Met een grote groep mensen wandelen we over de hete kolen van het roodgloeiende vuur. De nieuwjaarsvuurloop is telkens opnieuw een heerlijk samenzijn. Intenties voor het nieuwe jaar worden neergeschreven om ze daarna al dansend over het vuur te verspreiden..
Het is voelbaar hoe een nieuw begin steeds gepaard gaat met het oude dat wordt afgesloten. We vieren feest en danken voor het leven dat ons geschonken is en onze vreugde is groot voor dat wat zich nu wil ontvouwen..
Voor velen van ons doet het deugd om oud achter te laten, liefst zo snel mogelijk en hopend dat dat wat geleefd is voorgoed verdwenen mag zijn.
Maar wat als je even durft stil te staan bij het pad dat werd bewandeld en zich nu sluit voor dat nieuwe begin. Naar die momenten waarop ook schoonheid en liefde zich toonden en vreugde zo aanwezig was. Want hoe dikwijls probeer je niet te vergeten wat is geweest en durf je niet te omarmen uit angst dat je terug moet keren naar wat voorbij is?
Dus wees moedig en open en omarm zodat wat hard is kan verzachten en openen tot een gebed van dankbaarheid voor wat geleefd en geleerd is.
En verder heb ik begrepen dat elk verhaal een begin en een einde in zich draagt en daartussenin wordt gedanst, gezongen, geweend, gedeeld, gegroeid, gespeeld… Het leven daagt je uit om verder te groeien tot wie je werkelijk bent, steeds opnieuw. Wat krachtig is in dit gebeuren, is wanneer je elke gedachte van einde of begin achter je durft te laten en slechts alleen vandaag beleefd als je meest kostbare dag van dit leven, de eerste stap van dit nieuwe begin.
Wandel in die vrede van wat zich nu ontvouwt en met grote dankbaarheid voor alles wat je wordt geschonken en heb lief, telkens opnieuw.
Je wordt gedragen.
Namasté,
Griet.
“Ik begrijp het niet”, zo sprak ze, “het lijkt alsof het leven zijn essentie is verloren. Ik heb gedaan wat ik kon en wat binnen mijn mogelijkheden lag op dat moment. Ik heb mijn geliefde bemind vanuit het verlangen dat hij de pijn van mijn eenzaamheid en het niet begrepen zijn kon balsemen. Ik geloofde dat hij diegene was die mij de liefde voor mezelf zou schenken en me kon tonen de schoonheid van mijn vrouw zijn.”
We staarden in de vlammen die knetterend zongen een lied van stille dankbaarheid. De pijn van loslaten ebde langzaam weg zoals de zee die zich terugtrekt als haar tijd is gekomen.
Jaren later, op een dieptepunt in mijn leven, ontmoette ik mijn vader opnieuw, maar dan op een heel andere en bijzondere wijze.
Ik voelde me open en verbonden, badend in een liefde die ik nog nooit eerder had beleefd en in deze staat bleef ik tot het eerste ochtendlicht zachtjes de ruimte binnendrong. Ik stroomde over van dankbaarheid, van liefde en van kracht om weer recht te staan en het leven in te gaan.
Het voorouderveld is een bron van kracht, waar we gidsing of healing kunnen ontvangen. Door hiermee verbinding te maken open je een wereld waarvan je de meerwaarde kan meedragen in de rest van je leven en die je zal leren dat we de tranen die we voelen voor het afscheid kunnen ruilen voor de vreugde van een vernieuwde verbinding.
Enkele maanden geleden plantte ik zoals elke jaar de zaadjes van zonnebloemen in onze tuin. Ik hou ervan om de paadjes te versieren met deze prachtige bloemen en zij brengen zegeningen voor iedereen die het pad bewandelt…
Net voor we op 
Ik geloof in de eenheid tussen al wat leeft. Wat je doet voor jezelf doe dat ook voor een ander, woorden die op dat moment de aanzet waren om de tere stengel te spalken. Mijn hart is blij en dankbaar als ik hen ’s morgens groet en die vreugde draag mee doorheen gans de dag.
We leven in een tijd waarin we steeds opnieuw uitgenodigd worden naar binnen te keren zodat we kunnen terug komen tot de essentie van wie we zijn. Uitdagingen zijn uitnodigingen om die beweging te maken. Het openen van het Hart is een keuze die reeds lang gemaakt is in de ziel en waarvan ik geloof dat ze verbonden is met de openbaring van de hemel op aarde, waarvan we af en toe een glimp kunnen zien of ervaren. In vele gevallen spreken we dan over “de wonderen van het leven”.
Ik schrijf deze woorden vanuit de noodzaak in mezelf en ik heb het geluk dat al mijn werk verweven is rond een stem die door me spreekt.. Mijn leven ontvouwde zich vanuit al mijn ervaringen tot een pad van toewijding en dit is niet verschillend van enig ander. Mijn bewondering en dankbaarheid gaat uit naar elk lied dat wordt gezongen, elk vriendelijk woord dat wordt gesproken, elke mooie omarming, elk zacht gebaar, vanuit toewijding aan spirit, aan het Open Hart.
“Ik herinner me hoe ik drijvend in die gigantische oceaan, omringd door walvissen, mijn tranen liet overstromen in het mooie heldere water dat me zo droeg. Mijn hart werd zacht en liefdevol en ik voelde overgave aan het leven, aan het pad dat ik wandelde, ik was één. Zoals een moeder die wiegt en sust en koestert de pijn en de vreugde van haar kleine kind, zo gaf ik me over aan deze immense ervaring. Ik had het gevoel dat ik verdween en alleen nog maar deel was van deze gigantisch oceaan van liefde..
Ik kan niet omschrijven wat ik voelde in de nabijheid van die wonderlijke dieren, groot en krachtig en onmetelijk liefdevol. En woorden schieten me tekort.
Die momenten waarop ik in de nacht mijn laptop open en op zoek ga naar wat het mysterie me vertelt….overtuigd dat het zal spreken doorheen de beelden die verschijnen op dit kleine witte scherm. Of is het de maan die me roept en wiens stem ik ontvang, mijn sjaal doet omslaan om te dansen en te zingen in haar heldere witte licht dat me omarmt in deze magische bijzondere nacht. In de stilte van deze kostbaarheid zijn het de sterren die begrijpen, dat wat voor velen ongrijpbaar is…
Daarom, als dit verlangen je roept, wees dan wild of krachtig of juist heel stil, maar volg de roep die leeft in jou en adem in met teugen de vreugde van dit gekke spel! Het maakt je mooi en bijzonder en herinnert je eraan dat je mag zijn zoals je bent. Dat kind, dat veulen of die gekke vrouw. Mystiek of ondoorgrondelijke of gewoon eenvoudigweg jezelf.
“Na negen jaar verscheen mijn grote liefde en we stonden versteld van de komst van een man in ons midden. Als een vreemde eend in de bijt vond hij zijn weg en hij was moedig en bleef. En begreep dat dit huis verbonden was met vrouwelijke schoonheid en kracht, en daarom schonk hij ons de vijfde vrouw in huis. Een prachtige dochter met helderblauwe ogen.”
De tijd die ik samen met mijn kinderen beleefde kende ups en downs. Ik herinner me hoe we mekaar aanmoedigden om zo hoog mogelijk uit de zetels te springen, luidkeels meezingend met Andrea Bocelli zijn Conte Partiro. We doken als dolfijnen in het zelf gegraven zwembad, bouwden kampen met nieuwjaar waar we de nacht in doorbrachten, sliepen samen in één bed als het te koud was,…. gaven troost waar nood was, brachten ontbijt op bed, wandelden zo snel als we maar konden op ons afgelegen weggetje om de pijn die we soms voelden bij elke stap achter ons te laten. 
En weer veranderde het leven en we leerden over het openen voor de man in ons leven. Een zoektocht met vele paden en gaandeweg ontstond er steeds meer begrip en dankbaarheid en omarming voor het mooie samenzijn. Het zusterschap omarmde de broeder en wat ontstond was ware liefde.
Mijn jarenlange werk met vrouwen vond zijn oorsprong door het werken met honderden vrouwen in mijn healingspraktijk en de vele lessen met leraren in binnen en buitenland rond de integratie van de godin. Het leven zorgde ervoor dat ik genoeg uitdagingen kreeg om dit werk te integreren. Dit gaf geboorte aan de impuls om krachtige vrouwencirkels te ontwikkelen, waarin elke vrouw deze stap in zichzelf kan zetten en er in groeien. 
Ken je dat gevoel waarin vele mogelijke scenario’s als een storm waar geen einde aan komt door je hoofd razen omdat je een beslissing moet nemen waar je niet uit geraakt? Elke mogelijke keuze draagt een ander verhaal in zich en hoe je ook probeert één rechte lijn te vinden, het pad lijkt ondoorgrondelijk…
En toch is het nemen van beslissingen altijd een uitdaging voor me geweest. Het was in die momenten waar ik niet kon nadenken maar gewoon uitvoerde dat ik mijn gevoel feilloos kon volgen en lijnrechte beslissingen nam. Mijn focus was bij een goede thuis een fijne plek, er was geen tijd voor zovele andere gedachten.
Een visioen heeft een beeld, je ziet jezelf stralend wandelen in het nieuwe, je voelt de gelukzaligheid en de juistheid van de ervaring en dat moment, het is een droom die je inkadert en daarin ligt je keuze omsloten. En vanuit die keuze neem je de beslissing. Je blijft bij het enthousiasme van dat moment en dat is wat je voeding geeft. Je weigert je zorgen te maken over hoe het zal gebeuren en blijft verbonden met de magie van het leven.