Mijn medicijn in deze tijd…

Heel het corona gebeuren heeft me diep doen duiken in onze tuin. In het begin om mijn idee dat ik ons gezin moest voorzien van eten te sussen, nadien om mijn dankbaarheid voor de aarde te vieren en nog later om mijn passie voor tuinieren terug te voelen.

Elke morgen wandel ik door onze tuin, bewonder alle groen, zit ik nog steeds op mijn bankje, geniet ik van de liederen van de vogels en hang een lintje in de boom op de vrouwenplek en dank voor alle overvloed.

Het is mijn medicijn in deze tijd. Ik kan er terecht met mijn zorgen, mijn dwalingen, mijn verlangens, mijn hoop, mijn verdriet en alles wat daar bijhoort. Wat het met me doet is me verlichten, oplossen, omkeren en terug brengen naar de eenvoud van wat is. Naar het kostbare nu, naar dankbaarheid en naar stille vreugde en diep geloof dat het leven goed voor me is.

Het oogsten is ingezet, het zaaien gaat verder en het uitplanten is mijn geschenk. Elk plantje is verbonden met een gebed voor de aarde, en voor allen hiermee verbonden. Voor liefde en voor verbondenheid in elk hart.

De pandemie heeft me geraakt en het was alsof de collectieve pijn en angst voelbaar was tot in mijn hart. Het was een innerlijke zoektocht naar vertrouwen en geloof en die gaat nog steeds verder.

Ik ben me er zeer van bewust dat we te gast zijn op onze mooie plek, dat ze ons niet toebehoort, maar dat we er gebruik van mogen maken. En tot nu was zij een plaats waar velen verbinding konden vinden, mensen elkaar konden ontmoeten.

Sinds heel het corona gebeuren is het hier stil en zijn we nog steeds gesloten. Hier en daar sijpelt er iemand binnen en dat doet deugd. De rust en de stilte hebben me de ruimte gegeven om te overschouwen en uit te zoeken wat voor nu werkelijk belangrijk is. “Introspection time” noemt één van mijn leraren het.

En zo neem ik het ook. Mijn dankbaarheid en toewijding draag ik op aan jullie, mijn vrienden. En zo ook mijn vrienden de bomen, de bloemen, de dieren, de vlinders, de bijen, de zon, de wind….

Onze tuin toont me dat het leven verder gaat, steeds opnieuw een begin en een einde heeft, een cirkel die nooit wordt onderbroken. De zon komt op, de maan neemt over, de nacht is stil en de vogels verwelkomen met hun ochtendlied.

Dit is mijn medicijn maar ik geloof dat ieder zo het zijne heeft. Het zijn de kleine dingen die het groot maken. Een ochtendwandeling, een lied voor een kind, zorg voor ouderen, een stil gebed, een kaars branden,….

Laat ons onze medicijnen samenbrengen en schenken aan het wereldhart. De wereld heeft dit zo nodig! Eén verandering is kostbaar voor zovelen. Zoals een schaakbord… één beweging verandert gans het spel.

Wees krachtig, moedig, open en wandel. Omarm wat beweegt in je mooie hart. Wees zacht voor je meest kostbare zijn. En weet dat het leven je lief heeft!

Voor vandaag wens ik je vreugde en dankbaarheid toe. Voor de kleine dingen en voor je grote hart!
In liefde verbonden,
Griet.