronkelingen en waarheden die we aannemen en waarvan we denken dat ze ons meer verbinden met het ware zijn. Maar gaande op het pad leer je stap voor stap los te laten wat niet werkelijk is en je te verbinden met de diepe waarheid die leeft in jou. Wanneer die waarheid de ruimte krijgt om zich te tonen, ontstaat er een liefde voor jezelf die je aan geen ander kan beschrijven, omdat je hebt begrepen dat er maar één is die die werkelijk kan begrijpen. En die ene, dat ben jij! Wonderlijk wezen, prachtig schepsel, oneindig liefdevol en zo begrepen, in alle aspecten van je zijn.
Ik hoop dat je dit elke dag kan begrijpen, weten en in liefde kan omarmen.
Hartegroet,
Griet
ps: klik hier voor de fotoreportage portretworkshop met Autumn Skye
ps2: In oktober komen Vera Atlantia en Kuba Ambrose, 2 internationale lesgevers in visionaire kunst, opnieuw lesgeven in ons centrum. Wil je graag mee in het avontuur van creatie stappen dan kan dat via volgende link: 2 Weekendworkshops met Vera & Kuba
