De Blog van Griet Heylen en Roel Crabbé
Beste vrienden,
We naderen opnieuw de periode van Samhain: de periode van Allerheiligen Allerzielen. Dit is de periode in het jaar waarin de sluiers tussen de werelden het dunste zijn en waarin het werken met de Voorouders centraal staat in vele tradities en culturen.
Ook wij hebben deze komende weken 4 aktiviteiten met de Voorouderkracht gepland:
Voorouder Healing – Kristal Healing
Rituele Dansavond – Bidden met de Voorouders
Samhain Vuurhealing & de Voorouderspirit
Hartegroet,
Griet en Roel
Beste vrienden,
We hebben een drukke tijd achter de rug met de verbouwing van het centrum, maar vorig weekend hebben we de pannen weer op het dak kunnen leggen met de hulp van vele vrienden. Spoedig starten we de werken aan de grote zaal. Een nieuw begin!
Komend weekend baden we in de warme kracht van 2 healingrituelen: De Vuurloopceremonie en Zweethutceremonie. Beiden staan deze keer in het teken van kracht. Er zijn nog enkele plaatsen vrij indien je je geroepen voelt. Graag dan spoedig een seintje via de website.
Vuur is een krachtige spirit en een krachtige healer. Sinds de oude tijden wordt er wereldwijd met vuur gewerkt voor transformatie, ritueel en healing. Het lopen over gloeiende kolen in rituele context is een heel sterke manier om transformatie en zuivering te bekrachtigen. Vuurlopen is niet voor niets wereldwijd terug te vinden in vele culturen en tradities.
>>> Lees meer over de Vuurloopceremonie
De zweethutceremonies zijn krachtige zuiveringsrituelen waarin we terugkeren naar de essentie en stille kern van ons wezen.
Een intens gebeuren van loslaten, gebed, verbinden, ontvangen en thuiskomen in een cirkel van eenvoud, zachtheid en liefde.
Deze ceremonies zijn opgedragen aan de groei van de ziel en bewustzijn van heelheid.
>>> Lees meer over de Zweethutceremonie
Hartegroet,
Griet en Roel
N
et als het universum, is de uitgestrektheid van je wezen steeds groeiend, altijd verder uitdeinend.
Er is geen grens aan wie jij bent.
Er is een oneindige kracht die zich via jou wil uitdrukken.
Ze maakt dat je je opgetild voelt, in de stroom, gedragen en sterk.
Laat ze vrij vandaag en laat ze jou dragen…
Hartegroet,
Griet en Roel
Het is koud. Mijn blik is naar boven gericht, ik zie de fijne, kale takken van een jonge berkenboom.
Ik sluit mijn ogen en voel golven van ontroering die eindeloos in me lijken op te wellen. Ze overspoelen me met hun volle intensiteit. Ik voel me alsof in een droom. Ik ben deel van een cirkel van vrienden, een 70-tal mensen, die samen uit volle borst zingen, gedragen door de drums, gedragen door een impuls van kracht en liefde.
Terwijl ik zing en kijk naar de takken word ik overspoeld door herinneringen. Ik herinner me de eerste maal dat ik dit lied hoorde. Het borrelde op uit mijn hart en mengde zich met het stille gezang van het water dat net op de gloeiende stenen werd gegoten in de zweethutceremonie. Een lied voor de Aarde, een lied dat onze liefde voor Aarde samenbrengt in het hart. Het was vele jaren geleden dat ik het voor het eerst zong en sindsdien zingen we het vaak. Maar vandaag is het anders.
Ik herinner me de eerste keer dat ik droomde om een bos te planten, meer dan 15 jaar geleden. Die droom zette mijn hart in vuur en vlam. In al die jaren heeft deze droom me zovele malen enthousiast gemaakt. De droom bleef groeien, het werd een bos in de vorm van een hart. Ik voel de kracht van deze droom, maar vandaag, in deze cirkel van mensen, is het anders.
Ik herinner me de woorden van een dierbare vriendin, ze beschreef hoe blij en dankbaar ze is om mee een hartebos te planten. “Een droom van een vriend laten uitkomen. Ik heb er zin in!”, schreef ze. En terwijl ik dit herinner eer ik de vele dromen die ik heb gehad en die werkelijk zijn geworden. Ik herinner me de vele mensen die mee hebben geholpen, die samen met mij hebben gebouwd aan zovele impulsen van schoonheid. Ik herinner me de verbondenheid van waaruit ik projecten heb gecreëerd. Maar vandaag, terwijl een rivier van stilte doorheen me lijkt te stromen, vandaag is het anders.
Ik ben toeschouwer, volledig wakker in deze droom. Ik zie de lachende gezichten. Ik zie de toewijding waarmee mensen hun geschenken geven aan de Aarde. Ik zie het licht van Hoop en ik voel mijn tranen van dankbaarheid om deze schoonheid te mogen beleven:
De kinderen zingen, met ratels en troms in de handen, ze leggen kleurrijke geschenken van liefde aan de voet van de Berkeboom: de grote boom die we net geplant hebben in het centrum van deze hartvormige open plaats in het bos.
De volwassenen staan in een grote cirkel rondom de kinderen, we zingen, we trommen, we lachen. We geven onze kracht door aan de kinderen. We wakkeren onze dromen aan en brengen het licht van Hoop voor elkaar.
Deze mensen die van overal zijn toegekomen, dit is één familie geworden. En dit is wat mijn hart vervult.
We planten een bos voor Moeder Aarde. Een bos van het hart.
We planten een bos, opgedragen aan het ene hart van waaruit we samen komen om dit te doen.
We planten een bos, voor Zij die gaan komen. Want de stroom van goedheid die in ons zit, vraagt om geschonken te worden, aan iedereen die we ontmoeten, en aan iedereen die zal komen.
Terwijl dit alles door me heen spoelt als een rivier van leven, blijf ik naar de kale takken kijken.
Dit is inderdaad hoe een droom werkelijkheid wordt. De dag zal zich ontvouwen als één groot werk voor de Aarde, vol lichtheid en vreugde.
Maar wanneer ik mijn ogen sluit en mijn hart voel, klein van ontroering, dan zie ik hoe de stroom altijd zal verdergaan. En altijd zullen er mensen zijn die het beste van zichzelf zullen geven aan een droom van het hart.
Ik sluit opnieuw mijn ogen, mijn handen klappen het ritme. Ik zing voor de Aarde met heel mijn hart, samen met mijn familie.
Dit is een goede droom om te leven!
Oproep voor de Hoeders van het Hartebos:
Wordt mee Hoeder van het Hartebos
Op 1 december 2012 hebben we met een honderdtal mensen meer dan 1500 bomen geplant, met centraal een hartvormige, open plaats.
De komende 2 jaar zullen we telkens 3 maal per jaar samenkomen op deze plek. Op deze dagen komen we samen als “Hoeders van het Hartebos”. Een dag waarin we samen rituelen voor de healing van de Aarde zullen doen en zorgdragen voor het bos. We zullen 3 keer per jaar maaien, zodat de bomen kunnen groeien. Een dag om over het bos te hoeden, maar ook samen te zijn en de krachten te bundelen in ritueel voor de Aarde. We zullen samen het licht van Hoop verspreiden.
Wil je erbij zijn, dan kan je je opgeven voor de Nieuwsbrief op volgende pagina: Hoeders van het Hartebos
Je ontvangt dan een update wanneer het zover is.
Mensen die graag de foto’s bekijken van de plantdag, kunnen deze kijken op volgende pagina: “Fotoalbum Plant mee het Hartebos – 1 decemeber 2012”
Blijf dromen en blijf creëren!
Warme groet,
Roel
Lieve vrienden,
Op 22 december komen we voor het 11e jaar samen om de geboorte van het licht te vieren en het Joeleschip in vuur en vlam te zetten. De boot voor 2012 is helemaal klaar, zoals je in deze video kan zien…
Klik hier voor Info, inschrijvingen & Fotos van vorige jaren:
Wees van harte welkom op het Joelefeest!
Hartegroet,
Griet en Roel
Een tijdje geleden schreef ik een artikel de over onze kracht als creator, transformator en healer.
Ik kreeg gisteren het volgende filmpje toegestuurd. Laat het een voorbeeld zijn voor tot wat een mens in staat is, en hoe we een voorbeeld kunnen zijn voor zovelen wanneer we de handen in elkaar slaan.
Geniet ervan!
Ik wens je een schitterende dag toe,
Griet
finding peace, open your heart and soul, and see the light…
Iedereen kent wel die momenten waarin duisternis met beetjes het leven binnensijpelt. Je voelt je plots stil worden, je weet jezelf geen houding meer te geven, je hebt het gevoel dat je plots geen deelgenoot meer bent van de vreugde van het leven,…
Soms is het slechts een woord dat je leidt naar deze donkere oorden waarin je het gevoel van verbinding met de wereld stilletjes achter je laat.
Je zou het kunnen vergelijken met de regen die het raam met beetjes bedruipt. Eerst zie je enkele druppels verschijnen, je merkt verwondert op dat het regent, maar enkele ogenblikken later wordt je zicht troebel en verdwijnt met beetjes de buitenwereld… je komt thuis in het land van verloren vreugde. Wat eerst nog fijn en verbonden leek te zijn heeft plaats gemaakt voor het gevoel van afgescheidenheid, tekort,…
Wanneer het weer buiten guur is zoekt de mens een schuilplaats bij het warme vuur van de kachel. In een deken gewikkeld geef hij zich over aan het spel van de vlammen en de koestering van de gezegende warmte. Het is goed om je dit te herinneren wanneer de storm van het leven zich aan je toont, want wat je nodig hebt om te leren over je innerlijke werelden is een veilige ruimte om in thuis te komen. Waar je stil bij jezelf kan zijn en je je los maakt van de uiterlijke wereld.
In deze ruimte kan je vrede uitnodigen in je hart. Je kan je terug openen voor de warmte van je ziel zodat je de kwetsbaarheid van je hart durft voelen. Het is goed om hier te zijn.
Een tijdje geleden nodigde ik een cliënt van me uit om in de duisternis waarin ze vertoefde slechts één kleine beweging te maken. Ik vroeg haar om een kaarsje te branden.
Toen zij later huiswaarts keerde was ik in gebed zeer nabij, ik voelde haar angst en pijn.
We spraken af dat we mekaar ongeveer een week later weer zouden ontmoeten en ik was blij toen ze na deze tijd bij me aanbelde. Ik had veel aan haar gedacht.
Toen ik de deur opende keek ik in haar ogen en was blij verrast met het nieuwe dat ik kon waarnemen. Nieuwsgierig liet ik haar binnen en nodigde haar uit om haar ervaring met me te delen. Ze vertelde me hoe moeilijk het was geweest voor haar om de kaars te ontsteken. Maar ze had geluisterd en naarmate de dagen vorderden merkte ze dat ze bij haar thuiskomst er telkens naar uitkeek om het kaarsje te branden.
De avond voor haar terugkomst voelde ze een rust wederkeren die ze niet kende en het verwonderde haar dat ze niettegenstaande de duisternis waarin ze nog steeds verkeerde uitkeek naar dit lichtpuntje.
Ze had uren naar het kaarsje gekeken, had geen woorden voor wat het met haar deed, maar ze voelde de stille verwondering.
Ik was dankbaar voor haar moed en haar kracht om in het diepe dal zich toch te verbinden met de keuze om het licht toe te laten.
Eén kleine beweging kan alles veranderen.
Wanneer je de duisternis in je voelt groeien herinner je dan dit moedige verhaal. Neem een kaars, steek ze aan en verwelkom het licht in jezelf. Verbind je met dit kleine vlammetje. Duisternis zal verdwijnen, want niets kan weerstaan aan de kracht van het licht.
Griet
>> Reacties kan je hieronder posten. >> Voor het ontvangen van de Blog-Nieuwsbrief kan je rechtsbovenaan deze pagina inschrijven. Zo blijf je via mail onmiddellijk op de hoogte telkens wanneer er een nieuw artikel op de Anam Cara Blog verschijnt. >> Voor de maandelijkse Anam Cara – Nieuwsbrief kan je inschrijven op de Anam Cara Nieuwsbrief-pagina. Deze Nieuwsbrief geeft een ruim overzicht van onze aktiviteiten, projecten en artikels. >> Als je dit project graag een steun wil geven is dit heel erg welkom. Meer informatie kan je vinden op de pagina ‘Steun Anam Cara’We leven in een tijd van grote transformatie. Het overbrengen van oud naar nieuw, van loslaten naar opnieuw verbinden, van sterven en weer geboren worden. Voor sommigen gebeurt dit letterlijk, anderen ervaren een innerlijk sterven, wat altijd een nieuwe geboorte impliceert.
Het vraagt moed en vertrouwen om de nieuwe stroom te volgen. Het gevoel en innerlijk weten dat het oude niet meer werkt, brengt je altijd bij keuze. Een job die geen uitdaging en vreugde meer brengt daagt je uit tot het vinden van je ware bestemming. Een relatie die je geen vreugde meer schenkt moedigt je aan om creatieve oplossingen te vinden. Ziekte nodigt je uit om het pad van healing te verkennen.
Wat vroeger gelinkt was aan verlies, tekort,… wordt in deze tijd een mogelijkheid tot verandering. Het slachtoffer verdwijnt, de winnaar staat recht. Het leven openbaart zich en de ziel jubelt! Haleluja!
Wij zijn allen creators, transformators en healers, iedereen draagt die kwaliteit in zich. Kijk naar de stralende glimlach van een kind, deze doet het ijs smelten in het hart van de mensheid. Liefdevolle en oprechte woorden zijn balsem voor de gekwetste ziel, samenzijn tilt eenzaamheid en verlatenheid op…
Het is tijd om als dienaars in het leven te staan en onze geschenken te delen. Om te leren blij zijn met elk nieuw initiatief, te kijken waar hulp nodig is, een draagbaken te zijn van liefdevolle inspiratie en kracht in de cirkel van de mensheid.
Het is tijd om wakker te worden, de rolluiken op te trekken zodat de zon je hart kan verwarmen, de geur van de bloemen te snuiven en in de ogen van de kinderen de glinsteringen van het leven te zien. Het is tijd om te ontwaken in het leven en je te openen voor het nieuwe pad: het pad van creatie, van transformatie en van heelheid.
Oefen je geest in creatie en gedachten van heelheid en let eens op hoeveel rijkdom er reeds om je heen is. Spreek lovende woorden over jezelf en anderen, neem elke dag even tijd om de natuur in te gaan en dankbaar te zijn voor alle pracht en schoonheid. Maak iets dat je kan schenken en dat de schoonheid in de ander raakt, leer luisteren met aandacht naar je omgeving,…
Je zal voelen hoe je hart zich opent door de glimlach van verwondering van anderen.
Het vraagt moed om bij de liefde te blijven, het maakt je zacht en kwetsbaar, maar het verbindt je met je diepste kern die verbonden is met de schoonheid van heel je wezen. Daar kan ziel openen en wordt heelheid waarheid.
Griet
>> Reacties kan je hieronder posten. >> Voor het ontvangen van de Blog-Nieuwsbrief kan je rechtsbovenaan deze pagina inschrijven. Zo blijf je via mail onmiddellijk op de hoogte telkens wanneer er een nieuw artikel op de Anam Cara Blog verschijnt. >> Voor de maandelijkse Anam Cara – Nieuwsbrief kan je inschrijven op de Anam Cara Nieuwsbrief-pagina. Deze Nieuwsbrief geeft een ruim overzicht van onze aktiviteiten, projecten en artikels. >> Als je dit project graag een steun wil geven is dit heel erg welkom. Meer informatie kan je vinden op de pagina ‘Steun Anam Cara’“For what is a man profited, if he shall gain the whole world, and lose his own soul?” -Jesus Christ
Soul Retrieval is voor veel mensen een onbekend begrip, maar iedereen is echter onbewust bekend met het fenomeen van zielsverlies en zielherstel. Iedereen kent wel ergens dat gevoel in zich dat er iets ontbreekt, dat je bent afgescheiden van een kracht die maakt dat je je volledig potentieel leeft, dat je het pad van evolutie kent, en toch niet in staat bent om het uit te voeren,…
Zielsverlies treed op bij het beleven van traumatische ervaringen. Wat een traumatische ervaring is verschilt echter van persoon tot persoon. Iemand kan iets als trauma ervaren terwijl dit voor een ander slechts een minimaal gebeuren is.
Maar wanneer we een ernstig trauma ervaren, scheidt een deel van de ziel zich af om te ontsnappen aan de volledige impact van pijn. Dit is dan dikwijls de meest intelligente beweging die de ziel kan maken om de situatie te overleven.
Maar ook kan zielsverlies zich voordoen bij gebeurtenissen waar we allemaal vertrouwd mee zijn. Wanneer een relatie eindigt kan je het gevoel hebben dat je een deel van jezelf hebt achtergelaten bij je partner, of dat je nog steeds met hem of haar verbonden bent. Soms kan een angstige ervaring zo aangijpend zijn dat ze aanleiding geeft tot verstarring. Wanneer je een heelkundige ingreep ondergaat kan het zijn dat je nog dagen verder leeft in een wazige aanwezigheid, waarin je het gevoel hebt dat je niet helemaal terug bent, zoekende naar wat je hebt achtergelaten. Dit zijn allemaal voorbeelden van lichte vormen van zielsverlies waar we allen vertrouwd mee zijn. In de meeste gevallen komen deze delen ziel dan ook vanzelf terug wanneer de pijn verdwenen is. Wanneer dit echter niet gebeurd, spreken we van werkelijk zielsverlies.
Wanneer zielsverlies zich voordoet, blijven we vaak op een onbewust niveau op zoek gaan naar deze verloren zieledelen. We doen dit bijvoorbeeld door te dagdromen of weg te vluchten in fantasieën, we creëren relaties waarin we partners krijgen die spiegels zijn van het verloren zieledeel of blijven steeds dezelfde relaties aanttrekken, we voelen dezelfde verdoving in een steeds wederkerende situatie…
Vanuit het sjamanistische perspectief is zielsverlies, wanneer het zich niet vanzelf herstelt, één van de belangrijkste oorzaken van ziekte. Het herstel hiervan is fundamenteel voor de verdere opbouw van een creatief en vervullend leven en een belangrijk element in sjamanistische healing.
Binnen het sjamanisme bestaan er krachtige technieken en rituelen om dat deel van de ziel dat verloren is gegaan terug te brengen. Dit terughalen van verloren gegane zieledelen noemt men “soul retrieval”. In de meest voorkomende techniek zal de sjamaan zelf een trancereis maken om het verloren gegane zieledeel te vinden en terug te brengen naar de betrokkene. Maar ziel kan ook teruggebracht worden via andere rituelen, het werken met dromen, bloemen of je persoonlijk verlangen weer vollediger in het leven te staan.
Uit het werken in mijn individuele healingpraktijk deel graag de volgende ervaring omdat ze illustreert hoe zieledelen vaak klaar zijn, en hoe iemand vanuit een plaats van healing deze zieldedelen kan integreren en weer thuis brengen.
Enkele jaren geleden kreeg ik een vrouw in de praktijk die vertrouwd was met het sjamanistische werk. Zij had hulp nodig en wilde oude patronen die zich steeds weer herhaalden achter zich laten. Ik voelde me erg geroepen om met haar te werken en samen betraden we het healingwerk.
Ze nam plaats op mijn tafel, ik legde mijn handen op haar lichaam en richtte me tot de wereld van de ziel… Bijna onmiddellijk werk ik meegezogen in een gevoel van onveiligheid, maar wat me nog veel dieper raakte was de verdoofdheid, verstarring en de grote afwezigheid van iets dat ik op dat ogenblik niet kon definiëren. Ik vroeg hulp en kracht om verder te kijken en als een lens bewoog mijn blik zich door de ruimte. Mijn aandacht werd plots getrokken naar een donker hoekje waarin ik een kleine gedaante onbeweeglijk en gehurkt zag zitten. Ik was verwonderd toen ik het silhouet zag van een klein meisje. Haar hoofd was niet zichtbaar, ze hield het verborgen tussen haar beide armen. Het beeld raakte me diep en opnieuw vroeg ik om kracht om de healing verder te zetten.
Ik respecteerde de ruimte die ze nodig had, wendde mijn blik af en wachtte. Tot het moment kwam waarop ik me door haar geroepen voelde, onuitgesproken, maar toch duidelijk. Ik keerde mijn hoofd naar haar toe en keek recht in haar ogen. Ik keek in twee levensloze en gebartsen oogjes, gebroken door de ervarig van het leven. Ik vroeg hulp en ondersteuning en een medicijn zodat de wonde kon genezen. En toen kwam een lied. En met het lied smolt heel zachtjes de verstarring. En met beetjes verdwenen de barsten in de ogen en ontmoette ik terug ziel.
Ik vroeg aan de vrouw of zij het kind kon omarmen en ontvangen. Zij opende haar hart en het kleine meisje vond er een veilige bedding.
We spraken af dat ze gedurende een peiode dagelijks voor het kleine meisje zou zingen en zou vragen wat ze voor haar kon doen, zodat de healing zich verder kon voltrekken ter verdere integratie van het teruggekeerde zieledeel.
Een hele tijd later kwam ik de vrouw terug tegen en ze vertelde me dat ze nog steeds zong voor het kleine meisje. Het deed haar deugd en gaf het het gevoel dat ze grote zorg droeg voor zichzelf.
We zijn allemaal met elkaar verbonden en deze verbondenheid reikt heel ver. In dit collectieve één-zijn huizen ook de collectieve wonden en zo ook het gemeenschappelijke verlies van ziel. Maar de tijd die we nu leven is er één van genezing en herstel waarin collectieve wonden mogen opgelost worden. Er is kracht en ondersteuning vanuit het voorouderveld, zij moedigen ons aan en juichen bij elke nieuwe stap die we ondernemen. Het is aan ons om deze verbinding helder te maken en door de sluier te kijken.
Er zijn vele gradaties van zielsverlies en vaak is het zo dat delen van de ziel reeds klaarstaan om terug te keren. Alsof ze wachten op jouw beweging om healing te brengen, om de poort te openen en ze welkom te heten. Wanneer we ten volle in het leven willen staan, kunnen we ons dan ook bewust gaan richten op het terug uitnodigen van delen ziel die eens verloren zijn gegaan. We kiezen dan als het ware om meer van onszelf in het leven te brengen, om bewuster in het leven te staan, om voluit ja te zeggen.
Zo kan je bijvoorbeeld 7 dagen na elkaar een kaars branden en, kijkend in het licht van de vlam, erkennen dat je ziel bent en dat je kiest om bewust en ten volle te leven. Vanuit deze erkenning kan je dan verloren gegane zieledelen uitnodigen terug te keren en je vervolgens met een liefdevolle houding naar binnen richten. Je hoeft niets te zoeken, je opent jezelf gewoon en richt je op vrede. Je kan je voorstellen dat je een huis bent en dat je alle kamers vult met warmte, liefde en zorg. Je opent de deuren en heet welkom. Op deze manier kan je de beweging naar ziel inzetten en merken dat er verschuivingen komen binnenin jezelf, dat je ‘heler’ wordt, meer jezelf.
Het is door bewegingen als dit, dat de diepere keuze van onze ziel wakker wordt, om ten volle in het leven te staan, om onszelf te ontdekken als steeds groeiende wezens en de wereld te omarmen.
Indien je graag met ons het voorouderveld betreedt, kan je nog terecht op de Rituele Dansavond en de workshop “Voorouderhealing en Soul-retrieval”. Hier zijn we gericht op je persoonlijke en directe ervaring van het voorouderveld als bron van kracht en inspiratie en het herstel van ziel. Ook zijn de volgende Vuurceremonie en Zweethut opgedragen aan het werken met de Voorouders. Je bent van harte welkom.
Mensen die een basis hebben in het werken met de sjamanistische trancereis kunnen nog aansluiten in de Training Sjamanistische Healing, die volgende week van start gaat. Het werken met Soul Retrieval vormt hier ook een onderdeel van.
Ik wens je een mooie vooroudertijd,
Griet
In dit artikel beschrijft Griet haar contact met het Voorouderveld en hoe ze haar moeder hielp over te gaan naar de Andere Wereld.
Vandaag bracht ik zoals elke dinsdag een bezoek aan Mieke, mijn lieve en wijze vriendin. Ik noem haar vriendin, maar zij is veel meer voor mij. Zij is de grootmoeder van Roel en overgrootmoeder van Noa. Ik kreeg van haar de zegen over onze relatie, zij is blij met mijn moederschap, omarmt mijn drie grote meisjes als haar eigen kleinkinderen en nog zoveel meer. Ik kan uren naar haar luisteren. Het gaat me niet altijd over wat er verteld wordt, maar over de liefde, het respect en de dankbaarheid die ik voel in ons samenzijn.
Vandaag vroeg ze me om niet te schrikken wanneer het haar tijd is om hier te vertrekken. “Ik zou jullie wel eens kunnen verrassen” zei ze me glimlachend. Ik voelde hoe het even stil werd in mij en ik opnieuw naar kracht zocht om dit gesprek in schoonheid verder te zetten. En dat is wat we deden. Dankbaar keerde ik terug naar huis, met een warm hart vervult van liefde.
Wat we dikwijls als enorm groot ervaren, is slechts een kleine stap verwijderd. De stap uit dit leven is slechts één moment van overgave.
Reeds jaren heb ik een liefdevol contact met mijn overleden vader. Na zijn sterven is hij lang mijn steun en toeverlaat geweest in moeilijke momenten. In het leven had ik weinig contact met hem, maar na zijn dood heb ik hem leren kennen als een zeer liefdevol en zorgzaam wezen. Zo verscheen hij op een nacht in een droom waarin hij me vertelde dat we samen de brug moesten maken. Hij stak zijn handen naar me uit en gebaarde om mijn handen in de zijne te leggen. Ik voelde me twijfelen, maar deed wat hij vroeg. “Dit is de brug” zei hij, “hierover kan je moeder straks wandelen. Ik ben hier om haar op te vangen, jij bent daar om haar uitgeleide te doen.”
Drie maanden later maakten we samen de brug. Tijdens een spoedopname in het ziekenhuis zag ik in mijn moeders ogen dat ze het leven losliet. Zij had geen woorden meer, genoot van het samenzijn met haar kinderen en kleinkinderen, wuifde ons na… En toen kwam het moment waarop ze werkelijk de stap waagde. Ik legde mijn handen op haar voeten, voelde mijn vaders handen en zag zijn glimlach. Mijn moeder wandelde in grote vrede en overgave over onze handen. Alles jubelde in mij, de hemel ging open, ik bevond me in een ongekende gelukzaligheid… ik was zo trots op haar. Wat een gratie, wat een vertrouwen, wat een kracht,…
De scheidingslijn tussen de twee werelden lijkt alsmaar dunner te worden, er is nog slechts een sluier die beiden van elkaar scheidt. Achter deze sluier betreden we het voorouderveld, een plaats van wijsheid en kracht. Van onvoorwaardelijke liefde, steun en vertrouwen.
In het sjamanisme werkt met het Levenswiel, ook het Medicijnwiel genoemd, waarin het Noorden de plaats is van de voorouders, daar waar alles stil wordt. Om in dieper contact met hen te komen is het nodig om het noorden in onszelf te vinden, op zoek te gaan naar de innerlijke stilte die leeft in ieder van ons. Het is hier dat de voorouders tot ons spreken en dat we in staat zijn hun boodschappen te ontvangen, op een andere manier dan wanneer we boodschappen ontvangen in de mensenwereld. De voorouders spreken immers tot ons wanneer de poort van de ziel open is: daarom gebeurt het dat ze verschijnen in onze dromen, in beelden, tijdens rituelen of gebed.
Er is veel werk op de aarde en we kunnen allen van grote betekenis zijn in het transformatieproces dat nu gaande is. Het is belangrijk dat we mekaar optillen naar hogere frequenties van bewustzijn waarin het woord “samen” centraal staat. De plaats waarin eenieder zich veilig voelt om het hart te openen zodat de ogen terug schitteren. Waar we ons herinneren wat de ware betekenis is van ons bestaan en vrij zijn om elke stap die verbonden is met de geboorte hiervan, in vreugde te zetten. Onze waarheid is eenheid, want dat is onze ware thuis. Eenheid en verbondenheid met al wat is.
Ik geloof dat de voorouders ons aanmoedigen de cirkel van healing te betreden, om onze plaats van kracht in te nemen en onze geschenken te delen. Hun gebeden en liefde zijn altijd bij ons. Hun vreugde schenken ze ons. Ze roepen ons op om onze werkelijke plaats in te nemen en wanneer deze roep jouw hart gevonden heeft, luister dan, word stil, maak je ontvankelijk.
Deze periode van het jaar zijn de sluiers van de werelden het dunst. Overal ter wereld komen mensen bij elkaar om samen te werken met de voorouders. Daarom is het goed om in hun veld dit alles te bekrachtigen, hun hulp en ondersteuning te vragen en hun boodschappen te ontvangen.
Ook dit jaar staat in deze periode het voorouderwerk en healing voor ons centraal. Indien je je geroepen voelt ben je altijd welkom bij ons in de cirkels die we opdragen aan de Voorouders:
– Je kan thuis werken met de kracht van het Voorouderveld via de nieuwste Anam Cara video meditatie: “Sta sterk in je keuze…”
– Op 24 oktober is het Sjamanistische Drumcirkel voor Moeder Aarde, met deze maal ook een focus op de Voorouders
– Vrijdag 2 november komen we samen voor de Rituele Dans: “Bidden met de Voorouders”. Een bijzonder ritueel volledig gedragen door live rituele muziek.
– 3&4 november gaat de Sjamanistische healing intensieve door: “Voorouder Healing & Soul Retrieval workshop”
– 7 november is het Vuurceremonie voor transformatie, waarin we ook werken voor healing voor de Voorouders.
– De Zweethutceremonie van 18 november staat in het teken van “Voorouderstroom van Healing”
Een volledig overzicht van alle aktiviteiten kan je vinden op de Anam Cara agenda.
Ik wens je veel warmte in deze wonderlijke periode,
Griet
