Hoe vaak heb ik verlangd naar dat moment waarop alles zijn juiste bedding vindt. Waar woorden zacht worden verstaan en er geen twijfel is of geen discussie, maar liefde teder bemint…

Maar ik heb begrepen dat groei nooit eindigt.

Zo dikwijls geloofde ik dat de volgende stap de hemel zou doen klaren en terug vrede zou brengen in mijn kostbare hart. “Wees moedig” is er zo vaak gesproken, maar ik was zo zoekende naar zachte, stille en ware kracht…

Maar ik heb begrepen dat groei nooit eindigt.

Ik heb gezocht, gegraven, gebeden, omarmd. Ik kreeg vriendschap en steun en zoveel meer en er was hoop en er waren dromen en mijn verlangen was groot…

Maar ik heb begrepen dat groei nooit eindigt.

De wilde zee nam me mee en deed me dolen en ik ging op en neer en werd geworpen in het diepste van haar ontstuimige kracht. Ik probeerde haar te trotseren maar ik begreep dat dit me nergens toe bracht.

En ik begon te begrijpen dat groei nooit eindigt…

Ik leerde omarmen en ervaren dat adem mijn grote leraar was. Dat de wildheid van het voelen en ervaren slechts een voorbijgaande beweging is…

En ik begon te begrijpen dat groei nooit eindigt…

Ik leerde over terugkeer naar liefde voor mijn mooie zijn, over wandelen in vrede en vrij van pijn, over het loslaten van al die duizenden verhalen die zo leven in mijn troebele geest en het durven ervaren van wat me zo beroert en wat zo in me leeft…

En ik voelde dat groei nooit eindigt…

Dankbaarheid stroomde binnen als een enthousiaste vriend en ik voelde me begrepen door mijn tedere en zo kwetsbare kind. Ik omsloot haar in mijn liefdevolle armen en gaf troost en zoveel steun en ik begreep dat thuis was te vinden in deze armen van grote vreugd.

En ik begreep dat groei nooit eindigt…

Mijn hart ging open voor het werelds gebeuren en ik voelde toewijding en bezieling en een grote drang om mijn meegebrachte talenten in dit leven te schenken aan het welzijn van ieders hart.

En ik begreep dat groei nooit eindigt…

Ik keerde naar binnen en werd stil in de ziel. Mijn gebeden waren bezield door een kostbaar lied: “Laat Spirit mij gidsen doorheen dit pad, laat mijn woorden gedragen zijn door deze hemelse kracht.”

En ik begreep dat groei nooit eindigt…

Ik draag mijn leven op aan het welzijn van al. Leer me meer luisteren naar wat leeft in mijn hart. Laat me delen wat zo graag door mij wil worden geschonken, als kind van God, voor eeuwig verbonden.

En ik begreep dat groei nooit eindigt…

Laat me maar verder groeien op deze kostbare planeet, ik ben moedig en krachtig en liefdevol en teer. En als ik niet wordt begrepen of geliefd of omarmd, dan heb ik geleerd dat dat niet erg is, maar dat het leven me uitnodigt zodat ik ook dit weer leren kan.

Want ik heb begrepen dat groei nooit eindigt…

In liefde,
Griet.

 

There are
sadness and joy
passion and apathy
enthusiasm and indifference
fear and trust
criticism and admiration
peace and war…
and they are all part of us.
There are
light and dark
sun and moon
water and fire
mountains and plain
storm and windlessness
summer and winter
and they are all part of us…
Just for today,
let us embrace
let’s surrender…

Love,
Griet.

As you, I am a wanderer, my friend,
we have seen the big roads only from afar,
as life guides us off the beaten trails
following the guidance of stars.

So we wander deeper into life.
We are the lovers of the heart.
We visit the temples within
and quest only for the center of our being.

We sit and listen to the stories of our old hearts,
its songs are many, and deep.
They sing of the tears and despair,
of the joy and aliveness.

And they sing of the letting go
the saying goodbye
and the broken hearts
that guide us to understanding.

So whatever I may do
and wherever I may go
Let me clean the mirror of my heart.

So I may meet you, my friend,
truly meet you,
and we may continue to wander
on this trail of singing stars.

– Roel Crabbe