Reiki: Leraar in Overgave

Elk Reiki-weekend dat ik begeleid leert me telkens over het vertrouwen in het werk, in de energie. Het is wonderbaarlijk hoe deze energie, Reiki,  me de weg toont in wat ik doen heb.

Onlangs, tijdens een weekend Reiki 1-inwijdingen,  was ik met een mooie groep mensen  aan het werk. Tijdens deze weekends werk ik veel in de stilte. Aangezien  het  belangrijk is dat je leert omgaan met deze energie en ik sterk geloof in het belang van de ervaring, laat ik mensen veel per twee met elkaar werken. Eén die ontvangt, de andere die geeft. Nadien wisselen we uit en delen onze ervaring .Het is telkens opnieuw  fijn om te mogen toekijken hoe mensen zo respectvol met elkaar omgaan. En dan weet ik dat het juist  is.

Tijdens één van de  deelrondes voelde ik op een zeker ogenblik hoe gans de groep geconfronteerd werd met moeilijke gebeurtenissen in hun leven. Het ene na het andere toonde zich . Gek genoeg openbaarde zich dat allemaal op hetzelfde moment. Onmiddellijk vroeg ik hulp aan de Reiki-grootmeesters en het veld van Reiki en ik  hoorde dit : “Zing een lied”. En ik dacht: “Een lied? Wat voor lied?” Het antwoord was: “Dat weet je goed genoeg”. Ik ben nogal verlegen om te zingen, maar de boodschap was duidelijk. Dus 10 seconden later zongen we een lied, het eerste dat in me opkwam.  Alles keerde zich, van zwaar beladen, pijn, verdriet,… tuimelden we als het ware in vreugde, verbondenheid, liefde,…..

Tijdens een korte pauze die hierop volgde ben ik even bij het altaar gaan zitten in de inwijdingsruimte. Ik was zo dankbaar en wilde dit graag betonen.

Ik heb veel eerbied voor deze energie en dat groeit nog steeds. Ik heb begrepen dat het een kans is om te groeien wanneer je je met Reiki verbind. Het opent de deur van je ziel. Je eigen schoonheid en liefde ervaren kan soms zeer overweldigend zijn. Dit delen met anderen is een groot geschenk.

En dan ga ik vervuld naar huis, open de deur, kijk naar  mijn kinderen, mijn man, glimlach en besef  heel goed dat dit de geschenken zijn voor het pad dat ik bewandel en dan stroom ik over van dankbaarheid.

Hartegroet,
Griet

ps: Indien je graag op de hoogte blijft van deze blog-artikels, kan je je inschrijven rechtsbovenaan op deze pagina. Reacties kan je hieronder posten.

Cirkel van Transformatie

Dit artikel schreef ik zondagavond, het heeft echter enkele dagen geduurd eer ik de tijd vond het op de blog te posten…

Ik zit hier in de zetel, het is de avond van de Zomer Zonnewende. Vandaag kwamen we met een zestigtal mensen samen om dit mooie moment te vieren. De laatste 13 jaar heb ik elk jaar het voorrecht gehad deel te mogen uitmaken van een cirkel van mensen die de kracht van het licht eren op deze manier. Alle jaren behalve één, toen zat ik in India, eveneens ondergedompeld in een wereld van rituelen, gebed en meditatie.

Rituelen zijn belangrijk in ons leven als mens op aarde. Hoe je het draait of keert, het komt er steeds weer op neer dat wij als mens onze weg zoeken doorheen het leven. We zoeken naar de beste weg om te gaan met alles wat het leven ons voorschotelt, en bovenal onszelf daarin.

 

We weten allemaal dat het leven één groot avontuur is, maar soms vergeten we wat een kostbaar geschenk het is om hier op aarde te mogen zijn. We raken verstrikt in onze gedachten, in onze overtuiging, in onze ideeën over hoe het leven is, in plaats van het leven te ervaren en het ten volle te beleven. En steeds opnieuw komen we  tot het inzicht dat we hier zijn om te leren. We zijn hier, in de mogelijkheid ons te openen voor nieuwe ervaringen, nieuwe kennis, en zo onszelf te ontwikkelen, nieuwe aspecten van onszelf te leren kennen en de evolutie van ons wezen ten volle te benutten. Bewust en aanwezig.

Het eerste ritueel dat ik ooit meemaakte, heeft me diep geraakt. Ik herinner het me nog levendig. Ik was 17 jaar oud en stond in een cirkel van een tweehonderdtal mensen, hand in hand, in stilte aanwezig om te bidden voor Moeder Aarde. Er kwam een stilte in me. Ik voelde in mijn hart de vrede waar ik zo lang naar gezocht had. Wat me zo diep raakte, was de eenvoud van het gebeuren. Mensen, samen in een cirkel om thuis te komen in het hart. Ik stond daar en wist van kop tot teen: “dit is wat ik wil doen”.

Nu, een 14-tal jaren later, heb ik de eer hier weer te staan, hand in hand, en te kiezen voor liefde. Eenvoudige rituelen als deze hebben mijn leven veranderd. Ik zag in dat ritueel geen lichten rondflitsen, zag geen spirituele krachten, werd niet meegenomen door vreemde wezens in een diepe trance-ervaring en werd ook niet spontaan genezen, nee, niets van dat. Maar er waren handen in mijn handen en er was liefde. En er was voor mij, opnieuw, de kans om mij te openen voor liefde. Ik stond opnieuw in het centrum van mijn leven, om mijn tijd, aandacht en hart te wijden aan dat wat belangrijk voor me is.

Er waren vandaag veel kinderen op het ritueel. En ook veel nieuwe gezichten. En opnieuw stonden we in een cirkel, toegewijd aan het hart. In de eenvoud van die momenten, vind ik waarheid.
Ik herinner mij een citaat van Walt Whitman. Hij schreef: “Waarheid is eenvoudig. Als ze ingewikkeld was, zou iedereen ze begrijpen.” De laatste maanden komt dat citaat veel in mijn geest naar voren. Het helpt me te herinneren wat het pad is. Ik leer het van onze 4 jarige dochter Noa, elke dag opnieuw. De eenvoud, en in de eenvoud, waarheid.

In onze samenleving, zijn rituelen wat op de achtergrond geraakt. We kennen nog het doopsel, het huwelijk en de begrafenis. De groei van het menselijk bewustzijn en de toename van rituelen, gaan volgens mij hand in hand. Het is duidelijk dat de mens terugkeert naar het hart. We zien het overal om ons heen, we zien het in de wereld wanneer we kijken met ogen die het willen zien. Maar bovenal zien het in onszelf. Als nooit tevoren voelen we de innerlijke roep tot zelf-bevrijding. En als nooit tevoren vinden we binnen in onszelf de moed om verantwoordelijkheid te nemen voor het leven.

Ik ben er van overtuigd dat de groei van het menselijk bewustzijn, ons zal leiden naar een steeds diepere eenvoud. Die eenvoud zal ons de weg wijzen naar een leven vol verwondering, schoonheid en verbondenheid. En ook zal het ons de weg tonen naar een goede manier van leven, waarin liefde, zorgzaamheid en eerbied het vertrekpunt wordt van elke gedachte, woord en handeling. Een kans die we allen kunnen grijpen, elke dag opnieuw.

Ik herinner me het moment dat mijn grootvader stierf. Met de familie stonden rond zijn sterfbed, we gaven elkaar de hand, we stonden er in stilte en lieten onze tranen gaan. Het is een moment waar ik nog steeds beroep op doe, wanneer ik verward geraak in gedachten. Momenten als deze brengen ons terug naar de kern en de waarheid die ons daar opwacht.

Ik wens jullie een prachtig zonnejaar. Dat het mag schitteren.

Roel

ps: Indien je graag via mail op de hoogte blijft van deze blog-artikels, dan kan je rechtsbovenaan deze pagina inschrijven. Reacties kan je hieronder posten…

Transformatie van Energie – een filmpje

In het vorig blog-artikel scheef ik over de Transformatie van energie.

Gisterenavond kreeg ik onderstaand filmpje te zien. Het draagt de titel: “Boddhisatva in metro”. Ik vind dit een uiterst mooi voorbeeld van het transformeren van energie.

Kijk en geniet zou ik zeggen!

Een mooie dag toegewenst!

Warme groet,
Roel

ps: Indien via mail op de hoogte wil blijven van deze blog artikels, kan je je inschrijven voor de Blog-Nieuwsbrief, rechtsbovenaan op deze pagina.

Transformatie van energie

Transformatie van energie is één van de peilers in healingswerk, zowel binnen het sjamanisme als daarbuiten. En als we er bij stil staan is het eigenlijk één van de peilers van het menselijk leven, ongeacht onze levenswandel, visie of overtuigingen. Hoe we het draaien of keren, we hebben allen voortdurend te maken met maar 1 ding: onszelf. Uiteindelijk is dit de enige relatie die we werkelijk hebben in het leven. Wat we ook doen, of met wie we ook in contact komen, wat er zich werkelijk afspeelt is de waarneming binnen in onszelf.

Wanneer we hier onze ogen voor openen en verantwoordelijkheid opnemen voor ons eigen leven, beginnen we de tocht die ons steeds dieper in naar onszelf leidt. Steeds dieper in het veld van waarneming, steeds bewuster wordend van wie we zijn en hoe en wat we voortdurend creëren.

We komen steeds dichter bij de waarheid dat het allemaal neerkomt op energie en haar scheppende kracht: het bewustzijn. We creëren letterlijk elk moment opnieuw met ons bewustzijn de energie waar we ons in bevinden en dus ook de wereld die we waarnemen.

De transformatie van energie is het fundament van ons leven. Al klinkt ‘transformatie van energie’ behoorlijk indrukwekkend, toch is het iets wat we allen elke moment doen. Eigenlijk is het het enige wat we doen. Het leven biedt ons de voortdurende uitnodiging ons bewust te worden van dit proces, die de basis vormt van elke schepping in ons leven.

Of we nu stoppen met roken, beslissen om astronaut te worden, een leven lang de wereld als een vreselijke plek beschrijven of spelen met de kinderen, dit alles wordt bepaald door het bewustzijn waar we voor kiezen. Een leraar van me vertelde ooit dat alles in het leven geschonken wordt binnen het veld van bewustzijn waar we ons zelf in bevinden. Hij vertelde dat het een universele wet was, zonder persoonlijke voorkeur. Ik heb daar lang over nagedacht. Toen ik het hoorde, was het alsof er een licht aanging binnenin.

Sindsdien wordt dit steeds duidelijker, alsof deze stelling een uitnodiging is geworden steeds wakkerder te worden.

Door de interesses die we hebben, richten we wat er op ons pad zal komen. Net zoals de astronaut in een andere realiteit leeft als de topatleet of boomchirurg. Elk zal heel andere dingen opmerken en zal dezelfde dingen op een heel andere manier interpreteren. Dit wordt niet zozeer bepaald door wat er gebeurt, maar wat elk van deze mensen beslist dat het voor hen betekent. Wat de ene als een grote teleurstelling beschouwt, kan de andere als een uitdaging tot groei beschouwen. De resultaten die hier uit voortkomen zullen zeer verschillend zijn.

Het leven, met al haar stormen en stiltes, met al haar uitdagingen en glorie, werpt ons steeds opnieuw terug op onszelf. Het komt altijd opnieuw neer op keuze, intentie, overgave. Wanneer we kiezen voor het leven, kiezen we voor eindeloze mogelijkheden. We kiezen om er ons bewust van te worden, elke moment opnieuw, dat alle wegen open liggen, dat we staan in een universum waarin alles gewoonweg is.

We kunnen kiezen welke ideeën ons kunnen leiden. We kunnen kiezen de eindeloze stroom van gedachten, fantasieën en angsten naast ons neer te leggen. We kunnen kiezen bewust ons leven te leven in het teken van wat ons goed lijkt. Het kan allemaal.

Het leven is wonderlijk, of we daar nu mee akkoord gaan of niet. We zijn in de mogelijkheid om er steeds opnieuw voor te kiezen onze ogen te openen voor het wonder deel te mogen zijn van deze planeet. Het wonder om in een lichaam rond te lopen. We kunnen kiezen ons leven te vullen met het bouwen aan een stralende gezondheid. We kunnen kiezen onze dag te leven in het teken van vriendschap, liefde, begrip of vrede. We kunnen kiezen, elke dag op nieuw. Die keuze wordt bepaald door ons bewustzijn, dat we voortdurend ontwikkelen en voeden met de gedachten die we kiezen, de wegen die we besluiten te gaan met onze geest.

En ja, we kunnen kiezen om elke ‘ja maar’ die dan in ons opkomt, voor even te laten rusten. Keuze is een bepaald door bewustzijn. Het is aan ons de uitnodiging te aanvaarden, en onze bewustzijn te polieren, de lens weer helder te maken door met onze beide voeten pal in het leven te staan en elke moment onszelf te herinneren dat er maar één ding te doen valt, en dat is wakker worden. Op zich een eenvoudig gegeven, al schrijf ik het met een glimlach, lachend om de voortdurende dwalingen waar ik mezelf in kan verliezen. En nog een grotere glimlach omdat ik er in dit moment om kan lachen, op zich een hele opluchting.

Terwijl ik dit schrijf schijnt de ochtendzon me tegemoet en zegt: ‘Psst, hey Roel, zin om vandaag te ontdekken hoe schoon schoonheid kan zijn? Zin om te ontdekken hoe diep vrede kan zijn? Zin om vandaag te voelen wat een zegen het is om iedereen die je ontmoet te zegenen in de stilte van je hart?”

Ik denk: “ja Zon, Laat ik vandaag maar eens wakker zijn, temidden van deze wonderlijke wereld. Laat ik maar eens opnieuw beginnen.” Dat lijkt me nu echt een goed idee. En het lijkt alsof de rest van de Schepping volmondig akkoord gaat.

De diepste lessen blijken altijd weer van een stralende eenvoud. Gelukkig maar! 😉

De transformatie is bezig, voor ons allemaal, altijd. Tijd om te kiezen dus…

Geniet van je dag!

Roel

Openbaring van het Paradijs

De lente wordt merkbaar, je ruikt het in de lucht, je ziet het aan de dieren en planten. Maar evengoed is dit moment een uitnodiging om de innerlijke geboorte te voeden, nieuwe visie toe te laten en de dromen van je hart vorm te gaan geven.
 
We leven in tijden van ongekende mogelijkheden. Tijden waarin we grenzeloos onze scheppende kracht kunnen verkennen. Dit is een kracht die voor ieder van ons beschikbaar is, wanneer we er beroep op doen. En dit vraagt één ding en dat is keuze.
 
Nog maar een tiental dagen geleden zaten we hier in de woonkamer met  de groep mensen die dit jaar de Vision Quest zullen ondernemen. Na vraag van vele mensen hadden we besloten dit jaar weer een Quest te begeleiden. Het opzet, met 6 maandelijkse rituelen als voorbereiding, mailden we een tijd geleden door aan de groep mensen die de Basiscursus Sjamanisme hadden bijgewoond. In een mum van een tijd was de Quest volzet, inclusief een lange wachtlijst.

Het innerlijk bezig zijn met dit krachtig ritueel, opende onze ogen voor de kracht van visie en de gigantische invloed die dit heeft op elk van ons. Wat we nodig hebben is visie. Mensen die durven kijken naar de energie van wie ze kunnen worden. Mensen die durven kijken voorbij alle grenzen en zich durven openen voor een groter potentieel. In het veld van eindeloze mogelijkheden, worden we wakker voor de wetenschap dat wij allen een leven deel zijn van dit veld, voortdurend scheppend, bewust of onbewust.
 
We hebben allen de mogelijkheid onze aandacht te richten op het ontvouwen van ons potentieel. Een onverdeelde aandacht op het bewust laten groeien van onze schoonheid. Elke dag ons leven te kiezen in het teken van vreugde, gezondheid, verbondenheid, kracht. Het is allemaal binnen ons handbereik. Het veld van eindeloze mogelijkheden is overal voortdurend en volledig aanwezig. We kunnen elk moment kiezen welke richting ons leven zal lopen. En die keuze is het enige wat nodig is ons potentieel te leven.
 
We kunnen kiezen elke dag op te staan en te kiezen in welk teken je die dag zal leven. Je dag in het teken van vriendelijkheid. Een dag in het teken van begrip. Een dag in het teken van kracht. Een dag in het teken van vrede…. De wereld buigt zich om en jij buigt voor de wereld. De saaie supermarkt wordt een levend wezen dat je uitnodigt je behulpzaamheid te ontwikkelen door de oude dame wiens appel naast haar karretje valt op te rapen. De man die je de pas afsnijdt op de baan is je uitnodiging tot begrip. De wegomlegging is een avontuur om te ontdekken hoe open je bent voor verandering. Elke gedachte die in je gedachten naar voren komt is een uitnodiging tot ontwaken.
 
Het is de tijd dat we onszelf ontwaken, ons toewijden aan het ontdekken hoe mooi onze schoonheid kan worden en dit overal toe te juichen in de anderen. De waas en verwarring van de wereld kan enkel verdwijnen door het eigen ontwaken. En dit ontwaken kunnen we kiezen, elke dag opnieuw, door aandacht en voeding te geven aan dat wat door ons wil geboren worden.
 
Er is een wereld van schoonheid, verbondenheid, kracht en liefde die geboren wil worden. Die wereld komt er, wanneer we er onszelf beschikbaar voor maken. Dit houdt in dat we in onszelf de moed vinden het verleden los te laten, ons te richten op onze innerlijke mogelijkheden en ons openen voor een grotere visie. Dit is de tijd van nieuwe visie. Wanneer je je er op richt zul je zien dat de nieuwe wereld overal geboren wordt, in mensen als jij en ik . Ze wordt geboren door, en áls mensen die er voor kiezen hun leven er in te leven. We doen dit door keuze en toewijding. Door elke dag op te staan en bewust te kiezen in welke kracht je zal leven om je ten volle over te geven aan de groei van het meest schitterende dat je kan vinden in jezelf. En wanneer we het visioen gevonden hebben en het in de wereld brengen, worden we wakker.

De wereld zal elke dag opnieuw geboren worden áls ons. Het is aan ons om te kiezen in welk teken die wereld zal leven. Wij zijn daar de scheppers van of we dit nu erkennen of niet. 
 
Visie komt voort uit de bron van eindeloze mogelijkheden. En deze werkt voortdurend in op ons leven. Wat er uit deze bron naar boven komt is volledig bepaald door de keuze die we maken met ons bewustzijn. Iemand die zijn aandacht geeft aan het maken van kunst, of het scheppen van vredesprojecten, zal een heel andere uitkomst hebben als iemand die zijn tijd en aandacht geeft aan het  vernietigen van volkeren of het beroven van anderen.
 
Het is alsof we elk moment kunnen kiezen in het ontkennen of erkennen van het paradijs. Wanneer we onszelf wakker maken vinden we het antwoord. Er is een enorme kracht die zich uitdrukt door en als ons. Ze wordt gestuurd door ons bewustzijn. In de tempel van je bewustzijn weet je dat je groei onvermijdelijk is. Er zijn visioenen die door jou in de wereld willen komen. Wanneer we er ons bewust voor openen, komen ze, en ze dagen je uit meer jezelf te worden, vrijgeviger, vreugdevoller, gezonder, krachtiger, liefdevoller, zachter…. 
 
De duitse kunstenaar Joseph Beuys zei ooit: “Iedereen is kunstenaar”. En dat is zo. We schilderen allen het doek van ons leven. We kunnen kiezen hoe schitterend het wordt, of niet. Een keuze die je leven bepaalt.
 
Wat een geweldige kans!
 
We hebben leiders nodig, mensen die zich toewijden aan het laten groeien van hun kwaliteiten en deze ten dienste stellen van de nieuwe wereld die geboren wordt als ons. Bewuste leiders, die het lef hebben de oude wereld te laten, en te spreken vanuit de nieuwe wereld die spreekt vanuit het hart, die denkt vanuit het hart en handelt vanuit het hart.  Dit begint vandaag, elke dag opnieuw. Je ruikt het als een schitterde lentelucht. 

Roel Crabbé

Ps: Je kan je reactie hieronder posten.
Indien je graag op de hoogte blijft van deze blog-artikels kan je je rechtsboven op deze pagina inschrijven.

Geschenken van God

Daar zit ik dan, stilletjes bij mezelf, klein en kwetsbaar, met dat grote verlangen naar mijn eiland waar ik helemaal mezelf kan zijn.
En dan glimlach ik omdat ik dit zo goed ken, omdat ik dit zolang geleefd heb, omdat ik soms toch nog even terug wil gaan naar wat ik vroeger dacht dat mijn thuis was.

Toen ik vanmorgen Noa naar school bracht kwam dit gevoel even over me. Ik voelde me verdrietig, een beetje in de steek gelaten, niet zichtbaar,…

Tot ik zag hoe Juf Lotte Noa in haar armen nam en  Noa zich dankbaar nestelde op haar schoot.

Ik herinnerde me op dat moment het verhaal van een man die na jaren gevangenis terug de wereld instapt. Hij had zijn tijd niet in afwachting uitgezeten maar had geleerd over hoe hij op een nieuwe manier in het leven kon staan. Toen hij de gevangenis verliet leek het alsof hij voor het eerst in zijn leven naar de bomen keek, de geur van het gras opsnoof, voor het eerst werkelijk een vrouw zag,……

Verwonderd keek ik rond naar al die kleine mensjes in de cirkel, juf Lotte die met een grote glimlach deze kinderen verwelkomde, de zorgzaamheid waarmee dit klasje was ingericht, en ik keek en ademde voor het eerst dit geschenk tot diep in mijn hart.

Met een intens gevoel van dankbaarheid en een grote glimlach reed ik terug naar huis.

Dit zijn geschenken van God. Het herkennen van deze kostbare momenten maakt dat we onze ogen openen voor de aanwezigheid in het nu. We kunnen hieraan voorbij gaan of we kunnen ze herkennen en in dankbaarheid in ons opnemen. Het zijn de zegeningen van het leven.

De keuze die hieraan gekoppeld is, is vrij eenvoudig. Kies ik voor een leven in verbondenheid of in afgescheidenheid, kies ik voor een leven in vertrouwen of in angst….en ga zo maar verder.
Focus en allertheid zijn grote leermeesters in dit proces. Observeer jezelf en bevraag jezelf telkens weer: Is deze keuze ontstaan vanuit vertrouwen of is deze keuze met als raadgever angst. Door wie laat je je leiden.

Zie je je kleinzijn of durf je groot zijn. En dan bedoel ik niet dat je minstens de president van Amerika moet evenaren:-) maar durf jij jezelf zien als dat mooie wezen, die mooie creatie die je werkelijk bent.
Rondkijkend, de geur van de bloemen opsnuivend, glimlachend naar de kinderen, en vervuld van van elk moment in je leven.

Voor mij is dit een mooie leerschool en ik durf gerust toegeven dat ik met regelmaat in een valkuil terecht kom. Maar ik ervaar meer en meer hoe snel ik ze ondertussen herken (die valkuilen), terug op mijn benen sta en verder ga in mijn diepgeworteld vertrouwen dat de wereld een prachtige planeet is of met andere woorden: dat het pardijs hier is.

In liefde,

Griet

ps: Je kan je reactie hieronder posten. Indien je deze blog-artikels via mail wil volgen, kan je je hiervoor inschrijven rechtsboven op deze pagina

Wanneer woorden verstillen

Het is avond, ik voel de stilte en vrede in mezelf en ben me bewust van alle zegeningen in mijn leven.

Nu, enkele dagen na het afgelopen weekend Reiki I inwijdingen geniet ik nog stilletjes na. Het mogen kijken naar de zorgzaamheid waarmee mensen met elkaar omgaan, het opengaan van harten en het leren van elkaars woorden ontroerd me telkens weer. Getuige zijn hoe mensen op zulke korte tijd in diepe verbinding  komen met wie ze werkelijk zijn vervult mijn hart. Ik voel me gezegend dat ik dit werk mag doen.

Woorden verstillen, energie neemt over en liefde stroomt.

Wanneer ik na zo’n intensief Reiki weekend thuiskom, is het vaak weer wennen aan het dagelijks leven. Alsof ik met andere ogen kijk, alsof ik mijn dierbare huisgenoten op een nieuwe verfrissende wijze in me opneem…

Ondertussen  voel ik me weer helemaal thuis. Noa die me met haar helder stemmetje helemaal terug hier brengt, Emma die me zulke ingewikkelde verhalen verteld over de perikelen tussen vriendinnen in haar klas , Lisa en ik op weg naar de muziekschool, Sarah die me even opbelt om te vragen hoe het was en Roel die vol overgave schildert aan een prachtig nieuw werk.
En dan weet ik: dit is thuis, en het is helemaal goed. En dan verschijnt er een grote glimlach om mijn lippen.

Deze momenten zijn van de grootste eenvoud en ik wens ze iedereen toe. Het leven kan bewogen zijn en soms vergeten we te kijken naar de rijkdom die ons reeds omringd.
Ik zou je willen uitnodigen om je vandaag te openen voor een moment van verwondering. Om echt te kijken, aanwezig te zijn in elk moment. Ik ben ervan overtuigd dat het wonder je dan tegemoet komt.

Ik wens je een gezegende dag toe.

In liefde,
Griet

ps: We kijken uit naar je reactie. Je kan ze hieronder plaatsen. Indien je op de hoogte wil blijven van deze blog artikels kan je je inschrijven rechtsboven op deze pagina.

Wanneer Reiki je roept…

Reeds jaren volg ik de impulsen in mij. In het begin vrij roekeloos, na een tijd vanuit een gevoel van volwassenheid, waarin het nietwetend ondernemen zich verbonden heeft met de kracht van het innerlijk weten. Een impuls is dan niet langer meer iets dat je overkomt maar iets waar je bewust voor kiest.

Zo kwam ik op een dag in contact met mijn Reiki-leraar en ik voelde onmiddellijk dat ik hier veel te leren had. Toen ze me aanspoorde om mijn Eerste Graad Reiki-Inwijding te volgen twijfelde ik geen seconde. Ik wist toen niet dat dit pad mij zou brengen tot waar ik nu sta en ik ben nog elke dag dankbaar voor dit kostbaar geschenk dat ik toen mocht ontvangen.

Uit ervaring weet ik dat Reiki op het juiste moment je leven binnenstroomt. Of het nu komt doordat je oog valt op een aankondiging, dat je iets hoort vertellen over deze energie dat je aandacht trekt, of dat het nu net weerstand of angst is die je doet stilstaan. Of soms is het gewoon iets dat je al jaren interesseert maar waarvan je nooit het gevoel had dat je er iets mee moest todat je voelt: “hier kan ik niet meer naast”.

Voor vele mensen is het zo dat op een gegeven moment de innerlijke roep tot groei heel duidelijk wordt en hen leidt tot het werken met Reiki.

Ik merk dikwijls dat mensen die zich aanmelden voor Reiki I, dat punt in hun leven bereikt hebben waar ze de keuze maken om de weg naar innerlijke waarheid te bewandelen. Ze besluiten op te houden nog langer compromissen te sluiten omwille van de lieve vrede of wat dan ook, maar een leven te leiden vanuit een verbondenheid met de ware bron en dat is liefde.  Je hebt het punt bereikt waarop je alle illusies wil doorprikken en je leven wil leven vanuit een innerlijk weten.

Reiki-Inwijdingen kunnen veel in beweging zetten, als het ware poorten openen. Maar tevens krijg je een stevig handvat aangereikt waaraan je je telkens terug kan vasthouden. Dat je telkens opnieuw de juiste weg toont. Je ontvangt een instrument dat je altijd bij je hebt.

Mijn keuze om te werken binnen de Usui-traditie was eenvoudig. Deze traditie is verbonden met een aantal basispeilers waarvan ik onmiddelijk voelde dat ze fundamenteel waren in de weg die ik wilde bewandelen. Ik heb nooit getwijfeld over hun weldaad. Ze hebben me een stevigheid gegeven in mijn werk en mijn toewijding aan dit pad en dat is ook wat ik met mensen wil delen.

Er wordt veel geschreven over het werken met Reiki, maar ik geloof dat het de eigen ervaring is die telt. Het vele oefenen op jezelf en met anderen maakt dat je blik steeds ruimer en helderder wordt. Toewijding is hier een grote leraar.
Na al die jaren leg ik nog steeds elke avond mijn handen op mijn lichaam. Het is één van de beste gewoontes die ik in mijn leven heb gebracht en geloof me, ik hou van vernieuwing.

Ondertussen hebben vele andere energiëen een plaats gekregen in het werk dat ik doe tijdens Individuele Healing Consulten, waarvoor ik heel dankbaar ben. Maar ik weet dat het werken met Reiki een ongelooflijke voedingsbodem was en is voor al het werk dat ik nu doe. Het voelt als een stevige basis van waaruit ik vertrokken ben. Het heeft me steeds weer met beide voeten op de grond gebracht, en geeft me de aarding die ik nodig heb om dit werk te kunnen uitvoeren.

Als slot wil ik graag enkele woorden citeren van Mvr. Takata, één van de 4 grootmeesters binnen de Usui traditie. Een kleine tengere vrouw, met een enorme uitstraling. Zij was geliefd door velen en stond bekend om haar groots leraarschap, enorme toewijding en liefdevol mededogen. Haar woorden waren voor iedereen verstaanbaar en doordrongen van een grote rechtlijnigheid.

“Working with Reiki is working with Godpower”

Blessed be,
In liefde,
Griet.

Ps: Voel je vrij je reactie te posten onder dit bericht.
Indien je via mail op de hoogte wil blijven van toekomstige Blog-Artikels kan je rechtsbovenaan op deze pagina inschrijven.

Zegen van de Cirkel

“Het was donker, het zweet vormde parels over gans mijn lichaam en ik gaf me over aan de genezende kracht van de stoom. Ik voelde me thuis in mezelf en in de veilige cirkel van mijn familie. Mijn gebed ging over dankbaarheid.”

We zaten samen in de Zweethut  om te bidden voor onszelf en al wat ons dierbaar is.  Roel vertelde hoe de woorden van mensen hem, op momenten dat hij twijfelt of angst voelt om dit pad verder te bewandelen, de kracht geven om toch weer verder te gaan. En hoe dankbaar hij daarvoor is.

Net zoals wij allen ken ik dit gevoel heel goed, deze angst om toch telkens weer nieuwe stappen te ondernemen en je opnieuw over te geven aan wat er wil openbloeien.  Ik was ook zeer ontroerd door zijn openhartigheid.

Gisteren kreeg ik een telefoontje van één van mijn Reiki-studenten die ongeveer een drietal maanden geleden haar eerste Reiki-initiaties mocht ontvangen.

Ondertussen is ze een trouwe gast op de open-Reiki-avonden wat natuurlijk altijd fijn is. Het is mooi om te zien hoe mensen met veel toewijding dit pad bewandelen.

Ze vertelde me opnieuw hoe dankbaar ze is voor wat dit weekend haar gebracht heeft. Ik wil wel graag enkele van haar mooie woorden met jullie delen:

“tranen rollen… nog steeds over mijn wangen bij het diepe en gelukzalige gevoel dat ik aan het weekend ‘inwijding in reiki I’ heb overgehouden.  Maar dat is niks, tranen maken je mooi he ;-).

Ik wilde jou en de hele groep echt graag nog een keertje bedanken om me 1 van de prachtigste en meest kostbare geschenken te hebben gegeven.   Bovendien is het een geschenk dat zich elke dag nog meer en meer zal ontvouwen (zo ervaar ik het) en dat is overweldigend prachtig (tranen rollen…). In life, you meet many people and some leave footprints on your heart. Mooi eigenlijk hoe je op zo’n korte tijd zo’n mooie mensen ontmoet die ik enorm graag een warm plaatsje in mijn hart geef.”

En dan weet ik dat het goed is om dit werk te doen, om mensen uit te nodigen deze verbindingen aan te gaan. Om hen te begeleiden en te ondersteunen in hun engagement om zichzelf te genezen en zo een bijdrage te leveren aan onze mooie planeet.

Een nieuwe weg inslaan kan veel in beweging zetten en soms kan dat heel alleen voelen. Het samenzijn in de cirkel kan dan juist dat beetje herkenning geven, waardoor je toch weer verder gaat.

Mijn schrijven zou je een beetje kunnen zien als een uitnodiging om mee de cirkel te betreden. Om samen te zijn en te delen wat er in ons leeft. Om te glimlachen, te huilen, dankbaar te zijn, handen te reiken, harten te verbinden,…..

We leven in een zeer bewogen tijd, ik merk dit bij mezelf en bij de vele mensen waarmee ik dagelijks werk in mijn Healing Praktijk. Maar niets of niemand zegt dat je dit alleen hoeft te doen. We zijn samen onderweg, wat bij jou geneest, geneest bij mij, en de vreugde die in ons leeft leeft in alle harten.

Kom mee in de cirkel, laat ons handen reiken, in mekaars ogen kijken en dankbaar zijn voor de schoonheid die we zo kunnen delen.

In liefde,
Griet.

We kijken uit naar je reactie…
Indien je deze blog wil blijven volgen kan je je rechtsboven op deze pagina inschrijven voor onze Blog Nieuwsbrief

Groeien in Verbondenheid

Dat het leven soms bewogen kan zijn had ik al een hele tijd geleden begrepen. Soms hoop ik stilletjes dat wanneer er weer iets nieuws zich aandient dit ook het laatste mag zijn…..niets is natuurlijk minder waar.
Ondertussen weet ik wel dat alles voorbij gaat, ook deze momenten, en dat  ze een zegening zijn voor het leven..

Mijn aanzet tot dit schrijven is de nieuwe stap die mijn oudste dochter zet in haar leven. Zondag verlaat zij het ouderlijk huis hier bij ons om haar eigen leventje te gaan leiden. Ik heb veel bewondering voor wat ze doet en ben ondertussen dankbaar voor wat het mij brengt in mijn leven.

Ik herinner me nog het moment dat ze me het nieuws vertelde. Ik zag twijfel in haar ogen en voelde ook haar angst om haar boodschap over te brengen. Op dat moment voelde ik van alles door me heen bewegen….verdriet, kwaadheid, afwijzing, angst….. Ik heb een paar dagen rondgelopen met een grote krop in mijn keel, met het gevoel dat ik als moeder zoveel was vergeten te doen voor haar, dat ik nog zoveel tijd nodig had om  zoveel dingen samen te leren, te bespreken, te vertellen, te luisteren naar haar verhalen. Ik zag mijn gezin letterlijk uit elkaar vallen.

Als reactie begon ik extra lekker te koken, stelde haar voor om samen naar de film te gaan, of misschien moesten we toch maar samen uit eten gaan….Sarah keek me telkens heel verwonderd aan en had voor al die dingen nu geen tijd. Daar stond ik dan, uit het lood geslagen, het noorden kwijt en zoveel spijt om al mijn tekorten.

Na enkele dagen realiseerde ik mij hoe belangrijk het is om werkelijk samen te zijn. Om deze momenten te koesteren. Om werkelijk naar mijn kinderen te kijken en te luisteren. En dat wil niet zeggen dat ik dat voordien niet deed maar ik beleef deze momenten veel intenser. Ik kan verwonderd luisteren naar hun woordenwisselingen, glimlachen wanneer ze samen verhalen vertellen die zo ver van mijn eigen leefwereld staan, en voel me zo gezegend en rijk met hun aanwezigheid in mijn leven.

Ik koop poetsgerief, handdoeken, spaar elke dag een briefje in haar spaarpot,koop haar favoriete pot choco (3 potten :-)) en dat doet me deugd. Alsof ik haar dit als laatste toch nog wil meegeven, zo  nog even wil laten voelen dat ik zoveel van haar hou.

Ik voel dat onze relatie nu groeit naar vriendschap en dat ik een zorg achter me mag laten.
Ik ben dankbaar voor  alle wijze woorden van alle vrouwen die dit reeds meemaakten.
Ik ben dankbaar voor het kaarsje dat zondag voor Sarah en mezelf brandt.
Ik ben dankbaar voor mijn mooie dochter.
Ik ben dankbaar voor het samen zijn, en daarmee bedoel ik niet alleen het gezin waarin ik leef maar voor het samenzijn op elk moment in mijn leven. Of dat nu is met mensen, met de natuur, met onze dieren,… Ik voel me zo gezegend.

Ondertussen voel de krop in mijn keel en voel hoe ik bang ben voor het afscheid. Iets wat in mijn leven altijd al moeilijk is geweest. Ik heb geleerd die krop om te ruilen voor een potje tranen, dat is gewoon veel gemakkelijker.

Ik voel dat het allemaal gaat over vertrouwen en overgave, en ik ga er helemaal voor.

Ik wil  alle vaders en moeders zegenen in dit leven, dat ze allemaal hun weg in liefde mogen bewandelen. Ik zegen mezelf in mijn moederschap, ik zegen alle mooie momenten en alle momenten waarvan ik het gevoel heb dat ik tekort heb geschoten. Zegenen doet deugd, maakt zacht, geeft een nieuwe impuls, schept nieuwe mogelijkheden.

Ik vertel steeds aan mijn Reiki-studenten dat het goed is om hun handen te leggen wanneer het moeilijk is. Ik ben zo dankbaar voor dit pad, voor deze fijne en koesterend energie.
Ik vermoed dat ik deze dagen nog veel mijn handen zal leggen en zal vragen dat Reiki bij me wil zijn om me te ondersteunen. Het maakt me zacht en ook weer sterk en geeft me een enorm gevoel van verbonden zijn, vertrouwen en dankbaarheid.

De laatste dagen denk ik vaak terug aan het moment dat ik mijn thuis achter me liet. Sereniteit was ver zoek, ik pakte in terwijl mijn ouders op vakantie waren omdat ik toen niet de woorden vond om hen te vertellen dat het tijd was voor mij om op mijn eigen benen te staan. Dit moet niet gemakkelijk geweest zijn voor hen, maar ik ben nog steeds dankbaar dat mijn moeder de eerste stap zette naar een nieuwe vorm van ontmoeting. Ik begrijp nu mijn vader en moeder veel beter en heb veel respect voor wat zij in dit leven voor me gedaan hebben.

Ik begrijp nu ook dat ouders het beste voor hebben met hun kinderen, op hun manier, vanuit wat zij leerden in dit leven, met hun pijn en hun vreugde. En misschien ervaarden we dit als kind soms als verkeerd of tekort,  dan zijn dit de wonden waar we nu mee aan de slag kunnen om te genezen.

Vroeger dacht ik dat kinderen een beperking in vrijheid waren, nu weet ik dat zij een poort zijn naar innerlijke  vrijheid, een spiegel die leidt tot groei wanneer we bereid zijn erin te kijken. Zij tonen ons de weg naar onze pijnen en leiden ons zo naar de mogelijkheid tot genezing. Zij leren ons over onvoorwaardelijke liefde in de ruimste zin van het woord.

Ik ben eindeloos dankbaar voor deze mooie weg.

In liefde,
Griet.

Je kan je reactie hieronder posten.
Als je op de hoogte wil blijven van onze Blog Artikels kan je je inschrijven rechtsbovenaan deze pagina.