Liefde, God’s uitnodiging tot groei.

De laatste maanden voelde ik mezelf meer en meer de stilte ingaan. Eenvoud riep me en liefde werd een uitdaging. Een uitdaging in meer leren over wat waarlijke liefde is. Leren waar liefde begint en liefde eindigt, om dan uiteindelijk tot de slotsom te komen dat ware liefde eindeloos is.

Daar, in die ruimte waar we allen verbonden zijn, waar onze zielen één zijn, is het liefde die ons uitdaagt terug te keren, stil te worden en de poort van de Heiligheid te betreden.
Daar schuilt alle kracht om oude wonden te genezen, onze bereidheid tot verder groeien te tonen en te weten dat we altijd gedragen zijn.

Onlangs viel het boek van Marianne Williamson:” Betoverende liefde” me letterlijk in mijn handen. Net als een klein kind huppelde ik bijna naar huis om snel haar boodschap te kunnen lezen.
Ik heb het boek dikwijls naast me moeten leggen, om de euforie die in me kwam tijdens het lezen een weg te laten vinden.
Ik hou van de eenvoud  en fijnheid van haar woorden en bewonder de wijsheid die zij deelt

Ik ben ervan overtuigd dat dit boek voor velen een mogelijkheid is tot beter begrijpen van wat er allemaal in relaties gaande is. Haar woorden zijn een uitnodiging om te durven kijken naar wat er in ons geheeld kan worden door het samenzijn met anderen. Een uitnodiging om oude denkpatronen te durven loslaten, het oude ik achter je te laten en de engel die in elk van ons schuilt te verwelkomen in het nieuwe leven dat op je wacht.

Het ouder worden van mijn moeder, haar niet meer mobiel zijn en afhankelijk worden van de zorg van anderen maakt me soms heel stil. Ik kan alleen maar stille getuige zijn van de weg die zij nu bewandelt en in mezelf kijken waar duisternis naar licht kan worden gebracht. Ons samenleven was soms bewogen en moeilijk, maar ik sta versteld van de liefde die ik voor haar voel. Het is deze liefde die me  uitnodigt om me in de nieuwe vorm met haar te verbinden.

We willen allemaal zo graag gezien worden zoals we werkelijk zijn, erkend worden in onze liefde, er is echter maar één weg daarin te gaan en dat is de liefde in de ander te erkennen.

Als slot wil ik nog een klein stukje toevoegen, woorden uit het boek van Marianne Williamson:

“Ieder van ons draagt, ingegrift in zijn of haar hart, instructies met zich mee die luiden: “Kom naar huis, kom naar huis.” En dan komt de beminde om ons daar naarheen te brengen…….Lang, lang geleden, in een bewustzijnssfeer heel ver hier vandaan, begon ergens een mystiek avontuur. Nu, vele eeuwen later, beginnen we te ontwaken uit onze diepe, diepe slaap van afgescheidenheid en schuld.
…om te ontwaken uit de doodsheid van onze vroegere ik…..We zijn van onze nachtmerrie verlost. We hebben vergeving gekregen en zijn bevrijd. We zijn een en al liefde. We zijn zo blij dat we thuis zijn. ”
– uit Marianne Williamson: “Betoverende liefde”

Ik ben dankbaar voor alle relaties die me de weg toonden in het openen van mijn hart.
In liefde,
Griet.

Reacties kan je hieronder te posten.

>> Voor de Blog-Nieuwsbrief kan je rechtsbovenaan deze pagina inschrijven. Zo blijf je via mail onmiddellijk op de hoogte telkens wanneer er een nieuw artikel op de Blog verschijnt.
>> Voor de maandelijkse Anam Cara – Nieuwsbrief kan je inschrijven op de Nieuwsbrief-pagina. Deze Nieuwsbrief geeft een ruim overzicht van onze aktiviteiten, projecten en artikels.

Het pad van ruimere identificatie

We hebben vele vormen van identificatie. We identificeren ons voortdurend. We zijn alle mens, man of vrouw, vader, moeder, broeder, zuster, kind. We kunnen ons klein of groot voelen, open of gesloten. We kunnen onszelf beschouwen als Belg, Nederlander, Europeaan, mens, of universeel wezen. We kunnen ons identificeren vanuit allerlei overtuigingen, deze bepalen onze perceptie en dus onze ervaring.

Wanneer we ons klein voelen ten opzichte van een grote, boze buitenwereld, verliezen we kracht. We lopen verloren in de illusie van afgescheidenheid. We kennen dit allemaal.
Maar evengoed kennen we allen de momenten waarin we ons gedragen voelen door het leven. In deze momenten voelen we ons ruim en open, we voelen ons één met het leven, deel van dit grote levensweb.

Hoe kleiner de identificatie, hoe meer ‘problemen’ we hebben, omdat de schijnbare ‘ander’ groter wordt. Hoe ruimer de identificatie, hoe meer we beseffen dat alles evolutie is, en dat de zogeheten problemen slechts een fase zijn in een groeiproces. Dat alles en iedereen ons uitnodigt om te groeien, zodat we meer van onze goedheid kunnen delen.

We kunnen dit principe, dat altijd geldt, benutten en aktiveren, door onze aandacht, onze perceptie en bereidheid bewust te hanteren.

Tijdloze dimensie

Er is een aspect van ons wezen dat tijdloos is. Wanneer we ons ermee verbinden openen we ons spontaan voor de levenskracht. We zijn dan in staat vanuit een ruimer perspectief te kijken naar wat er zich afspeelt in ons leven of de wereld. We worden opnieuw wakker voor de levensadem, voor creativiteit, voor innerlijke vrede.

Het is goed je met regelmaat bewust te verbinden met de ruime identificatie van je tijdloze wezen. Verbind je met je tijdloze zelf, voorbij elke vorm, voorbij elke identificatie. Je kan dit doen in je meditatie en gebed, door je te openen, los te laten, het leven te voelen in je hart, in je adem. Door te erkennen dat je tijdloos bent en deze erkenning te omarmen.

Neem bewust momenten om in deze ruimere toestand te rusten en eenvoudigweg te zijn. Wat ons verhaal in dit leven ook mogen zijn, we zijn tijdloze wezens. Verken en voed dit. Het opent ons hart, het maakt mededogen en begrip wakker in ons hart. We komen thuis in vrede.

We worden wakker in het besef dat we met onze voeten in de dimensie van tijd en vorm staan, maar onze thuis is het eeuwige. We zijn in de wereld, maar niet van de wereld.
Je kleinere identificaties (bv. als moeder of vader, als kostwinner, als man of vrouw) zijn natuurlijk ook aan de orde, maar onze thuishaven is de dimensie van tijdloze eenheid.

Bewustwording hiervan maakt dat de illusie van ‘de ander’, van afgescheidenheid, kan oplossen en zelfbevrijding verankert. Het brengt ons thuis in het hart.

In momenten van disharmonie is het ‘ik-verhaal’ zeer aktief. Hoe groter dit verhaal van afgescheidenheid, hoe zwaarder de energie voelt, en hoe groter het slachtofferschap.

Terugkeren naar de ruimere individualiteit maakt alles weer open, en brengt ons terug in de dimensie van verbondenheid. We worden opnieuw wakker voor het Leven zelf. We herkennen onszelf in het veld van eenheid, verbonden, voortdurend gevoed door het levensweb. Dit maakt dat we anders kunnen kijken, denken, spreken en handelen.

Individualiteit betekent ‘onafgescheiden van het geheel’. (“undivided” – engels, “in-dividuée” – Frans)  Je bent een tijdloos wezen, samen met andere tijdloze wezens, in een dans hier op aarde. We kunnen alle ideeën van strijd en de ander loslaten, en zo, opnieuw, ontwaken.

We kunnen de kleine verhalen loslaten en elkaar weer zien als broeders en zusters op het pad. De wereld die we zien in ons hart, omvat alle oplossingen voor de uitdagingen die we rondom en in ons zien.

We hebben allen zoveel goedheid te bieden. Laten we daarin samenzijn en onze schoonheid delen. Laten we elkaars kracht eren en aanmoedigen.

Een pad van eenvoud.
Een pad van kracht.
Een pad van verbondenheid.

Hartegroet,
Roel

Reacties kan je hieronder te posten.

>> Voor de Blog-Nieuwsbrief kan je rechtsbovenaan deze pagina inschrijven. Zo blijf je via mail onmiddellijk op de hoogte telkens wanneer er een nieuw artikel op de Blog verschijnt.
>> Voor de maandelijkse Anam Cara – Nieuwsbrief kan je inschrijven op de Nieuwsbrief-pagina. Deze Nieuwsbrief geeft een ruim overzicht van onze aktiviteiten, projecten en artikels.

Symfonie van Eenheid

Een tijdje geleden zei Griet me: “Roel, misschien moet je je gedichten maar eens delen met de wereld…” Die gedachte schoot me te binnen gisteren, toen ik aan het schrijven was. Kortom, ik zal dat dus gaan doen.

We kregen vele reacties op de blogpost van eergisteren, waarin onze leraar haar medicijnlied deelde. De reacties, het steeds opnieuw herinneren van de liefde, een stroom van dankbaarheid borrelde op in de kerstnacht. Dat alles wil ik delen in volgende woorden. Met een oprechte wens voor het nieuwe jaar voor jullie allen.

 

Mijn dochter zingt de sterren van mijn hart tot glorie
Danst met haar kinderstem doorheen mijn universum.
Ze draagt het licht in haar lied
En straalt hier als sterren ver weg.
Ze zingt en het kind in mij zingt mee,
Als broeder, vader en zoon.
 
De wijsheid van de schepping in een lied.
Haar heilige adem in lofgezang geschonken
Als nieuwe adem voor mijn ziel
Als een sterrenlied uit het hart van liefde.
 
Moge alle harten zingen
een vreugdelied in de symfonie van eenheid.
Hand in hand, in eenvoud en glorie
Als kinderen van de aarde
Als kronen van de schepping
En thuis in de liefde van ons hart

 

Schitterend Jaar toegewenst!!

Roel

ps: Je kan je reacties hieronder posten.
Indien je deze blogposts via mail of rss wil ontvangen, kan je rechtsboven op deze pagina inschrijven.