Mijn vader verliet na een langdurig ziekteproces het leven toen ik net een twintiger was. Een gebeurtenis die me zeer uit balans haalde en diep raakte.
Ik was bezig met het uitzoeken van wie ik was en waar ik naartoe wilde, en had nog niet echt stil gestaan bij het mysterie, zoals ik dat toen ervaarde, van de dood.
Ik herinner me wel mijn verdriet, maar vooral ook de pijn die ik voelde rond het verdriet dat leefde doorheen mijn moeder. Ik denk dat dit me nog het meest raakte en ik vond geen weg om dit alles te begrijpen.
Jaren later, op een dieptepunt in mijn leven, ontmoette ik mijn vader opnieuw, maar dan op een heel andere en bijzondere wijze.
Het huwelijk met de vader van mijn drie grote meisjes liep in die tijd op zijn einde en ik voelde een grote verlatenheid in mezelf. Jaren had ik geprobeerd om deze relatie te redden, maar ik was op dat punt gekomen waarop ik besefte dat ik alleen nog maar kon loslaten. De uiteindelijke breuk had een grote impact op me en deed me zakken in de diepe dalen van de ziel.
Ik herinner me nog hoe ik tijdens het verlaten van mijn thuis, tussen de verhuisdozen gezeten als een hoopje ellende, steeds meer wegzonk en het gevoel had dat ik het leven achter me liet. Mijn kinderen sliepen bij vriendjes, de nacht was stil en koud, wat me restte was een kreet van wanhoop: “Vader, help me!”
Plots voelde ik een warme omhulling rond gans mijn lichaam, alsof ik gedragen werd in 2 stevige armen. Mijn lichaam ontspande zich en ik gaf me over aan deze zachte en koesterende energie. Ik liet mijn tranen stromen, liet me wiegen in deze liefdevolle handen en kwam thuis in een wereld die ik niet kende en moeilijk kan beschrijven, maar toch zo vertrouwd aanvoelde. Ik voelde mijn vaders aanwezigheid en liefde. Op dat ogenblik opende er zich een dialoog tussen ons die zo helend was voor heel het proces waarin ik me toen bevond. Hij gidste me doorheen het aanvaarden van het afscheid en ik leerde hem kennen als een meest liefdevolle ziel, vader in de andere wereld, vrij van de aardse beperkingen en lessen die hij hier op aarde kwam leren en hem zo menselijk maakte. Zijn stralende aanwezigheid was als een balsem op de wonde.
Ik voelde me open en verbonden, badend in een liefde die ik nog nooit eerder had beleefd en in deze staat bleef ik tot het eerste ochtendlicht zachtjes de ruimte binnendrong. Ik stroomde over van dankbaarheid, van liefde en van kracht om weer recht te staan en het leven in te gaan.
Sindsdien is mijn vader mijn steun en toeverlaat gebleven en ik voelde steeds opnieuw die draagkracht en omarming als ik er om vroeg.
Pas toen mijn moeder vele jaren later overleed, verdween hij uit mijn innerlijke wereld. Alleen de zeer praktische dingen zoals: “Griet, mazout” , “Griet, naar de garagist gaan,…” deelde hij met me. In mijn beleving was de zorg voor de overgang van mijn moeders ziel een prioriteit en ik kon dit helemaal begrijpen.
Ik leerde dat het leven niet eindigt na de dood, relaties kennen geen einde maar leven verder in de geesteswereld die de grens van de dood overschrijdt. Vanuit deze werelden is er eindeloos veel ondersteuning en aanmoediging voor ons. De voorouders zingen van vreugde bij elke nieuwe stap die we zetten, zij dansen mee de dans van het leven, houden je als het nodig is in veilige en liefdevolle armen.
We hebben er ons bij neer te leggen dat het leven hier in menselijke gedaante eindigt en het is goed om te weten dat er na de dood geen einde is maar een nieuw begin. Relaties deinen uit naar een kosmische ruimte waarin vernieuwde vereniging mogelijk is. In die ruimte kunnen we mekaar blijven steunen, dankbaarheid voelen en waarachtige verbinding leren. De voorouders zijn vrij van het aardse leven, zij zijn verbonden met de onvoorwaardelijke liefde van waaruit ze ons omarmen.
Het voorouderveld is een bron van kracht, waar we gidsing of healing kunnen ontvangen. Door hiermee verbinding te maken open je een wereld waarvan je de meerwaarde kan meedragen in de rest van je leven en die je zal leren dat we de tranen die we voelen voor het afscheid kunnen ruilen voor de vreugde van een vernieuwde verbinding.
In liefde,
Griet.
ps: Ook dit jaar komen we in cirkels samen om het werk met de voorouders te delen. Je bent van harte welkom:
– 27 & 28 oktober: “Ancestral Healing intensive”
– 2 nov: Samhain Rituele dans
– 3 nov: Samhain zweethutceremonie
Enkele maanden geleden plantte ik zoals elke jaar de zaadjes van zonnebloemen in onze tuin. Ik hou ervan om de paadjes te versieren met deze prachtige bloemen en zij brengen zegeningen voor iedereen die het pad bewandelt…
Net voor we op 
Ik geloof in de eenheid tussen al wat leeft. Wat je doet voor jezelf doe dat ook voor een ander, woorden die op dat moment de aanzet waren om de tere stengel te spalken. Mijn hart is blij en dankbaar als ik hen ’s morgens groet en die vreugde draag mee doorheen gans de dag.