Anam Cara Blog

Ik herinner me jaren geleden hoe ik in zak en as op nieuwjaarsnacht mijn visionboard maakte voor het komende nieuwe jaar. Na een zoveelste relatiebreuk besloot ik alleen nog maar voor de ware te gaan.

De droom van de prins op het witte paard had ik gelukkig achter me gelaten, maar ik hoorde een nieuwe stem in mij die sprak over mijn grote droom iets neer te zetten in de wereld. Mijn gevoeligheid voor de ellende in de wereld was steeds een drijfveer voor het opzetten van projecten, maar dit was anders. Ik wilde iets dat van betekenis zou zijn voor de wereld, voor de mensen, de kinderen, de ouderen, de dieren,…

2 augustus 2002, 6 maanden later, ontmoette ik Roel. Ik herinner me mijn verwondering toen ik hem voor het eerst zag, luisterde uren naar zijn plannen en herkende hierin de roep die ook in mij leefde. En wat het was kon ik niet benoemen, maar sinds die dag van ontmoeting hebben we mekaar niet meer verlaten, de liefde verbond onze harten en we wandelden vanaf toen hetzelfde pad.

22 november 2004, 16 maanden later, werd ons godsgeschenk geboren. .”We hebben niet veel tijd te verliezen, het leven gaat snel” zei Roel en dat was duidelijk. Noa kwam op de wereld met een stralende glimlach die ze nog steeds in haar ogen draagt. Mijn dankbaarheid voor dit geschenk is niet in woorden te omschrijven.

13 juli 2004, 4 maanden voor de geboorte van Noa werd AnamCara officieel geboren. Tijdens zijn 4e vision quest, die Roel ondernam in Frankrijk, werd het visioen van AnamCara geboren. Hij vertelde me hoe hij de aarde tot hem hoorde spreken met de vraag om recht te staan en te spreken in naam van het welzijn van alle levende wezens.

Dit visioen heeft hem nooit verlaten en tot op heden leeft dat door hem. Ik kon me hier helemaal in vinden, op mijn manier, verbonden met mijn kwaliteiten. We deelden hetzelfde lied.

Onze zoektocht ging verder. Anam Cara groeide uit en vond een thuishaven in andere centra waar we de zalen huurden. Op onze toenmalige thuisplek in Lier bouwden we trommels en vond de zweethutceremonie zijn plek.

December 2008: We krijgen het bericht dat ons huurhuis in Lier zal worden afgebroken, de mooie natuur zal moeten plaats maken voor een industrieterrein. De thuishaven van mijn kinderen wordt als het ware onder onze voeten weggeveegd. Ik neem gedurende de daaropvolgende maanden dankbaar afscheid voor wat deze plaats voor mij heeft betekend en vind zo een ruimte waarin de zoektocht naar het nieuwe kan beginnen.

Juni 2009: We zijn nog steeds in Lier. Onze buren zijn verhuisd en we blijven achter met een verlaten gevoel. Bomen worden uitgetrokken en het huis van de buren wordt met beetjes gesloopt. Ik voel paniek in me opkomen, ik wil een thuis voor mezelf en ons gezin. We zoeken reeds maanden naar een nieuwe plek waar we ook AnamCara kunnen onderbrengen. Maar elke bezoek aan een mogelijke nieuwe thuis wordt weggevaagd omdat we geen voldoende financiële middelen hebben.

Juli 2009: We verhuizen ons hebben en houwen naar een nieuwe plaats in Berlaar. Een huurhuis dat nog niet helemaal verbouwd is, maar waar er voeldoende ruimte is voor de kinderen en een plaats voor de zweethut. Er is daar nog veel werk aan de winkel, maar we kennen onszelf en weten dat we veel werk kunnen verzetten.

November2011: Ons huis is nog steeds niet afgewerkt en we besluiten om niet langer te wachten op de goodwill van onze huisbaas. De roep om een tempel te bouwen is sterk. We bouwen onze yurt die we symbolisch als wegwijzer zien naar onze ware thuis.

December 2012: Wij planten met meer dan 100 vrijwilligers het hartebos, een droom die Roel reeds jaren koestert. Ik herinner me hoe ik toen we aankwamen bij het hartebos een gevoel van thuis zijn ervaarde. Ik vroeg Noa of zij hij hier zou kunnen wonen en kreeg een absolute ja. 2 Weken later ontvangen we van één van de deelneemsters een mail met de vraag of we haar huis willen kopen, op nog geen kilometer afstand van het hartebos.

Het heeft lang geduurd voor ik dit kon begrijpen maar het is echt waar, na een jarenlange zoektocht vind Anam Cara zijn thuis. In het wonderlijke Veerle, grenzend aan een prachtig natuurgebied, in de nabijheid van het hartebos vinden we onze thuis. De droom die leefde in ons en ons samenbracht vind zijn bedding.

8 Juni 2014: Na 14 maanden verbouwingswerken nemen we afscheid van Peggy Dylan. Zij wijdde tijdens “Initiation” als eerste onze nieuwe workshopruimte in. 8 dagen hebben we genoten en vooral veel geleerd van haar warme en wijze aanwezigheid. Haar eenvoud raakte ons diep en in een persoonlijk gesprek raadde ze ons aan een benefietcampagne op te zetten, en de gemeenschap om steun te vragen. Haar woorden om een campagne op te starten voor de verdere uitbouw van AnamCara bleef zingen in ons hoofd.

10 December 2014: We starten de Indiegogo campagne, ten voordele van de verdere verbouwingswerken van ons AnamCara centrum. Na maanden werk om deze campagne op te bouwen, lanceren we op internet. 70 mensen internationaal zijn naar voren gestapt om ons te steunen. Spannend!

3 Januari 2015, vandaag. De indiegogo campagne is halfweg. Dagelijks spenderen we uren aan de computer om de campagne verder te verspreiden, meer tot zijn essentie te brengen, onze boodschap helderder te formuleren en onze dankbaarheid te delen voor alles wat er tot hiertoe tot ons is gekomen.

In overleg en in samenwerking met vrienden blijven we gestaag verder bouwen. “De aanhouder wint” is een wijze spreuk, en mijn man kent daar alles van. Indiegogo laat weten dat een campagne opbouwen en voeren, werken is. En dat hebben we helemaal begrepen. Roel werkt nachten door, ik hou van de vroege ochtenden en zo kruisen we mekaar in het werk.

4 Januari 2015: Dit is een warme oproep voor hulp! We zoeken wat er mogelijk is om de campagne meer te verspreiden. We proberen verder te reiken dan onze eigen cirkel. En dan kijken we naar onze grote vriendenkring van waaruit we reeds zoveel hulp en ondersteuning mochten ontvangen. Vragen we opnieuw om hulp?

En dan hoor ik Roel zijn woorden: “Ik kan niet anders dan de boodschap te verspreiden. Te spreken voor het welzijn van de aarde.” en dan weet ik dat dat waar is. Het is zijn ziel die hem roept…en mijn ziel volgt hetzelfde lied. En ik reik nu uit naar jou: “Help ons mee de campagne te verspreiden”.

Ik geloof dat éénieder van ons dit visioen in zich draagt. Het visioen van de nieuwe aarde die spreekt door ieder van ons. Daarom vraag ik concreet om steun, zodat we verder kunnen bouwen.

Hoe je dit kan doen:

Dank je om ons te steunen!
Hartegroet,
Griet.

Sinds zolang ik me kan herinneren is gebed aanwezig in mijn leven. Ik herinner me hoe het zoontje van goede vrienden tijdens een val bij het fietsen in coma geraakte. Elke nacht bad ik tot God met de vraag om deze jongen terug het leven te geven. Het toekijken op de angst en de pijn van de ouders was te groot voor mij, ik wou dit alles zo graag van hen overnemen. Mijn gesprekken met God waren de momenten waarop ik het gevoel had dat ik niet machteloos moest toekijken, maar op één of andere manier verandering kon brengen. Groot was dan ook mijn teleurstelling en het gevoel van verlatenheid toen de jongen uiteindelijk afscheid nam van dit leven.

Ook toen ik ouder werd bleef ik bidden, meestal op momenten waarop ik verandering wilde of angst, pijn en radeloosheid de hoofdtoon waren. Het gebed was dan mijn laatste toevluchtsoord in de hoop verlichting te voelen of een nieuwe uitweg te vinden. Het gaf me een gevoel van verbondenheid dat mijn grote eenzaamheid van dat moment zachter maakte.

Naarmate mijn leven zich meer en meer ontvouwde vanuit een keuze om mijn ware pad te bewandelen en spiritualiteit een steeds grotere plaats kreeg, ontdekte ik hoe ik het gebed kon gebruiken als kanaal tussen de Schepper en mezelf. Een dialoog tussen mezelf en diegene die mij werkelijk kent. Gebed werd niet langer meer verbonden met angst, pijn of radeloosheid maar werd de telefoonlijn met mijn ware thuis. Ook op momenten van diepe vreugde en dankbaarheid danste of zong ik mijn gebeden of het was via grootvader vuur dat ik de lijn opende .

Mijn ontmoeting met Reiki en de initiatie in Reiki II opende een totaal nieuwe wereld. De innerlijke dialoog die ik ondertussen reeds jaren voerde met mijn Vader kreeg een nieuwe dimensie Ik leerde hoe ik mijn gebeden kon richten ten voordele van anderen en tegelijkertijd me volledig leerde loskoppelen van mijn persoonlijk verlangen naar een goede uitkomst. Mijn leven ging niet meer over hoe ik gelukkig zou kunnen zijn, maar over mijn toewijding en het delen van mijn geschenken die ik vanuit mijn thuishaven naar deze planeet had meegebracht. Thich Nhat Hanh, Michael Bernard Beckwith, The Course of Miracles,…ze leerden me allemaall over dienstbaarheid, toewijding en het vinden van mijn ware taak hier op planeet aarde. Ik leerde over de kracht van het gebed en hoe dit de ware voeding was die ik nodig had om als ziel steeds meer en meer mijn plaats op aarde in te nemen.

Toen ik Roel leerde kennen vertelde hij me vaak over zijn droom die hij in zich droeg om een verschil te maken in de wereld, en dat raakte me diep. Ik herinner me dat ik me soms afvroeg hoe hij dit ooit in de wereld zou brengen. Nu jaren later hoef ik die vraag niet meer te stellen, ik weet dat hij het gewoon doet.

Anam Cara werd ons zielekind en is ondertussen de plaats van waaruit we ons werk verder verspreiden. Het intens werken aan het Indiegogo benefietproject dat we momenteel opstarten voor de verdere uitbouw van Anam Cara maakt dat we beiden voelen hoe kraakhelder onze missie wordt. Reeds jaren bidden we tijdens vuurceremonies, vuurlopen, zweethutceremonies, trommelcirkels,…voor helderheid , toewijding, kracht en ondersteuning voor de verdere uitbouw van Anam Cara. In momenten van twijfel, angst en ongeloof was er steeds opnieuw het gebed dat ons uitnodigde om harten te openen en terug te keren naar een diep vertrouwen in het pad. Het was die voeding die ik nodig had om verder te wandelen, de volgende stap te nemen en dankbaar te zijn voor elk geleefd moment.

Het universum gonst van de gebeden, in alle culturen, in het heden en in het verleden. Mensen bidden wanneer er een kind wordt geboren, wanneer dierbaren overgaan, bij de aankoop van een nieuw huis, wanneer ze richting zoeken in hun leven. Het herinnert ons aan onze ware oorsprong, het is de communicatie met de ware Schepper, diegene waaruit we zijn ontstaan en waar we later ook weer naar terugkeren.

Deze tijd van het jaar nodigt ons uit om die dialoog terug levendig te maken. Het Joelefeest, kerstmis, nieuwjaar, zijn feesten die in essentie de komst van het nieuwe licht in zich dragen. Het zijn momenten waarop we samenkomen met onze dierbaren en we de dankbaarheid voor het leven kunnen voelen. Zij brengen ons naar die plaats in onszelf waar we de stilte kunnen voelen en de verbondenheid met onze ware bron het dichtst nabij is. Hier vinden gebeden hun oorsprong. Hier zijn we thuis.

Hartegroet,
Griet.

PS: Indien je graag onze werking wil ondersteunen, kan je ons enorm helpen door onze benefiet campagne op Indiegogo te delen met je vrienden, of, als je je geroepen voelt, een kleine schenking te maken.

De kersttijd doet me dromen. Het is de tijd van het jaar dat we schepen verbranden, gevuld met gebeden en omgeven door drums, zingende mensen en blije kinderen. Het is een tijd waarin ik me heel betrokken voel bij de aarde en me het pad van het hart voor de volgende jaren voor de geest haal. Een tijd om door te geven aan de kinderen wat we leerden, en een tijd om ons te openen voor datgene dat zich aan ons wil tonen, opdat we altijd meer mogen groeien, meer mens mogen worden.

Maar dit jaar, is het voor mij ook een jaar van diepe dankbaarheid en verwondering. Er zijn zovele helpende handen, zovele lieve zielen, zoveel dromers en healers en vrienden en leraren op dit pad. Ik heb geleerd met heel mijn hart dit jaar. Ik leerde om meer open te zijn, om hulp te vragen, om te omarmen en los te laten. Ik leerde kwetsbaar zijn, de wereld te omarmen, er meer te zijn voor anderen, eerlijk te kijken in het hart, trouw te blijven aan het pad.

Ik leerde vooral over mens zijn, over mezelf en anderen. En zeker in deze intense tijd, waarin we voor het eerst aan het grotere geheel om steun vragen, leer ik over schenken en ontvangen. Het is altijd mijn verlangen geweest om te schenken, en dat is het centrum geweest in Anam Cara, en al die jaren gegroeid. Daarom dat we zo blijven bouwen aan al die kosteloze initiatieven en de meer dan 40 aktiviteiten die we elk jaar gratis of op donatiebasis aanbieden. Want we geloven werkelijk dat iedereen op deze aarde hier is om een verschil te maken. En Griet en ik trachten dat op onze manier te doen, elke dag.

Wat ik leer in deze tijd, is het zien van de schoonheid in mensen. Er is zoveel schoonheid die stroomt doorheen mensen, doorheen woorden en ogen.

En zo zit ik hier in de stilte van de nacht. Noa en Griet slapen al lang, de hemel is vervult van sterren waar ik al heel mijn leven naar staar. Zo kijk ik ook vannacht, terwijl mijn ziel door de grote onmetelijkheid van het leven lijkt te dolen, soms rusteloos op zoek naar paden op deze aarde van drukte en dringende zaken. In dat zoeken, herinnert de ster me aan de stilte. Mijn dochter en vrouw herinneren me aan de liefde en mijn eigen hart herinnert me aan een schitterende toekomst.

Het is misschien omdat we enkele dagen geleden op een Joelefeest zongen voor het licht, met een groep waarin deze maal meer kinderen waren dan volwassenen. Het is misschien omdat ik in het ontmoeten van mijn familie gisteren, terugdenk aan de kinderjaren, de familiebanden, de liefde die er was en die ik soms toen niet kon zien.

Maar wat ik weet hier onder de sterren, is dat in elk van ons een kind van licht en liefde schuilt. Ik heb het ontelbare keren gezien en wanneer ik het vergeet, herinnert het leven me eraan. Dat dit innerlijk licht iedereen mag leiden, over paden van vriendelijkheid, van delen en waarheid. En dat deze gedachten en woorden en handen altijd instrumenten van mededogen mogen zijn.

Dat is wat ik denk of waaraan de ster me herinnert, in deze onmetelijkheid van het leven, in deze stille nacht.

Veel liefs voor ieder van jullie . Blijf dromen, bidden en liefhebben!
Je maakt een verschil.
Hartegroet,
Roel

PS: Indien je graag onze werking wil ondersteunen, kan je ons enorm helpen door onze benefiet campagne op Indiegogo te delen met je vrienden, of, als je je geroepen voelt, een kleine schenking te maken.