Anam Cara Blog

Mijn dagen zijn vervuld van verwondering wanneer ik de geboorte van de nieuwe lente aanschouw. De Oostenkracht, de kracht van het nieuwe begin, daar waar de zon opkomt en het nieuwe leven zich toont, waar visie en helderheid hun plaats innemen…

Wat kaal of onbestemd leek, breekt open en verrast je met schoonheid en overvloed. Het frisse groen, de hemelse geuren, de prille blaadjes, de eerste bloesems,… Ze doen ons innerlijk ontwaken en ook ik beleef op mijn manier deze uitbarsting van de natuur.

Verwelkom de regen, geniet van elke zonnestraal, drink de frisse ochtenddauw en bemin dit immense samenspel van de natuur.

Geen kracht is sterker dan dit harmonisch ontwaken! De aarde, lieflijke planeet, Pachamama, voedster van ons allen, draagkracht en bron van alle leven.

Mijn woorden omschrijven slechts een deel van wat er innerlijk beweegt bij dit steeds wederkerend wonder.

Er is zoveel gaande in de wereld en velen zijn op zoek naar een manier om vertrouwen en woorden van hoop te vinden. Voor sommigen is geen uitweg meer zichtbaar en we kennen allemaal die momenten waarop we het gevoel hebben dat dat we de weg zijn verloren.

De lente herinnert ons aan de steeds wederkerende beweging waar we allemaal deel van zijn. Uit duisternis wordt licht geboren. Leegte draagt volheid in zich. Vormeloosheid bezit de hoogste vorm. Stilte is de voorbode van het eerste lied.

De natuur werkt samen om dit harmonisch ontwaken tot stand te brengen. De regen voedt het eerste zaad en de zon nodigt uit tot groei. De maan schenkt haar kracht en de wind verspreidt het zaad. Geen van allen denkt na over wat er te gebeuren valt, het is wonderlijk samenspel.

Als bewoners van de aarde, nodigt de lente ons uit om mee in deze stroom te stappen. Om mee dit wonder van geboorte in te gaan. De natuur laat zich niet afschrikken door het slechte nieuws, barre omstandigheden, of wat dan ook. De natuur ontwaakt, telkens opnieuw en nodigt ons uit om dat ook te doen.

Stap mee in die stroom, laat je niet afleiden door dingen die geen boodschap in zich dragen, maar verbind je met dit wonder. Kijk naar buiten, trek de natuur in, plant zaad, bemest, wiedt, bewater,….. bewonder en laat het wonder in jou geboren worden. Ontwaak en stap mee in de stroom van het leven!

Hartegroet,
Griet

If you have come here to help me, you are wasting your time.
​​​​​​​But if you have come because your liberation is bound up with mine, then let us work together.
~ Lilla Watson, Indigenous Australian activist

Zolang we verbonden blijven met het geloof in afgescheidenheid, verwijderen we ons van die ene waarheid.

Het durven kijken dat we in het hart verbonden zijn opent totaal nieuwe perspectieven en mogelijkheden om om te gaan met de golf van terreur waarmee we nu geconfronteerd worden.

De woorden van Lilla Watson zijn een oproep om in deze waarheid te durven wortelen. Wanneer we hierin groeien opent zich een nieuwe deur. Onmacht maakt plaats voor innerlijk werk. Ik geloof dat dit een uitnodiging is voor ons allen. Wij zijn één!

Hartegroet,
Griet.

“Liefde”

Liefde fluistert in mijn oren een heerlijk lied dat me warm maakt en uitnodigt om naar binnen te keren in de velden van vreugde en verbondenheid.

Het grote verlangen naar Liefde huist in zovelen en de pijn van de ingebeelde afwezigheid ervan laat soms sporen van diep verdriet na. Wij mensen verbinden haar met de gedachte aan 2, de gedachte aan gedeeld samenzijn.

Maar zij reikt veel verder dan deze beperkende waarheid.
Liefde is het hoogste geschenk uit de hemel en de meest gezochte schat op aarde. Zij is op de plaats waar het leven begint en ook waar het leven eindigt.

Zij nodigt ons uit om op elk moment de keuze te maken om elk wezen vanuit haar grote waarheid lief te hebben. En zoals dat hoort in dit leven, zal je bij dit oprechte schenken ware liefde worden geschonken.

Het leven is een wonder!

Hartegroet,
Griet.

Wanneer ik ’s morgens wakker wordt en naar buiten ga om de wereld te begroeten valt mijn oog op de tere blaadjes die reeds verschijnen aan de twijgjes van onze rozenstruiken.
Een gevoel van “het is nog te vroeg” komt even in me op, maar tegelijkertijd laat ik het los en keer terug naar het wonder van de lente die in aantocht is.

Vertrouwen is een toverwoord in deze tijd en de basis waarop we kunnen bouwen. Hoe vaak zie je jezelf voor de keuze staan om angst te volgen of overgave als je metgezel te nemen. De buitenwereld lijkt een promotiecampagne geworden te zijn voor angst en het vraagt aandacht en bewustzijn om daar niet in te verdwalen. Hoe belangrijk zijn die momenten waarop je kiest om voor even deze chaotisch wereld achter je te laten?

Angst is slechts een verhaal dat een beeld heeft gekregen. Een projectie van de toekomst die niet bestaande is. Meewandelen in deze beelden is afdwalen in een wereld waar geen toekomst of uitkomst meer is. Situaties zijn niet langer uitnodigingen om de juiste weg te vinden, ze worden doemscenario’s die geen oplossing meer in zich dragen.

Maar wanneer je bereid bent om achter de angst te kijken en het kluwen waarin je verdwaalt bent los te laten, zal je ontdekken dat er een nieuwe beweging ontstaat die als vanuit een prille vonk een nieuw avontuur aankondigt.

Wanneer de nacht eindigt en de eerste zonnestralen de aarde verlichten ontwaakt de wereld. De eerste vogel zingt zijn lied, de eerste haan kraait ons mensen wakker. Het eerste licht toont de ochtendnevel, en zodra de zon haar hoogste plaats inneemt nodigt ze uit om vanuit dezelfde volheid het leven te betreden. We vergeten duisternis, alle aandacht wordt gericht op dit blije ontwaken.

De natuur toont ons deze waarheid van het leven. Haar observeren is leren over de paden die we kunnen bewandelen. Een glimp van licht vinden vraagt slechts de openheid voor de ontmoeting. Wanneer duisternis zijn cyclus heeft gewandeld en het ochtendgloren de nieuwe dag aankondigt kan je kiezen om de sluiers van de ochtendnevel zachtjes van je af te laten glijden, je ogen te richten naar de eerste zonnestralen en te kiezen om vanuit deze nieuwe waarheid je dag te leven.
Waar licht is verdwijnt duisternis, waar liefde is kan haat geen bedding vinden, kracht overstijgt onmacht, dankbaarheid is de balsem voor afgunst of tekort….

De aarde toont ons elke dag opnieuw dit wonder van geboorte, de geboorte van het nieuwe licht. Alles wat er ons gevraagd wordt, is de bereidheid om in de duisternis de keuze te maken om het licht uit te nodigen, zodat we kunnen ontwaken in dit nieuwe bewustzijn.

Mijn vraag is dan ook eenvoudig: “Kies jij mee voor dit nieuwe ontwaken?”

Hartegroet,
Griet.

De aarde maakt zich klaar voor een nieuw ontwaken en nodigt ons mensen uit om dezelfde beweging te volgen.

We leven in tijden waarin we de keuze krijgen om terug te keren naar wat oud en vertrouwd is of om door te groeien naar nieuw en ongekend. En ja, de sprong die we moeten maken lijkt op het eerste zicht soms onoverkomelijk.

Wat ik heb begrepen is dat het leven ons uitnodigt om door nieuwe poorten te stappen die initiaties zijn om in het nieuwe bewustzijn te komen. Dat vraagt kracht, moed en vertrouwen en nodigt uit tot diepe inkeer.

Het is niet mogelijk om vrede rondom je te ervaren als er innerlijk geen vrede is. En dat geldt voor zoveel meer. Geluk is niet langer meer verbonden met wat er buiten je gebeurt, mensen zijn niet meer verantwoordelijk voor de chaos die er in jou leeft. Daaraan vasthouden is je wentelen in oud geloof en brengt je tot niets dan een wankel vasthouden aan een blok graniet waarin momenteel met een houweel wordt gebeiteld.

Wat als je voor even besluit om je blik te verbinden met het nieuwe pad en bereid bent de verhalen van angst, de beelden van afscheiding en de pijn voor de toekomst los te laten?

Wij hebben een geschenk gekregen dat we kunnen gebruiken en inzetten om ons uit het kluwen van pijn en angst uit te tillen.

De geest is in staat een beeld te scheppen van wat verbonden is met het ontwaken van de nieuwe aarde. Verbeelding maakt het mogelijk om de energie en patronen van angst om te keren naar vertrouwen, om haat naar liefde te brengen, om afgescheidenheid naar verbondenheid te transformeren.

Wij zijn meer dan de facade of het beeld dat we geloven te zijn. We moeten onze staat van bewustzijn optillen tot een hogere frequentie, samensmelten met die Hogere Kracht die we God, of Spirit, Bron van Licht noemen. De Kracht van het Universum, het Levensweb, de Godin of elke andere naam die we gebruiken.

Herinner je de schoonheid van een bloem, de glimlach van een pasgeboren kind, liefdevolle ogen, zachte handen, jij die als kind de wolken zoent, zingend op de fiets, … Zie jezelf in de perfecte relatie, in de beste job, in het mooiste huis,…

Richt je blik naar de aarde. Zie kinderen die spelen, mensen die samenwerken, zuivere rivieren, dieren die vrij zijn, lachende ouderen, …

Het is tijd om recht te staan en te geloven dat we tot alles in staat zijn. Wij zijn één met de natuur, onlosmakelijk verbonden. De aarde ontwaakt. Stap mee in deze creatieve kracht, het moment is nu!

Laat me weten wat jou roept!
Veel liefs,
Griet.