Ik hou ervan om me terug te trekken in onze yurt, het vuur aan te maken, kaarsjes aan te steken en me te laten omringen met mooie, zachte en inspirerende muziek.
Het zijn die momenten waarin ik even de drukte van het leven achter me laat en voor mezelf zorg en me onderdompel in mijn grote verlangen naar romantiek en verbondenheid.
Zoals ik vroeger dacht dat dit alleen te beleven viel met een partner die kon begrijpen wat er in me omging, heb ik geleerd dat deze momenten zeer waardevol kunnen zijn als je de verbinding eert met die prachtige ziel die je bent. Een bijzondere relatie die tot hiertoe nog niet zoveel namen draagt, maar waar velen naar op zoek zijn.
Zittende in mijn warme omhullende cocon komt de vraag naar boven wat de ware aard is van een liefdevolle relatie.
Ik ga ten rade bij één van mijn gidsen die me steeds bij staat wanneer ik voel dat dergelijke hersenspinsels op de voorgrond komen en vraag haar om me de weg te tonen doorheen dit kluwen van vele mogelijkheden.
Haar antwoord is verbluffend en wil ik graag met je delen. Zij spreekt tot mij…
“Relaties gaan niet over begrijpen en ontvangen of dichter bij mekaar komen, verbinden en openen, om de eenvoudige rede dat dit er al is. Het zijn echter uitnodigen om door te groeien naar een dieper geloof in – en zorg voor jezelf zodat je steeds opnieuw je hart kan openen.”
Zij neemt een spiegel en als ik erin kijk zie ik een groot hart van goud dat ik herken als het mijne. Ik pink een traan weg van ontroering en breng mijn aandacht verwachtingsvol terug bij haar.
Ik vraag haar wat ik kan doen om me meer te verbinden met dit gouden hart?
Mijn wijze gids zwaait met haar arm en zo opent ze als het ware een beeld van een prachtig geurende bloementuin. Ik zie mezelf wandelen tussen de geurende bloemen met een grote rieten mand in mijn armen. Eén voor één pluk ik de rijpe vruchten van de bomen, wandel naar mijn geliefde en schenk ze aan hem.
“Dit is het grootste geschenk dat je in een relatie kan geven”, spreekt zij, “het zijn de vruchten van wat je geleerd hebt in het leven, telkens opnieuw, en zij dragen de kracht van de liefde in zich. Elk leren omvat kracht, moed, vertrouwen en overgave en leidt uiteindelijk naar dat punt waar je bereid bent om voorbij de storm je hart terug te openen en liefde toe te laten.
Er is geen enkele vorm in materie die ooit de waarde heeft van deze kostbare vruchten… ze zijn onbetaalbaar.”
Haar woorden maken me stil en ik hoor het vuur in onze kachel op de achtergrond knetteren, alsof het nog meer kracht wil geven aan wat er gedeeld wordt.
In die stilte begrijp ik de uitdaging van het steeds verder groeien, telkens opnieuw ruimte vinden om weer te keren naar dat punt waar liefde zich toont. Soms zo ver verwijdert, maar in wezen altijd verbonden in het diepst van ons hart. Ik begrijp dat er niets valt te schenken als het niet zelf wordt gedragen. Hoe kan ik ooit liefde schenken als ik de liefde voor mezelf niet kan omarmen?
Ik leg een blok hout op het vuur en vraag me af wat er nodig is om daarin dichter bij mezelf te komen. Om die kostbare parel die we allemaal zijn te kunnen omarmen en koesteren als een grote schat.
Ik nodig je uit om op zoek te gaan naar jouw pad, jouw wijze om die grote liefde te ervaren, zodat het tekort dat je soms kan voelen niet de grote barriëre hoeft te zijn om, als je geliefde voor je staat, je armen te kunnen openen en samen te zijn in dat mooie gouden hart.
Het pad is open, je hoeft alleen maar te wandelen.
In liefde verbonden,
Griet.