“Ik val”, liet hij me weten, “en ik heb het gevoel dat er geen bodem is.”

Op dat moment keek ik naar het vallen van de blaren van de grote eikeboom. Er moet een moment zijn waarop ze loslaten of waarop de wind hen meeneemt en ze zich overgeven aan de reis die ze maken.

Ik richtte me tot mijn cliënt en nodigde hem uit om samen te kijken naar dit wonderlijke gebeuren.

Stil zaten we naast elkaar en bewonderden de stevige stam, rechtstaand, onbewogen, krachtig. “De storm heeft geen impact op hem”, sprak mijn cliënt.
Ik knikte.

De blaren dwarrelden naar beneden doordat een frisse bries het spel van loslaten speelde. Sommigen hadden zelfs die aanmoediging niet nodig, maar gaven zich moeiteloos over.

We volgenden de beweging en zagen hoe de blaren zachtjes de grond raakten. Geen enkel blad ging verloren, maar vond zijn eigen plaatsje om te rusten.

“Dat is het” sprak mijn cliënt. “Ik hoef niets te doen, ik heb alleen maar te luisteren, te observeren, te voelen en er komt een moment dat ik zachtjes de aarde raak en de tijd vind om dan voor even te rusten.

Er verscheen een glimlach rond zijn lippen en zo zaten we daar nog een tijdje, stil bij mekaar.

In liefde vebonden,
Hartegroet,
Griet.

Oog in oog komen met waarheid is een uitnodiging om te helen wat geheeld wil worden en te omarmen en lief te hebben wat wonderlijk is en nooit gezien is als een wonder.

3 Weken schilderen in het prachtige Italië onder het waakzame oog van visionaire kunstenaar en leraar Autumn Skye Morisson, bracht me in een diepe staat van verwondering.
Verwondering over de gedachtenkronkels en waarheden die ik had aangenomen over mijn dierbare tempel waarin ik huis: mijn lichaam, meer bepaald mijn portret van mezelf.
Ik had een sterk vermoeden dat deze workshop veel in beweging zou zetten, maar ik wist niet dat dit proces bepalend zou zijn in het vinden van meer vrede en liefde van en voor mezelf.

De eerste dagen waren intens en moeilijk, ik had het gevoel dat ik in de spiegel keek naar een vreemd wezen. Ik heb nooit beseft hoe de vorm van mijn gezicht werkelijk was, ik keek naar de oneffenheden van mijn huid, de rimpels die met de jaren waren verschenen, hoe klein dan ook, ze leken gigantisch. Meerdere keren ging ik weg van de schildersezel om naar buiten te gaan en even een traan weg te pinken adem te halen en terug aan het werk te gaan. Ik verzamelde telkens opnieuw moed en overgave en was vastbesloten de reis verder te zetten.

Ik had geen ervaring in het schilderen van een portret maar nog meer leek ik geen ervaring te hebben in het omarmen van wat het innerlijk met me deed, ik gleed van het ene uiterste in het andere…. . Een wave die telkens opnieuw ontstond.
Ik werkte verder, voelde alle oude gedachtenkronkels banen trekken, vergroten en dan zachtjes weer verdwijnen in een bad van omarming en liefde.

Reeds sinds ik me kan herinneren was mijn neus een obstakel dat me in allerlei gekke dwalingen had gebracht. Als tienermeisje probeerde met allerlei hulpmiddelen mijn neus te verkleinen, te verdunnen, recht te krijgen… Ik was ervan overtuigd dat dit dierbaar geurorgaan elke mogelijke minnaar weer zou doen verdwijnen. 2 Dagen probeerde ik dit eigenaardig schepsel met verf en penseel op het doek te krijgen. Bloed, zweet en tranen heeft het me gekost, maar ik kan in geen woorden de vreugde omschrijven toen ik door de ruimte riep: “Autumn Skye, ik heb een neus…. hij is fantastisch!”

We hebben vaak gelachen met alle gekke dwalingen van iedereen en de warmte en liefde die uitging van de groep was als een streling in elk moment. Ik voelde draagkracht en warmte en veel waardering en dat deed me zoveel deugd.
Na 2 weken kende ik de weg doorheen het kluwen en voelde ik diepe dankbaarheid voor het gegane pad.

In de derde week wijdde ik me aan het naar voor brengen van de ziel in mijn portret. De ziel die huist in de vorm. Ik volgde wat er innerlijk wilde spreken, luisterde en probeerde neer te schilderen wat er zich wilde tonen: Een oude ziel gewikkeld in witte gewaden, zilverkleurig haar, zachte ogen,….

Ik werd stil van mijn eigen creatie. Ik had nooit gedacht dat dit de ondertoon zou zijn van het ganse schilderij. Als ik kijk in die warme, stille ogen, de zachte blik, zie ik fijnheid en mededogen en dan weet ik dat mijn ziel verbonden is met deze pure essentie van wie ik ben.

De angst voor het ouder worden wijkt hier voor de komst van de wijsheid die ik omarm.

Mijn werk is niet af en er is nog veel dat zich wil tonen. Ik ben zeer benieuwd naar de evolutie ervan.
Ik leerde van Autumn Skye dat je kan blijven door schilderen tot je de waarheid helemaal raakt. Dus ik blijf verder gaan, verder schilderen, verder evolueren. De wijsheid die ik op dit ogenblik voel als ik naar haar kijk, mijn geliefd zelfportret, is een perfecte basis om de vreugde, het speelse en de verbondenheid verder in beeld te brengen. En daar kijk ik ongelooflijk naar uit.

We komen in het leven en zoeken een weg doorheen de kronkelingen en waarheden die we aannemen en waarvan we denken dat ze ons meer verbinden met het ware zijn. Maar gaande op het pad leer je stap voor stap los te laten wat niet werkelijk is en je te verbinden met de diepe waarheid die leeft in jou. Wanneer die waarheid de ruimte krijgt om zich te tonen, ontstaat er een liefde voor jezelf die je aan geen ander kan beschrijven, omdat je hebt begrepen dat er maar één is die die werkelijk kan begrijpen. En die ene, dat ben jij! Wonderlijk wezen, prachtig schepsel, oneindig liefdevol en zo begrepen, in alle aspecten van je zijn.
Ik hoop dat je dit elke dag kan begrijpen, weten en in liefde kan omarmen.

Hartegroet,
Griet

ps: klik hier voor de fotoreportage portretworkshop met Autumn Skye

ps2: In oktober komen Vera Atlantia en Kuba Ambrose, 2 internationale lesgevers in visionaire kunst, opnieuw lesgeven in ons centrum. Wil je graag mee in het avontuur van creatie stappen dan kan dat via volgende link: 2 Weekendworkshops met Vera & Kuba

Op 26 oktober 1967, zes maanden voor hij de aanslag die hem om het leven bracht, sprak Dr. Martin Luther King Jr. tot een groep studenten in Barratt Junior High School in Philadelphia. Zijn boodschap spreekt recht tot de ziel.

“I want to ask you a question, and that is: What is your life’s blueprint?

Whenever a building is constructed, you usually have an architect who draws a blueprint, and that blueprint serves as the pattern, as the guide, and a building is not well erected without a good, solid blueprint.

Now each of you is in the process of building the structure of your lives, and the question is whether you have a proper, a solid and a sound blueprint.

I want to suggest some of the things that should begin your life’s blueprint. Number one in your life’s blueprint, should be a deep belief in your own dignity, your worth and your own somebodiness. Don’t allow anybody to make you fell that you’re nobody. Always feel that you count. Always feel that you have worth, and always feel that your life has ultimate significance.

Secondly, in your life’s blueprint you must have as the basic principle the determination to achieve excellence in your various fields of endeavor. You’re going to be deciding as the days, as the years unfold what you will do in life — what your life’s work will be. Set out to do it well.

And I say to you, my young friends, doors are opening to you–doors of opportunities that were not open to your mothers and your fathers — and the great challenge facing you is to be ready to face these doors as they open.

Ralph Waldo Emerson, the great essayist, said in a lecture in 1871, “If a man can write a better book or preach a better sermon or make a better mousetrap than his neighbor, even if he builds his house in the woods, the world will make a beaten path to his door.”

This hasn’t always been true — but it will become increasingly true, and so I would urge you to study hard, to burn the midnight oil; I would say to you, don’t drop out of school. I understand all the sociological reasons, but I urge you that in spite of your economic plight, in spite of the situation that you’re forced to live in — stay in school.

And when you discover what you will be in your life, set out to do it as if God Almighty called you at this particular moment in history to do it. don’t just set out to do a good job. Set out to do such a good job that the living, the dead or the unborn couldn’t do it any better.

If it falls your lot to be a street sweeper, sweep streets like Michelangelo painted pictures, sweep streets like Beethoven composed music, sweep streets like Leontyne Price sings before the Metropolitan Opera. Sweep streets like Shakespeare wrote poetry. Sweep streets so well that all the hosts of heaven and earth will have to pause and say: Here lived a great street sweeper who swept his job well. If you can’t be a pine at the top of the hill, be a shrub in the valley. Be be the best little shrub on the side of the hill.

Be a bush if you can’t be a tree. If you can’t be a highway, just be a trail. If you can’t be a sun, be a star. For it isn’t by size that you win or fail. Be the best of whatever you are.”

Met alle turbulentie rondom ons heen is het belangrijk terug te keren naar de essentie. Maar soms is dit zoeken, worden we teveel belast door zorgen of druk van de buitenwereld. We moeten ons als het ware bewust terug verankeren in onze kern.

Deze schitterende video is een uitnodiging terug te keren naar innerlijke vrede. Om te herinneren hoe mooi deze Aarde is en hoe kostbaar het leven. Laat ze je inspireren om een verschil te maken.

De video is gemaakt door R Smittenaar en is te vinden op https://vimeo.com/6518109
De tekst is door Thich Nath Hanh, de zang door Phap Niem.
De audio is gecreëerd door Gary Malkin, de componist is Michael Stillwater. Het komt van de CD/book “Graceful Passages: A Companion for Living and Dying” beschikbaar bij wisdomoftheworld.com.
Beelden komen van: HOME, Earth and Baraka

“When you really believe stronghly in something and come together and bring in your heart and soul and you put yourself in the centre… than something changes, there will be something shift in your consciousness.”

Jaren geleden werd ik geraakt door het wonderlijke werk van Anna Halprin: danseres en spirituele leraar in haar vak.

In 1972 kreeg Anna Halprin te horen dat ze kanker had. Dit veranderde haar leven. Haar proces van healing en transformatie bracht haar tot de creatie van een persoonlijk ritueel dat haar healinsproces tewerkstelligde.

Na deze zoektocht naar genezing richtte ze samen met haar dochter het Tamalpa instituut op waar ze workshops gaven gewijd aan therapeutische, transformationele en psychologiche noden.

Zij nodigde mensen uit om met behulp van lichaam, beweging, stem, tekening, improvisatie en reflectie zichzelf te ontdekken en deze vormen van kunst te gebruiken als therapie tot genezing.

Een wonderbaarlijke wijze vrouw en die wijsheid deelt ze in deze video.

Over hoe een leven kan veranderen als je met hart en ziel verbonden blijft in dat gevoel van diep vertrouwen in het leven.

Geniet ervan!
Hartegroet,
Griet.

Er is zoveel gaande op deze wereld, zoveel beweging en verschuivingen. Dit raakt ons allemaal, of we nu willen of niet. Soms is het zoeken hoe we kunnen bijdragen, wat we kunnen doen om een verschil te maken. Zodat je niet ten prooi valt aan gevoelens van onmacht of onverschilligheid. Ik vond zo een tijd geleden een manier om anderen te helpen, en wil dit graag delen om je te inspireren.

Al een 6 tal jaar doen we een 2 wekelijkse meditatie en healingcirkel, die erg gegroeid is in kracht. Ik kreeg ineens het idee: “wat als ik mensen die er niet kunnen bijzijn de kans geef om steun te vragen, zodat de healingcirkel hen kan opnemen in kracht?”. En zo vonden we een manier om datgene dat we al deden, extra te laten doorwerken voor anderen.

2 Weken geleden zag ik deze kaarsen in een cirkel staan en ik werd er stil van. Er stonden 19 Kaarsen voor de 19 mensen, of groepen van mensen die ons gevraagd hadden om hulp. En zo kwamen we samen met de spirit aktivatie cirkel om deze mensen hun wensen te omhullen met de helende kracht van liefde.

Het zijn vaak de kleine dingen die soms heel veel betekenen voor iemand, en dat is iets wat we ons allemaal meer moeten realiseren. We kunnen zo allemaal mee bouwen aan een beweging waarin mensen zich verbinden met elkaar, zich inzetten voor elkaar, elkaar steunen met hart, met ziel, met kleine grootse dingen als kaarslicht.

Want het effect van onze inzet, van onze woorden, is vaak veel groter dan dat we zelf kunnen inschatten. Dat is de kracht die ons allen geschonken is: om ons te openen en een verschil te maken voor de persoon die voor je staat. Zo krijgen we vaak emails van mensen die ons danken omdat we hun vragen mee opgenomen hebben in de helingcirkel. En dit geeft dan weer de impuls om verder te gaan.

Ik geloof dat dit de grote uitnodiging in deze tijd is: waar je ook bent, wat er ook gaande is, je hebt altijd de kans om licht te brengen. Je maakt lichter wat zwaar is, met je woorden, met je glimlach, met een helpende hand. En het is dan dat jouw kracht genezend wordt.

De wereld waarin zoveel verandert, roept je op om recht te staan, om de goedheid van je hart in te zetten voor iets mooi en krachtig. Laat vandaag die dag zijn en maak de wereld rondom jou wat lichter!

We naderen de periode van midwinter, waarin wereldwijd de geboorte van het nieuwe zonnejaar gevierd wordt. Gebruik die kracht: in het donkerste moment, steek een kaars aan of maak een vuurtje in de tuin. Breng licht voor vrede, voor liefde, voor kracht. Laat je dromen voor deze wereld elke dag sterker en mooier worden. Laat je hart spreken, durf te dromen!

Maak een moment om licht te brengen en als je kan, deel het met anderen. Want als er iets is dat belangrijk is om te erkennen, is dat we samen zijn op deze mooie aarde. En het uitreiken naar elkaar brengt wonderen!

Roel

Waarschijnlijk ken je ook dat gevoel waarop de aarde lijkt weg te glijden onder je voeten?
Ik herinner me hoe ik op een zeker ogenblik stil zat te staren achter een wit scherm, me afvragend hoe het leven dan wel verder diende geleefd te worden. Het leek alsof alles wat me dierbaar was uit mijn handen leek weg te glippen.

Toen kwamen volgende woorden in me op. Ik heb ze neergeschreven en draag ze voor altijd bij me. Ze herinneren me aan wie ik werkelijk ben en wat mijn ware taak is hier op aarde. Ik deel ze graag met je:

“Ik ben een kind van God, een weerspiegeling van goedheid en liefde en het leven nodigt me uit om deze waarheid te herinneren, te omarmen en te leven.

Ik leef in een eindeloze stroom van mogelijkheden en alles wat er nodig is wordt me ten allen tijde geschonken.

Wat belangrijk is, is dat mijn hart open is en verbonden met deze waarheid, want dat is mijn grootste taak in dit leven.

Ik open me voor deze ervaring!”

Mijn dag begint met deze woorden en eindigt met dankbaarheid voor wat het leven me schenkt. Ze maken me blij en herinneren me telkens opnieuw aan mijn ware aard en missie in dit leven.

Ik hoop dat ze een steun voor je kunnen zijn op die momenten in het leven waarop je stil staat, geen richting meer weet en je jezelf afvraagt hoe het verder moet. Of misschien kunnen ze ook dienen als dagelijkse reminder dat je een uniek schepsel bent van licht en liefde en dat het jouw taak is dit uit te dragen in dit leven.
De wereld heeft je nodig!

In liefde,
Griet.

Diepe stilte en ontroering vullen me wanneer ze het doek bovenhalen. Het is meer dan een jaar geleden dat ik deze mensen met een leeg canvas zag bidden, vragend voor een beeld dat ze konden schilderen ter ondersteuning van het Anam Cara centrum.

Even later stonden ze lachend naast me: “We both got the same image to give to the center”. Ze vertelden hoe ze beiden in gebed het beeld zagen van een boom waarrond een cirkel van mensen verzameld is, samen verbonden vanuit de harten die doorstromen van licht.

Ik herinner me nog hoe mijn haren rechtstonden terwijl ik hen vertelde dat het beeld van die boom al meer dan 5 jaar centraal staat in de wekelijkse meditatiegroep. Woorden die natuurlijk met groot enthousiasme door hen onthaald werden.

En zo reisden ze een jaar lang met dit schilderdoek rond terwijl ze lesgaven en spirituele leraars opzochten in Kroatië, Australië, India en Wenen.

En nu, één jaar later, zijn we vereerd en blij om deze mooie, integere mensen weer te mogen ontmoeten en het schilderij voor het eerst echt te mogen aanschouwen. In de komende weken, tijdens de 7-of 14 dagen schilderretraite, zullen ze het werk vervolmaken, waarna het een ereplaats zal krijgen in het centrum. We zullen nog een foto posten wanneer het werk klaar is!

Als je graag van de kans gebruik maakt om van deze mooie mensen te leren, kan dat in de komende weken:

Visions of Grace: 7 of 14 dagen Visionair schilderen: 13 tem 28 augustus

Gedurende 1 of 2 weken leer je zelf werken met de Misch -techniek en wordt je gegidst om de diepe rijkdom van de innerlijke wereld op doek te brengen…
>> Klik hier voor “Visions of Grace”

Mantra zangavond: Amrita Chanting Circle: vrijdag 26 augustus

Op vraag van deelnemers aan het eerste weekend Shakti Yoga – mantra meditatie hebben Vera & Kuba beslist om een avond mantra zang te begeleiden. Deze avond is op donatiebasis en zal doorgaan op vrijdag 26 augustus.
>> Klik hier voor Amrita Chanting Circle

Nieuwe data! Shakti Yoga – Mantra meditatie: ma 29 & di 30 augustus

Na een erg succesvolle eerste workshop werden nieuwe data vastgelegd. In deze 2 daagse workshop leer je zelf werken met mantra-meditatie om de stilte van je ware zelf te betreden.
>> Klik hier voor Shakti Yoga Meditation

Feest voor Moeder Aarde 2016: za 20 augustus

Vera en Kuba komen dit jaar mee naar het Feest voor Moeder Aarde dat opnieuw doorgaat in het schitterende Natuurgebied Meerdaalwoud.
Ze zullen na het ritueel enkele mantras begeleiden rond het rituele vuur.
>> Klik hier voor Feest voor Moeder Aarde 2016

Wie weet tot dan!
Roel