Voor vandaag: adem diep, herinner jezelf dat alles mogelijk is en leef vanuit dat enthousiasme en die dankbaarheid.

Inspireer,
Dank,
Creëer,
en spreek altijd voor wat leeft in je hart.

We hebben allen de mogelijkheid anderen te inspireren en overal zaadjes van verwondering en schoonheid te planten. Wanneer we dat doen, gaan de deuren van harten open.

Dat is wat we je toewensen deze komende week.

Hartegroet,
Roel

“Ik voel hoe de stoom mijn lichaam verwarmt tot diep in mijn botten. De heldere klanken van de liederen openen mijn hart en een stroom van dankbaarheid voor dit samenzijn onder vrouwen herinnert me aan het Zusterschap zoals het was in vroegere tijden….. Mijn spirit roept om dit samenzijn opnieuw te eren, mijn belofte aan de aarde is gemaakt.”

Na een intense en wondermooie zweethutceremonie onder vrouwen voel ik mijn dankbaarheid om de aarde als gast te mogen bewonen. Zij schenkt ons haar volle lichaam, haar hele wezen en het is aan ons om dit te eren en hier op een respectvolle manier mee om te gaan. Een pad dat we openen, voor onszelf, maar ook voor de volgende 7 generaties.

Het warme samenzijn in de cirkel rond de hete stenen herinnert me hoe we als vrouw verbonden zijn met de beweging die de aarde ons leert. We dragen de aarde in ons en zij leert ons over de waarheid van het leven.

Zoals een vrouw haar kind hoedt, zo draagt de aarde ons. Zij schenkt ons wat er nodig is in elk moment van dit leven en haar stroom is eindeloos.

Een kind geeft het signaal om de aarde te betreden, de vrouw luistert, opent zich en ontvangt in al haar liefde dit gracieuze, grootse geschenk.
Een moeder denkt niet na over of ze al dan niet haar taak zal opnemen, zij voert uit en schenkt haar liefde eindeloos.

De aarde leert ons over deze onvoorwaardelijke liefde. Ook zij piekert niet over moeilijke tijden, vele regens of donkere dagen. Als het lente is barst zij als het ware open en toont haar grootste schoonheid aan iedereen die bereid is zijn ogen te openen voor deze eindeloze stroom.

De zee deint mee met de standen van de maan, zij heeft haar eb en haar vloed en haar beweging is gracieus, woest, zacht , onstuimig,… De stroming is eindeloos en altijd in beweging. Welke vrouw herkent deze stroming niet in zichzelf?

Wat heelt in ons, heelt de aarde. Een vrouw die rechtstaat en kiest voor waarheid, opent de deur naar waarheid van het leven.

Het is onze taak om die waarheid te leven, recht te staan, te spreken vanuit deze verbondenheid.
Het samenkomen in cirkels, verbonden met het hoogste goed voor de aarde, leert hoe wij als vrouwen dienen zorg te dragen voor onszelf en ook voor anderen. Hoe we onze kinderen kunnen leren wat werkelijk hoeden in zich draagt.

In de veiligheid van de zweethut, rustend in de armen van de aarde, als zusters verenigd, ontvang ik de geschenken die zich uitdrukken als wonderlijk samensmeltende liederen, gedeelde gebeden, een diep begrijpen, draagkracht, vreugdevol ontwaken, eenheid en verbondenheid.
Het is tijd om in kracht recht staan en het leven te eren in haar oneindigheid, haar volheid en haar onuitputtelijke stroom van overvloed.

In liefde verbonden,
Hartegroet,
Griet.

Ps: Ik wil je van harte uitnodigen om de komende weken met ons mee de zomerzonnewende te vieren en de harten te verbinden voor de Aarde. Zaterdag komen we samen voor de Zomerzonnewendezweethut, zondag voor het gratis Midzomerritueel in het Natuurgebied de Kesselberg, en volgende week woensdag voor de midzomer-vuurceremonie. Hopelijk zien we elkaar dan!

Het is ongeveer 3 en een half jaar geleden, de telefoon rinkelt…: “Hallo, ik heb vorige week met jullie mee bomen geplant voor het Hartebos en heb gehoord dat jullie dringend een nieuwe woonst zoeken. Ik heb een mooie hoeve, met spiritueel centrum, en zou heel graag willen dat jullie deze plek van me overnemen.”

Ik sta stil aan de telefoon en voel mijn hart bonzen. Golven van gevoelens gaan door me heen: We hebben al zoveel gezocht, zovele plekken bezocht, maar dit is anders, ik voel het met heel mijn wezen.

Enkele dagen later rijden we met de wagen vol vraagtekens en verwachting naar de plek. We reden voorbij het Hartebos, de plek van een vriend waar we enkele weken geleden met meer dan 100 mensen bomen hadden geplant voor de vrede en de Aarde. De gps geeft aan ‘nog 1 minuut rijden’. We beginnen te lachen. “Dit is wel heel vreemd”, zeggen we lachend.

De deur gaat open, een stralend gezicht lacht ons toe en gidst ons doorheen de hoeve. We volgen haar met onze voelsprieten wagewijd open. We zijn stil. De plek is stil. We luisteren…

Wat later staan we alleen in de tuin van de hoeve. Alles lijkt in verwachting, in serene stilte.
Griet en ik lachen. Noa lacht.

En zo, zonder duidelijke aankondiging, ontstond er een aaneenschakeling van wonderen: de middelen die we nodig hadden kwamen via onverwachte wegen, tientallen handen kwamen samen voor de grote verhuis en honderden handen hielpen in de laatste 3 jaren voor de zovele werken en middelen die nodig zijn om een centrum als deze te kunnen verbouwen en vormgeven.

Gedurende 5 jaar hadden we gezocht, maar nooit hadden we de volle klik, of waar we dat wel hadden waren de middelen te beperkt. We brandden jarenlang vele kaarsjes, stuurden onze gebeden mee met het vuur en de stoom van de zweethut, we bleven geloven en we bleven dromen. We lieten iedereen weten over onze droom. We verloren soms de hoop, maar vonden ze altijd weer terug. En dan, vanuit het niets, ging de deur open.

Terugkijkend op deze magische stroom van gebeurtenissen, kom ik altijd terug uit bij de keuze die ik maakte om voor een droom te gaan. Een droom voor de Aarde. Een droom die me inspireerde om een oproep te doen en met vele mensen samen een bos te gaan planten. Natuurlijk konden we niet weten dat de vrouw die ons de hoeve doorgaf zich geroepen zou voelen om mee te planten voor vrede en de Aarde.

De laatste weken heb ik veel teruggedacht aan dit wonder. We werken momenteel veel in de nieuwe gemeenschapstuin die we deze lente aan het opbouwen zijn en dit vervult me van een diepe dankbaarheid. Niet alleen om de plek, maar om zovele mensen die hier komen om naar hun eigen innerlijke wijsheid te luisteren. Om er te zijn voor elkaar, om te luisteren naar het leven. Om te delen en te dromen en te bouwen.

En als ik in heel dit gebeuren iets leerde, dan is het dat we allen hier zijn om te delen. Om elkaar te inspireren, om te dragen, om toe te juichen en om door te geven wat ons geschonken werd. We zijn er om ons in te zetten voor een waardige, mooie droom.
We zijn niet alleen, we zijn met velen. We zijn samen op deze aarde en er zijn zovele manieren waarop we elkaar kunnen inspireren en steunen. Maar het is aan ons om er ja tegen te zeggen.

Dus wat je dromen ook zijn: blijf geloven en vooral: blijf zaaien.
Zaai inspiratie, zaai hulpvaardigheid, zaai vertrouwen overal op deze wereld.
Je dromen wachten op jou! Blijf altijd je inspiraties volgen. Hou de stroom niet tegen.

En blijf jouw droom verbinden met je droom voor de Aarde.
Want wanneer jouw droom verbonden is met je droom voor de Aarde, het is dan dat je je werkelijke stem zal zien groeien.

Dus hier, zittend en uitkijkend op een tuin die me vervult van dankbaarheid, zeg ik je: “Het onmogelijke is mogelijk!”
Deel je dromen met je vrienden, laat elkaar weten wat we belangrijk vinden.
Laten we toejuichen, helpen, steunen, en altijd geloven!

Ga ervoor en volg je hart!
Roel

Mijn dagen zijn vervuld van verwondering wanneer ik de geboorte van de nieuwe lente aanschouw. De Oostenkracht, de kracht van het nieuwe begin, daar waar de zon opkomt en het nieuwe leven zich toont, waar visie en helderheid hun plaats innemen…

Wat kaal of onbestemd leek, breekt open en verrast je met schoonheid en overvloed. Het frisse groen, de hemelse geuren, de prille blaadjes, de eerste bloesems,… Ze doen ons innerlijk ontwaken en ook ik beleef op mijn manier deze uitbarsting van de natuur.

Verwelkom de regen, geniet van elke zonnestraal, drink de frisse ochtenddauw en bemin dit immense samenspel van de natuur.

Geen kracht is sterker dan dit harmonisch ontwaken! De aarde, lieflijke planeet, Pachamama, voedster van ons allen, draagkracht en bron van alle leven.

Mijn woorden omschrijven slechts een deel van wat er innerlijk beweegt bij dit steeds wederkerend wonder.

Er is zoveel gaande in de wereld en velen zijn op zoek naar een manier om vertrouwen en woorden van hoop te vinden. Voor sommigen is geen uitweg meer zichtbaar en we kennen allemaal die momenten waarop we het gevoel hebben dat dat we de weg zijn verloren.

De lente herinnert ons aan de steeds wederkerende beweging waar we allemaal deel van zijn. Uit duisternis wordt licht geboren. Leegte draagt volheid in zich. Vormeloosheid bezit de hoogste vorm. Stilte is de voorbode van het eerste lied.

De natuur werkt samen om dit harmonisch ontwaken tot stand te brengen. De regen voedt het eerste zaad en de zon nodigt uit tot groei. De maan schenkt haar kracht en de wind verspreidt het zaad. Geen van allen denkt na over wat er te gebeuren valt, het is wonderlijk samenspel.

Als bewoners van de aarde, nodigt de lente ons uit om mee in deze stroom te stappen. Om mee dit wonder van geboorte in te gaan. De natuur laat zich niet afschrikken door het slechte nieuws, barre omstandigheden, of wat dan ook. De natuur ontwaakt, telkens opnieuw en nodigt ons uit om dat ook te doen.

Stap mee in die stroom, laat je niet afleiden door dingen die geen boodschap in zich dragen, maar verbind je met dit wonder. Kijk naar buiten, trek de natuur in, plant zaad, bemest, wiedt, bewater,….. bewonder en laat het wonder in jou geboren worden. Ontwaak en stap mee in de stroom van het leven!

Hartegroet,
Griet

If you have come here to help me, you are wasting your time.
​​​​​​​But if you have come because your liberation is bound up with mine, then let us work together.
~ Lilla Watson, Indigenous Australian activist

Zolang we verbonden blijven met het geloof in afgescheidenheid, verwijderen we ons van die ene waarheid.

Het durven kijken dat we in het hart verbonden zijn opent totaal nieuwe perspectieven en mogelijkheden om om te gaan met de golf van terreur waarmee we nu geconfronteerd worden.

De woorden van Lilla Watson zijn een oproep om in deze waarheid te durven wortelen. Wanneer we hierin groeien opent zich een nieuwe deur. Onmacht maakt plaats voor innerlijk werk. Ik geloof dat dit een uitnodiging is voor ons allen. Wij zijn één!

Hartegroet,
Griet.

“Liefde”

Liefde fluistert in mijn oren een heerlijk lied dat me warm maakt en uitnodigt om naar binnen te keren in de velden van vreugde en verbondenheid.

Het grote verlangen naar Liefde huist in zovelen en de pijn van de ingebeelde afwezigheid ervan laat soms sporen van diep verdriet na. Wij mensen verbinden haar met de gedachte aan 2, de gedachte aan gedeeld samenzijn.

Maar zij reikt veel verder dan deze beperkende waarheid.
Liefde is het hoogste geschenk uit de hemel en de meest gezochte schat op aarde. Zij is op de plaats waar het leven begint en ook waar het leven eindigt.

Zij nodigt ons uit om op elk moment de keuze te maken om elk wezen vanuit haar grote waarheid lief te hebben. En zoals dat hoort in dit leven, zal je bij dit oprechte schenken ware liefde worden geschonken.

Het leven is een wonder!

Hartegroet,
Griet.

Wanneer ik ’s morgens wakker wordt en naar buiten ga om de wereld te begroeten valt mijn oog op de tere blaadjes die reeds verschijnen aan de twijgjes van onze rozenstruiken.
Een gevoel van “het is nog te vroeg” komt even in me op, maar tegelijkertijd laat ik het los en keer terug naar het wonder van de lente die in aantocht is.

Vertrouwen is een toverwoord in deze tijd en de basis waarop we kunnen bouwen. Hoe vaak zie je jezelf voor de keuze staan om angst te volgen of overgave als je metgezel te nemen. De buitenwereld lijkt een promotiecampagne geworden te zijn voor angst en het vraagt aandacht en bewustzijn om daar niet in te verdwalen. Hoe belangrijk zijn die momenten waarop je kiest om voor even deze chaotisch wereld achter je te laten?

Angst is slechts een verhaal dat een beeld heeft gekregen. Een projectie van de toekomst die niet bestaande is. Meewandelen in deze beelden is afdwalen in een wereld waar geen toekomst of uitkomst meer is. Situaties zijn niet langer uitnodigingen om de juiste weg te vinden, ze worden doemscenario’s die geen oplossing meer in zich dragen.

Maar wanneer je bereid bent om achter de angst te kijken en het kluwen waarin je verdwaalt bent los te laten, zal je ontdekken dat er een nieuwe beweging ontstaat die als vanuit een prille vonk een nieuw avontuur aankondigt.

Wanneer de nacht eindigt en de eerste zonnestralen de aarde verlichten ontwaakt de wereld. De eerste vogel zingt zijn lied, de eerste haan kraait ons mensen wakker. Het eerste licht toont de ochtendnevel, en zodra de zon haar hoogste plaats inneemt nodigt ze uit om vanuit dezelfde volheid het leven te betreden. We vergeten duisternis, alle aandacht wordt gericht op dit blije ontwaken.

De natuur toont ons deze waarheid van het leven. Haar observeren is leren over de paden die we kunnen bewandelen. Een glimp van licht vinden vraagt slechts de openheid voor de ontmoeting. Wanneer duisternis zijn cyclus heeft gewandeld en het ochtendgloren de nieuwe dag aankondigt kan je kiezen om de sluiers van de ochtendnevel zachtjes van je af te laten glijden, je ogen te richten naar de eerste zonnestralen en te kiezen om vanuit deze nieuwe waarheid je dag te leven.
Waar licht is verdwijnt duisternis, waar liefde is kan haat geen bedding vinden, kracht overstijgt onmacht, dankbaarheid is de balsem voor afgunst of tekort….

De aarde toont ons elke dag opnieuw dit wonder van geboorte, de geboorte van het nieuwe licht. Alles wat er ons gevraagd wordt, is de bereidheid om in de duisternis de keuze te maken om het licht uit te nodigen, zodat we kunnen ontwaken in dit nieuwe bewustzijn.

Mijn vraag is dan ook eenvoudig: “Kies jij mee voor dit nieuwe ontwaken?”

Hartegroet,
Griet.

De aarde maakt zich klaar voor een nieuw ontwaken en nodigt ons mensen uit om dezelfde beweging te volgen.

We leven in tijden waarin we de keuze krijgen om terug te keren naar wat oud en vertrouwd is of om door te groeien naar nieuw en ongekend. En ja, de sprong die we moeten maken lijkt op het eerste zicht soms onoverkomelijk.

Wat ik heb begrepen is dat het leven ons uitnodigt om door nieuwe poorten te stappen die initiaties zijn om in het nieuwe bewustzijn te komen. Dat vraagt kracht, moed en vertrouwen en nodigt uit tot diepe inkeer.

Het is niet mogelijk om vrede rondom je te ervaren als er innerlijk geen vrede is. En dat geldt voor zoveel meer. Geluk is niet langer meer verbonden met wat er buiten je gebeurt, mensen zijn niet meer verantwoordelijk voor de chaos die er in jou leeft. Daaraan vasthouden is je wentelen in oud geloof en brengt je tot niets dan een wankel vasthouden aan een blok graniet waarin momenteel met een houweel wordt gebeiteld.

Wat als je voor even besluit om je blik te verbinden met het nieuwe pad en bereid bent de verhalen van angst, de beelden van afscheiding en de pijn voor de toekomst los te laten?

Wij hebben een geschenk gekregen dat we kunnen gebruiken en inzetten om ons uit het kluwen van pijn en angst uit te tillen.

De geest is in staat een beeld te scheppen van wat verbonden is met het ontwaken van de nieuwe aarde. Verbeelding maakt het mogelijk om de energie en patronen van angst om te keren naar vertrouwen, om haat naar liefde te brengen, om afgescheidenheid naar verbondenheid te transformeren.

Wij zijn meer dan de facade of het beeld dat we geloven te zijn. We moeten onze staat van bewustzijn optillen tot een hogere frequentie, samensmelten met die Hogere Kracht die we God, of Spirit, Bron van Licht noemen. De Kracht van het Universum, het Levensweb, de Godin of elke andere naam die we gebruiken.

Herinner je de schoonheid van een bloem, de glimlach van een pasgeboren kind, liefdevolle ogen, zachte handen, jij die als kind de wolken zoent, zingend op de fiets, … Zie jezelf in de perfecte relatie, in de beste job, in het mooiste huis,…

Richt je blik naar de aarde. Zie kinderen die spelen, mensen die samenwerken, zuivere rivieren, dieren die vrij zijn, lachende ouderen, …

Het is tijd om recht te staan en te geloven dat we tot alles in staat zijn. Wij zijn één met de natuur, onlosmakelijk verbonden. De aarde ontwaakt. Stap mee in deze creatieve kracht, het moment is nu!

Laat me weten wat jou roept!
Veel liefs,
Griet.

Lieve vrienden,
In deze tijd waarin zoveel verschuivingen gaande zijn, geloof ik dat alles wat op ons pad komt, een uitnodiging is om ons ware wezen te laten groeien. Om moedig te worden en te leven vanuit het hart. Daarom deel ik deze woorden met jou.

Want ware moed gaat er niet over om onszelf groter te maken, om sterker dan de ander te zijn of wat dan ook.

Ware moed is durven je hart te openen, te delen wat je hebt geleerd op het pad opdat het anderen mag helpen.

Ware moed gaat over de cultivatie van je hart. Er te durven zijn voor anderen.

Ware moed gaat over jouw verbinding met het leven, met deze Aarde. Om je hart te laten spreken voor de Aarde, voor de rivieren en de kinderen. Om te spreken voor het leven.

Ware moed is onszelf durven vernieuwen, elke dag opnieuw. Opdat we ten volle in lijn gaan staan, met onze eigen idealen, en de cultivatie van de ziel.

Wees moedig, en daarin, ondersteun elkaar!
We wandelen allemaal samen dit pad.

Hartegroet!
Roel