Vanmorgen stond ik op en nam het besluit: “Vandaag is de mooiste dag van mijn leven”. Ik relateerde deze affirmatie aan mijn gezondheid, mijn gezin, mijn relatie, mijn werksituatie,…. De lentezon bekrachtigde mijn voornemen, jawel, alles lachte me toe.
Ik besloot mijn affirmatie de ganse dag door uit te spreken. Uit ervaring weet ik dat je op deze wijze ook het onderbewustzijn raakt.
Mijn dag nam echter andere wendingen. Op een zeker ogenblik ontving ik nieuws dat me behoorlijk uit mijn centrum bracht. Ik probeerde focus te bewaren, maar helaas, ik duikte de diepte in. Terwijl ik me bewust was van wat er gebeurde slaagde ik er niet in een ander spoor in te slaan…..
Tot ik plots de woorden herinnerde van Louise Hay waarin ze vertelt dat ze elke dag probeert een half uurtje trampoline te springen. Ik wist niet goed waarom ze dit deed maar het leek me een manier om verandering te brengen in de situatie. Ik zie Noa springen maar ben zelf maar één keer de trampoline opgegaan. Ik weet dat elke verandering, hoe klein dan ook, je leven verandert.
Ik nam me voor om minstens 15 minuten me over te geven aan dit wonderbaarlijke speeltuig…… en inderdaad, dit was op zijn minst gezegd wonderbaarlijk!
Ik rees op in de hoogte, voelde me de hemel raken, kreeg de kriebels in mijn buik en samen met Noa speelden we “mekaars schaduw niet raken.” Dit wil zeggen dat je in plaats van in de schaduw over de schaduw springt. “Je moet in het licht springen, mama”, zei ze. Haleluja, wat een wijze dochter heb ik toch. We sprongen om ter hoogst, om ter verst, om ter gekst in het licht en met elke sprong kwam ik terug bij de waarheid dat dit de mooiste dag van mijn leven is, in dit moment. In dit heilige moment.
Even later kwam mijn andere dochter Emma thuis, keek verbaasd naar onze bokkesprongen en kon haar glimlach niet verstoppen. Ze vertelde me dat trampoline springen goed is voor het lichaam, goed voor de rug, omdat het vinden van de juiste balans alle spieren traint. Wat een dag toch vandaag!
Nadien heb ik een tijdje op de trampoline neergelegen, de hemel boven me bedankend voor dit fantastische idee.
Wanneer ik nu op alles terug kijk dan heb ik inderdaad een wonderbaarlijke dag beleefd. Hij bracht me van diepte naar speels enthousiasme. Deze kleine ingeving veranderde mijn leven op dat moment helemaal.
Ondertussen heb ik met Noa afgesproken dat we elke dag een kwartiertje trampoline springen. De toppen van de hemel rakend, de zon zoenend en mekaars schaduw omarmend, gewoon door er in dankbaarheid over te springen en te kiezen voor het licht.
Het is goed om in momenten waarin je je verloren voelt op zoek te gaan naar verandering. Dit kan heel klein en eenvoudig zijn. Maar iets veranderen, verandert alles. Het traject neemt een andere wending. En wil dit dan zeggen dat hierbij alles is opgelost? Misschien wel, misschien niet, maar het breekt op dat ogenblik het patroon van je leven waar je op dat moment in staat. Het nodigt je uit opnieuw te ademen en het leven toe te laten als de mooiste dag van je leven in dat moment.
Warme groet,
Griet