Sinds zolang ik me kan herinneren is gebed aanwezig in mijn leven. Ik herinner me hoe het zoontje van goede vrienden tijdens een val bij het fietsen in coma geraakte. Elke nacht bad ik tot God met de vraag om deze jongen terug het leven te geven. Het toekijken op de angst en de pijn van de ouders was te groot voor mij, ik wou dit alles zo graag van hen overnemen. Mijn gesprekken met God waren de momenten waarop ik het gevoel had dat ik niet machteloos moest toekijken, maar op één of andere manier verandering kon brengen. Groot was dan ook mijn teleurstelling en het gevoel van verlatenheid toen de jongen uiteindelijk afscheid nam van dit leven.
Ook toen ik ouder werd bleef ik bidden, meestal op momenten waarop ik verandering wilde of angst, pijn en radeloosheid de hoofdtoon waren. Het gebed was dan mijn laatste toevluchtsoord in de hoop verlichting te voelen of een nieuwe uitweg te vinden. Het gaf me een gevoel van verbondenheid dat mijn grote eenzaamheid van dat moment zachter maakte.
Naarmate mijn leven zich meer en meer ontvouwde vanuit een keuze om mijn ware pad te bewandelen en spiritualiteit een steeds grotere plaats kreeg, ontdekte ik hoe ik het gebed kon gebruiken als kanaal tussen de Schepper en mezelf. Een dialoog tussen mezelf en diegene die mij werkelijk kent. Gebed werd niet langer meer verbonden met angst, pijn of radeloosheid maar werd de telefoonlijn met mijn ware thuis. Ook op momenten van diepe vreugde en dankbaarheid danste of zong ik mijn gebeden of het was via grootvader vuur dat ik de lijn opende .
Mijn ontmoeting met Reiki en de initiatie in Reiki II opende een totaal nieuwe wereld. De innerlijke dialoog die ik ondertussen reeds jaren voerde met mijn Vader kreeg een nieuwe dimensie Ik leerde hoe ik mijn gebeden kon richten ten voordele van anderen en tegelijkertijd me volledig leerde loskoppelen van mijn persoonlijk verlangen naar een goede uitkomst. Mijn leven ging niet meer over hoe ik gelukkig zou kunnen zijn, maar over mijn toewijding en het delen van mijn geschenken die ik vanuit mijn thuishaven naar deze planeet had meegebracht. Thich Nhat Hanh, Michael Bernard Beckwith, The Course of Miracles,…ze leerden me allemaall over dienstbaarheid, toewijding en het vinden van mijn ware taak hier op planeet aarde. Ik leerde over de kracht van het gebed en hoe dit de ware voeding was die ik nodig had om als ziel steeds meer en meer mijn plaats op aarde in te nemen.
Toen ik Roel leerde kennen vertelde hij me vaak over zijn droom die hij in zich droeg om een verschil te maken in de wereld, en dat raakte me diep. Ik herinner me dat ik me soms afvroeg hoe hij dit ooit in de wereld zou brengen. Nu jaren later hoef ik die vraag niet meer te stellen, ik weet dat hij het gewoon doet.
Anam Cara werd ons zielekind en is ondertussen de plaats van waaruit we ons werk verder verspreiden. Het intens werken aan het Indiegogo benefietproject dat we momenteel opstarten voor de verdere uitbouw van Anam Cara maakt dat we beiden voelen hoe kraakhelder onze missie wordt. Reeds jaren bidden we tijdens vuurceremonies, vuurlopen, zweethutceremonies, trommelcirkels,…voor helderheid , toewijding, kracht en ondersteuning voor de verdere uitbouw van Anam Cara. In momenten van twijfel, angst en ongeloof was er steeds opnieuw het gebed dat ons uitnodigde om harten te openen en terug te keren naar een diep vertrouwen in het pad. Het was die voeding die ik nodig had om verder te wandelen, de volgende stap te nemen en dankbaar te zijn voor elk geleefd moment.
Het universum gonst van de gebeden, in alle culturen, in het heden en in het verleden. Mensen bidden wanneer er een kind wordt geboren, wanneer dierbaren overgaan, bij de aankoop van een nieuw huis, wanneer ze richting zoeken in hun leven. Het herinnert ons aan onze ware oorsprong, het is de communicatie met de ware Schepper, diegene waaruit we zijn ontstaan en waar we later ook weer naar terugkeren.
Deze tijd van het jaar nodigt ons uit om die dialoog terug levendig te maken. Het Joelefeest, kerstmis, nieuwjaar, zijn feesten die in essentie de komst van het nieuwe licht in zich dragen. Het zijn momenten waarop we samenkomen met onze dierbaren en we de dankbaarheid voor het leven kunnen voelen. Zij brengen ons naar die plaats in onszelf waar we de stilte kunnen voelen en de verbondenheid met onze ware bron het dichtst nabij is. Hier vinden gebeden hun oorsprong. Hier zijn we thuis.
Hartegroet,
Griet.
PS: Indien je graag onze werking wil ondersteunen, kan je ons enorm helpen door onze benefiet campagne op Indiegogo te delen met je vrienden, of, als je je geroepen voelt, een kleine schenking te maken.
>> Reacties kan je hieronder posten. >> Voor het ontvangen van de Blog-Nieuwsbrief kan je rechtsbovenaan deze pagina inschrijven. Zo blijf je via mail onmiddellijk op de hoogte telkens wanneer er een nieuw artikel op de Anam Cara Blog verschijnt. >> Voor de maandelijkse Anam Cara – Nieuwsbrief kan je inschrijven op de Anam Cara Nieuwsbrief-pagina. Deze Nieuwsbrief geeft een ruim overzicht van onze aktiviteiten, projecten en artikels. >> Als je dit project graag een steun wil geven is dit heel erg welkom. Meer informatie kan je vinden op de pagina ‘Steun Anam Cara’
Zo mooi <3 dank jullie wel
Jullie raken me steeds weer, vitaminen voor de ziel, hartelijke dank
Allerliefste Griet,
Het is mijn grootste intentie om te leven met een open hart, een hart dat straalt, een meesterlijk hart. Toch voel ik bewust hoe het door omstandigheden soms helemaal dichtklapt. Jouw woorden print ik af en neem ik mee opdat ik in zulke momenten kan bidden, vergeven en alle weerstand loslaten om weer ‘zacht’ te worden!
Knuffel van Kristin
Bedankt voor je oprechte en mooie woorden Kristin en voor al je ondersteuning in mijn zoektocht naar overgave. Je was een wegwijzer naar vernieuwd enthousiasme.
Ik weet nog steeds niet hoe ik een verschil kan maken in de wereld, wat het juiste pad is. Maar jouw woorden nodigen me uit om te blijven verbondenheid zoeken met de bron. Zo valt alles ooit wel op zen plaats. Veel liefs.
Hey Marleen, niet te ver zoeken, je bent het verschil voor mij althans. Je was een bron van inspiratie in mijn verdere keuzes.
Opgegroeid zonder
duidelijk,
tastbaar moederkompas,
van hoe het moet zo…
leven hier,
tussen mensen.
Wel altijd,
in élke fase van mijn leven
voelbaar
door
Gidsing,
Leiding,
Mensen,
Licht,
de Weg gewezen
stappen gezet
met vallen en opstaan
pratende met datgene
wat niet zichtbaar is
waarvan ik met mijn hele wezen voel
dat het
ook
doorheen
mijn
eenvoudige
handen
wil
werken
Soms,
ben ik
het Pad
zo
hélemaal
bijster…
voel ik me zo
verloren
alleen
missie-landkaart
door hevige rukwinden weggevlogen
pijn gedaan, gewond, moe
Dan zoek ik
kijk ik
naar mensen die
dié Weg
gaan
voorgaan
voor-Leven
daar een LevensWerk van gemaakt hebben.
Ik kwam vaak uit bij grote namen,
die zo onbereikbaar leken
maar die dan toch via de boeken die ze schreven
door video-opnames
door de levens die ze leven
onrechtstreeks de antwoorden gaven,
op de vragen waar ik dan mee zat.
Hun gelaat spreekt door foto’s op ons altaar.
Op een dag,
ontmoette ik een
bijzondere
eenvoudige vrouw
wiens foto daar nu ook staat
en één van die Grote mensen is
maar
dichterbij,
tastbaar aanwezig,
eenvoudig,
met beide voeten in de Aarde
en met handen, hart en oren
altijd Open
wiens Weg ik bekijk
door wiens tred ik me
mateloos laat inspireren.
Naar wie ik ons kind kan zomaar hoor
bellen, buiten, op een doodgewone,
zomerse dag in de tuin en wie ik hoor vragen
” Griet, wie is en waar woont God precies ? ”
Waarop zij hem dan aanspoort
Hem te zoeken door vooral véél met Hem te praten,
de vraag aan Hem zélf te stellen.
Hem uit te nodigen,
door vooral veel plaats te maken in zijn éigen hart.
Die dag,
ontmoette ik een vrouw
die mij écht heeft leren bidden
met alles wat ik ben
vanuit het levende Leven
vanuit de diepste Liefde.
Ontmoette ik een vrouw
die mij leerde vertrouwen
met al het vermogen dat ik daartoe heb
op de wijzer van mijn eigen kompas,
dat altijd de juiste richting aanwijst,
ook wanneer er twijfel is
en ook al is dat niet de richting waarvan
mijn ‘ik’ denkt dat het de juiste is.
Ontmoette ik een vrouw,
die mijn gewoon voorleeft
in mijn schenken
in mijn danken
in mijn delen
in mijn helen
in mijn bidden
en ons altijd, élke keer opnieuw
aanspoort
naar binnen te gaan
én vooral daar in gesprek te gaan
zonder al te veel woorden
maar vooral goed te luisteren
Vanavond zetten we bloemen
op ons altaar,
bij de foto’s,
tussen de stenen
rond de kaarsen
en danken we
onder andere voor mensen
zoals zij
die ons aansporen
in verbinding
te gaan
en leren dat gebed net als Liefde
een zacht web is
dat ons gezin “weeft”
“draagt” en “heelt”
en zo,
van daaruit ook de wereld
waarin wij leven.
Lieve Griet,
Danke !!!
Bedankt, Helen! Je woorden ontroeren me. Liefs voor jullie drietjes.
Dankjewel, lieve Griet, vond het een heel mooie tekst. En ja, bidden is heerlijk, is zoveel en is zo eenvoudig tegelijkertijd..
Mijn telefoon heeft ook nooit opgehouden te bestaan, ik voel me ook heel gesteund, geleid, bemind..
Grappig om dit op oudejaarsavond op een blog te zetten.
Dankje voor je mooie, wijze woorden, ik zie je zeker gauw weer eens & dat we die verbondenheid mogen blijven doorgeven en leven. Liefs,
Bedankt Ann!
dankje voor je verbindend verhaal
Bedankt, Anne!