Anam Cara Blog

Voor vandaag: adem diep, herinner jezelf dat alles mogelijk is en leef vanuit dat enthousiasme en die dankbaarheid.

Inspireer,
Dank,
Creëer,
en spreek altijd voor wat leeft in je hart.

We hebben allen de mogelijkheid anderen te inspireren en overal zaadjes van verwondering en schoonheid te planten. Wanneer we dat doen, gaan de deuren van harten open.

Dat is wat we je toewensen deze komende week.

Hartegroet,
Roel

“Ik voel hoe de stoom mijn lichaam verwarmt tot diep in mijn botten. De heldere klanken van de liederen openen mijn hart en een stroom van dankbaarheid voor dit samenzijn onder vrouwen herinnert me aan het Zusterschap zoals het was in vroegere tijden….. Mijn spirit roept om dit samenzijn opnieuw te eren, mijn belofte aan de aarde is gemaakt.”

Na een intense en wondermooie zweethutceremonie onder vrouwen voel ik mijn dankbaarheid om de aarde als gast te mogen bewonen. Zij schenkt ons haar volle lichaam, haar hele wezen en het is aan ons om dit te eren en hier op een respectvolle manier mee om te gaan. Een pad dat we openen, voor onszelf, maar ook voor de volgende 7 generaties.

Het warme samenzijn in de cirkel rond de hete stenen herinnert me hoe we als vrouw verbonden zijn met de beweging die de aarde ons leert. We dragen de aarde in ons en zij leert ons over de waarheid van het leven.

Zoals een vrouw haar kind hoedt, zo draagt de aarde ons. Zij schenkt ons wat er nodig is in elk moment van dit leven en haar stroom is eindeloos.

Een kind geeft het signaal om de aarde te betreden, de vrouw luistert, opent zich en ontvangt in al haar liefde dit gracieuze, grootse geschenk.
Een moeder denkt niet na over of ze al dan niet haar taak zal opnemen, zij voert uit en schenkt haar liefde eindeloos.

De aarde leert ons over deze onvoorwaardelijke liefde. Ook zij piekert niet over moeilijke tijden, vele regens of donkere dagen. Als het lente is barst zij als het ware open en toont haar grootste schoonheid aan iedereen die bereid is zijn ogen te openen voor deze eindeloze stroom.

De zee deint mee met de standen van de maan, zij heeft haar eb en haar vloed en haar beweging is gracieus, woest, zacht , onstuimig,… De stroming is eindeloos en altijd in beweging. Welke vrouw herkent deze stroming niet in zichzelf?

Wat heelt in ons, heelt de aarde. Een vrouw die rechtstaat en kiest voor waarheid, opent de deur naar waarheid van het leven.

Het is onze taak om die waarheid te leven, recht te staan, te spreken vanuit deze verbondenheid.
Het samenkomen in cirkels, verbonden met het hoogste goed voor de aarde, leert hoe wij als vrouwen dienen zorg te dragen voor onszelf en ook voor anderen. Hoe we onze kinderen kunnen leren wat werkelijk hoeden in zich draagt.

In de veiligheid van de zweethut, rustend in de armen van de aarde, als zusters verenigd, ontvang ik de geschenken die zich uitdrukken als wonderlijk samensmeltende liederen, gedeelde gebeden, een diep begrijpen, draagkracht, vreugdevol ontwaken, eenheid en verbondenheid.
Het is tijd om in kracht recht staan en het leven te eren in haar oneindigheid, haar volheid en haar onuitputtelijke stroom van overvloed.

In liefde verbonden,
Hartegroet,
Griet.

Ps: Ik wil je van harte uitnodigen om de komende weken met ons mee de zomerzonnewende te vieren en de harten te verbinden voor de Aarde. Zaterdag komen we samen voor de Zomerzonnewendezweethut, zondag voor het gratis Midzomerritueel in het Natuurgebied de Kesselberg, en volgende week woensdag voor de midzomer-vuurceremonie. Hopelijk zien we elkaar dan!

Het is ongeveer 3 en een half jaar geleden, de telefoon rinkelt…: “Hallo, ik heb vorige week met jullie mee bomen geplant voor het Hartebos en heb gehoord dat jullie dringend een nieuwe woonst zoeken. Ik heb een mooie hoeve, met spiritueel centrum, en zou heel graag willen dat jullie deze plek van me overnemen.”

Ik sta stil aan de telefoon en voel mijn hart bonzen. Golven van gevoelens gaan door me heen: We hebben al zoveel gezocht, zovele plekken bezocht, maar dit is anders, ik voel het met heel mijn wezen.

Enkele dagen later rijden we met de wagen vol vraagtekens en verwachting naar de plek. We reden voorbij het Hartebos, de plek van een vriend waar we enkele weken geleden met meer dan 100 mensen bomen hadden geplant voor de vrede en de Aarde. De gps geeft aan ‘nog 1 minuut rijden’. We beginnen te lachen. “Dit is wel heel vreemd”, zeggen we lachend.

De deur gaat open, een stralend gezicht lacht ons toe en gidst ons doorheen de hoeve. We volgen haar met onze voelsprieten wagewijd open. We zijn stil. De plek is stil. We luisteren…

Wat later staan we alleen in de tuin van de hoeve. Alles lijkt in verwachting, in serene stilte.
Griet en ik lachen. Noa lacht.

En zo, zonder duidelijke aankondiging, ontstond er een aaneenschakeling van wonderen: de middelen die we nodig hadden kwamen via onverwachte wegen, tientallen handen kwamen samen voor de grote verhuis en honderden handen hielpen in de laatste 3 jaren voor de zovele werken en middelen die nodig zijn om een centrum als deze te kunnen verbouwen en vormgeven.

Gedurende 5 jaar hadden we gezocht, maar nooit hadden we de volle klik, of waar we dat wel hadden waren de middelen te beperkt. We brandden jarenlang vele kaarsjes, stuurden onze gebeden mee met het vuur en de stoom van de zweethut, we bleven geloven en we bleven dromen. We lieten iedereen weten over onze droom. We verloren soms de hoop, maar vonden ze altijd weer terug. En dan, vanuit het niets, ging de deur open.

Terugkijkend op deze magische stroom van gebeurtenissen, kom ik altijd terug uit bij de keuze die ik maakte om voor een droom te gaan. Een droom voor de Aarde. Een droom die me inspireerde om een oproep te doen en met vele mensen samen een bos te gaan planten. Natuurlijk konden we niet weten dat de vrouw die ons de hoeve doorgaf zich geroepen zou voelen om mee te planten voor vrede en de Aarde.

De laatste weken heb ik veel teruggedacht aan dit wonder. We werken momenteel veel in de nieuwe gemeenschapstuin die we deze lente aan het opbouwen zijn en dit vervult me van een diepe dankbaarheid. Niet alleen om de plek, maar om zovele mensen die hier komen om naar hun eigen innerlijke wijsheid te luisteren. Om er te zijn voor elkaar, om te luisteren naar het leven. Om te delen en te dromen en te bouwen.

En als ik in heel dit gebeuren iets leerde, dan is het dat we allen hier zijn om te delen. Om elkaar te inspireren, om te dragen, om toe te juichen en om door te geven wat ons geschonken werd. We zijn er om ons in te zetten voor een waardige, mooie droom.
We zijn niet alleen, we zijn met velen. We zijn samen op deze aarde en er zijn zovele manieren waarop we elkaar kunnen inspireren en steunen. Maar het is aan ons om er ja tegen te zeggen.

Dus wat je dromen ook zijn: blijf geloven en vooral: blijf zaaien.
Zaai inspiratie, zaai hulpvaardigheid, zaai vertrouwen overal op deze wereld.
Je dromen wachten op jou! Blijf altijd je inspiraties volgen. Hou de stroom niet tegen.

En blijf jouw droom verbinden met je droom voor de Aarde.
Want wanneer jouw droom verbonden is met je droom voor de Aarde, het is dan dat je je werkelijke stem zal zien groeien.

Dus hier, zittend en uitkijkend op een tuin die me vervult van dankbaarheid, zeg ik je: “Het onmogelijke is mogelijk!”
Deel je dromen met je vrienden, laat elkaar weten wat we belangrijk vinden.
Laten we toejuichen, helpen, steunen, en altijd geloven!

Ga ervoor en volg je hart!
Roel