Op 24 juni startte mijn grootmoeder haar volgende, grote avontuur. Wanneer ik 4 jaar oud was en mijn moeder stierf, nam ze me op in haar huis en hart, en gedurende 20 jaar leefden we samen. Reflecterend op onze tijd samen zie ik de honderden lessen die ze me meegaf. Mieke was een wijze vrouw.
Haar lessen deel ik vaak wanneer ik lesgeef, en ik zal er ongetwijfeld later meer over schrijven, maar hieronder deel ik graag de brief die ik voorlas op haar uitvaart. Na het lezen van deze tekst maakten we met de 200 mensen die aanwezig waren in meditatie een brug van licht voor haar ziel, terwijl we het lied zongen waarvan je de tekst hier naast haar foto kan zien.
Net zoals alles in haar leven, maakte ze ook deze overgang met volle overgave en liefde.
Gezegende reis Mieke! Je deed dat schitterend. Tot gauw!
Er is een Afrikaanse spreuk die zegt dat er een dorp nodig is om een kind groot te brengen. Dus wat ik hier wil delen is mijn ervaring met deze wonderlijke vrouw die evenveel liefde bevatte als een dorp. Als familie schreven we niet voor niets onder haar naam ‘Eindeloze bron van liefde’, want dat is wie ze was. Wanneer je bij haar was, voelde je haar liefde. Mieke was iemand die je optilde. Ze heeft mij duizenden keren opgetild en ik wil graag wat van die liefde die ze mij gaf en waarmee ze alles in mijn leven veranderde, met jullie delen.
Mieke,
Toen papa stierf, 2 en een half jaar geleden, begon ik dromen te krijgen over jouw sterven. Vaak wanneer ik terug naar huis reed na een bezoek, huilde ik op de terugweg. Het was alsof het leven me begon voor te bereiden.
Eén van mijn laatste dromen over jou vertelde dat je zou vertrekken voor de zomervakantie, en dat deed je, maandag. Dus ik zie je nu al knipogen en lachen: “Ja manneke, timing hé.”
Toen ik 2 weken geleden voor het laatst bij je was en je na een 2 uur lange uitstap met de rolstoel in het park weer in je zetel zat, zei je: “Ja jongen, dat had je zeker nooit gedacht, om me zo te zien, met een lichaam zo versleten. “ De tranen schoten me in de ogen. “Ik zal er op een dag niet meer zijn…” zei je me, zoals je al wel vaker had gezegd.
Maar deze keer was anders en ik zat huilend naast je en zo zaten we daar samen. Je was stil en liet me huilen. Na een tijdje lachtte je naar me, zoals je dat altijd deed.
En nu is het zover. Mijn laatste voorouder gaat. Al jaren denk ik over wat ik je nog zou willen zeggen, om je uit te wuiven. Als ik iets wil delen is het mijn dankbaarheid, want jij bent de reden dat ik hier sta. Ik eer je vandaag door enkele van mijn duizenden herinneringen te delen.
Ik ben 4. Jouw dochter Gitta, mijn mama, is net overleden en ik zit aan je keukentafel. Je maakt een tekening voor me van het ziekenhuisbed en mama erin. Haar ogen zijn gesloten, een rode roos ligt op haar hart. “Mama gaat nu naar de hemel, “, zeg je me, “bij de sterren.“ Ik geloof je, en nog steeds schilder ik sterren in al mijn schilderijen.
Ik was een kind met zoveel verdriet in een lichaam te klein om het te bevatten. Je nam me in huis en je omarmde me met je wondermooie hart. Waar je eigen tranen naartoe vloeiden heb ik nooit gezien. Ik ben zo dankbaar dat jij er bent: mijn nieuwe moeder. 20 jaar lang zouden we samenwonen.
Ik ben 13 en het begint fout te lopen. De school lukt niet, de pesterijen in de chiro doen me zoveel pijn. Ik voel me zo alleen, zo onzeker. Je zit bij me met woorden van eindeloos begrip. ‘Wandel maar verder jongen”. Ik geloof je en ik wandel verder. Ik ben zo dankbaar dat jij er bent, mijn rots. Mijn hoop om verder te gaan.
Ik ben 15 nu en voel me erg eenzaam en verscheurd in een wereld die ik niet begrijp. Ik verlies mezelf in allerlei dwaalwegen.’s Avonds, zitten we vaak samen aan de keukentafel. Ik huil omdat ik mijn weg niet vind. Ik vind de wereld zo moeilijk. Je bent er en vertelt me over Jezus en om een of andere reden wordt ik altijd rustig dan. Ik ben zo dankbaar dat jij er bent , mijn brenger van vrede.
Ik loop jarenlang verloren in een nacht die maar donkerder lijkt te worden. ’s Nachts ga ik vaak wandelen, alleen door de straten. Ik wil niet op de wereld zijn. Vele jaren later vertel je me over deze tijd. Je vertelt me hoe je altijd kaarsen brandde als ik nachten wegging. Opdat ik veilig zou terugkomen. Hoe gehavend ik ook was, je was daar en je geloofde in mij, ook al geloofde ik niet in mezelf. Ik ben zo dankbaar dat jij er bent , mijn veilige thuishaven.
Enkele keren, alleen in de nacht, alleen in mijn wanhoop, dwaalde ik naar de rand van de duisternis. Altijd wanneer ik dicht bij de rand kwam, verscheen jouw gezicht voor mijn ogen. Je keek zwijgend in mijn ogen en dat was voldoende. Ik huilde en ik bleef. Jouw gezicht maakte dat ik deze wereld niet kon verlaten, ik kon jou dat niet aandoen. Jouw liefde, en de liefde van het meisje dat me omarmde toen, zijn de reden waarom ik hier vandaag sta.
Je vertelde me pas vele jaren later dat er een tijd was dat ik zoveel pijn had, dat je op een avond je kaars aanstak en sprak tot God. Je zei God: “als mijn jongen echt niet hier kan blijven, als deze wereld te hard voor hem is, laat hem dan alsjeblief gaan op een zachte manier. Ik zal hem wel loslaten en een manier vinden om verder te gaan. “
Ik was toen 16 denk ik en jij bent er, mijn licht in het duister. Ik geloof dat dat licht maakte dat ik kort erna mijn pad vond.
Ik ben 20 nu en wandel mijn nieuwe pad. Het is alsof we hand in hand wandelen. Ik voel dat je blij bent. Je steunt me in alles. Je herleest al mijn gedichten, je werkt mee aan kunstwerken. Overal ben je in betrokken en je gelooft in me.
Vokke, je man, sterft en je toont me jouw kracht om verder te wandelen. Je toont me hoe we verder leven en hoe het leven verder stroomt. Je bent er en je toont me de kracht van je hart, die enkel groter wordt. Het lijkt alsof je alles wat naar je toe stroomt kan omarmen.
Iedereen was welkom. Mijn nieuwe vriendin kreeg meteen haar eigen kamer: “Er is plaats genoeg, zei je dan. “, en je omarmde haar.
Je was altijd open om te leren. Ik kwam enthousiast terug van een intense 10 daagse stiltemeditatie en zeg: ‘Mieke, dat moet je echt ook eens meemaken’. Dus kort erna zit je er zelf, en kort erna ging je zelfs nog een keer terug voor 10 dagen, om je innerlijke wereld nog dieper te verkennen.
Wanneer ik in India ben en een nieuwe 10 daagse stiltemeditatie afrond, roept de oude leraar me apart voor we vertrekken. Hij kijkt me in de ogen en zegt me, zomaar uit het niets: “Young Man, Please give my highest regards to your grandmother, she is a great soul.“. “Doe alsjeblief mijn hoogste groeten aan jouw oma, ze is een grote ziel. ”
We zitten elke ochtend en elke avond een uur samen in meditatie. Tot we na een jaar of zo naar elkaar kijken, samen in de lach schieten en beslissen dat we het beu zijn en iets anders willen gaan doen.
Er is de aanslag in New York. Ik wil 2000 gebedsvlaggen zelf maken en ze laten tekenen door 2000 kinderen en ze op te hangen in een groot kunstproject voor vrede. Dus je trommelt de familie op en neemt je stikmachine. Wekenlang werken we samen voor vrede. Je was even fier wanneer we ze samen zagen wapperen en we met 150 mensen hand in hand onze wensen voor vrede meegaven met de wind.
Je bent in die tijd mijn mede-avonturier. Yoga, reiki, rituelen in de natuur, je doet het allemaal mee. “Mijn God leeft in alles”, vertel je me. “In de bomen, in het gras, in de wind.” Je vertelt me hoe je spreekt met de kruiden en groenten in de tuin. En dat citroenmelisse je zoete dromen geeft, en salie maakt je sterk.
Wanneer ik twijfel over mijn pad neem je mijn handen en zeg je me: “Roel jongen, sommige mensen zijn bedoeld om zoekers te zijn. Je bent dat altijd geweest en je zal dat altijd zijn. Deel wat je vind met de mensen Roel, dat is wat jij moet doen.” En dat doe ik.
Eindeloze avonden zitten we vaak tot 2 uur ’s nachts te praten over God, over het zorgen voor de Aarde, over natuurvolkeren, over het helend vermogen van liefde. Wanneer ik je vertel over wat ik leer van sjamanen, vertel je honderduit over hoe de natuur tot je sprak in je kindertijd, hoe de wind en de bergen je hielpen je verdriet uit te schreeuwen toen Gitta stierf. Het is alsof alles wat ik met je deel bekend is voor jou. Ik ben zo dankbaar dat jij er bent, mijn beste vriendin.
We kopen jaartickets voor de stadsschouwburg en zien tientallen dans en toneelstukken samen. We gaan vaak met 2 op stap en ik herinner me hoe ik je de trappen van de schouwburg ophielp, altijd arm in arm. Ik ben zo fier om samen met jou te zijn. Je noemde die tijd dat we samen waren na Vokke’s dood ‘je tweede leven’. Ik ben zo dankbaar dat jij er bent, als een zielezus.
Ik ben 24 nu en ontmoet Griet. Zonder aarzelen omarm je haar en zij en haar 3 kinderen zijn voor jou meteen je familie. ‘Ik wist dat je ging komen’, zeg je tegen Griet. En zo was het, je hart was altijd open en je omarmde iedereen. Onze dochter Noa werd geboren, je eerste achterkleinkind. Ik vond woensdag Noa’s geboortezakje met een knuffelsteen op je kamer. Na 14 jaar lag het nog altijd naast je bed, dichtbij.
We zijn nu 6 jaar geleden, we groeten samen het lichaam van Dries, je kleinzoon. Wanneer we terug naar de wagen wandelen ben je zo vredevol. “Huil je niet nu Dries vertrokken is?”, vraag ik je. “Nee jongen, “ zeg je. “Dries is op een goeie plek nu, ik ben blij dat hij nu rust heeft. En wij wandelen verder. We wandelen verder jongen.” Ik herinner me de diepe vrede die je in je droeg en die iedereen zoveel kracht gaf. Onze terugrit is gevuld van dankbaarheid en we lachen om de fijne herinneringen aan Dries. Je laat me zien dat we altijd verbonden zijn, voorbij de dood. En samen wandelen we verder. Ik ben zo dankbaar dat jij er bent, mijn leraar.
Je hielp me om mijn ogen te openen en te zien dat ik niet alleen ben, maar deel van de meest prachtige familie, die er is voor elkaar. Wanneer ik dit maandag na je sterven zei, vertelde tante Magda: “Dat komt allemaal door Mieke, dat is wat ze in ons allen wakkerroept. “
En nu is het zover. Mijn laatste voorouder gaat .
3 dagen geleden zit ik naast je lichaam. Ik vertel je over hoe ik me soms zo eenzaam voel. Ik hoor je stem, klaar en duidelijk, binnenin mij: “voel je toch niet eenzaam jongen, voel je verbonden. “ Een les die ik zal oefenen, elke dag opnieuw. En zo hoor ik jouw stem helder in mijn hart. Ik ben zo dankbaar dat jij er bent, hier vanbinnen, als gids.
Ik zag je laatst een goeie 2 weken geleden. Mijn wagen vol met de spullen uit je service flat, de zetel heb ik Met Marcel bovenop het dak gebonden, je vond het een schitterend zicht. Marcel trok er lachend een foto van.
Ik zit bij je in je kamer. Je hebt een aktiviteit in het rusthuis gepland maar ik zeg dat ik gerust wat kan blijven. Je lacht: “die aktiviteit zal voor een andere keer zijn dan”. We nemen je rolstoel en we gaan samen opnieuw naar het park, waar we aan de trappen van het oude gemeentehuis zitten, genietend van de zon.
Anderhalf uur zitten we daar en we spreken over de familie, over liefde, over de dood, en waar we naartoe gaan. Je vertelt me je mooiste droom die je na mama haar sterven van haar had. “We zaten gewoon naast elkaar”, zeg je: “ er werd niets gezegd, we zaten gewoon daar en we waren samen. Dat was genoeg en het was zo zalig. ” Je ogen fonkelen wanneer je dat vertelt.
Na die woorden zitten jij en ik ook een tijdje in stilte samen, genietend van de zon. We rijden dan verder, langs de bomen waar je zo van hield.
Toen ik enkele uren later je kamer verliet, na het drogen van mijn tranen, sprak je me nog na. Ik sta in de deuropening en kijk om, en je zegt me je laatste woorden: “Bedankt Roel jongen. Ik ben zo blij dat je geweest bent. Je hebt mijn dag weer zo bijzonder gemaakt. “
“Ik ben ook zo blij”, zeg ik, met een krop in mijn keel. We lachen, en ik wandel voort met tranen die over mijn wangen lopen.
Dus hier sta ik nu Mieke. Je geloofde steevast in die wereld van licht die op je wacht. Dus hier, nu jij in die deuropening staat, geef ik je nog de woorden van mijn hart:
Danku Danku Danku Mieke. Ik ben zo blij dat je geweest bent. Je hebt me duizenden keren opgetild. Je bent de reden waarom ik hier ben. Je maakte alles zo bijzonder.
Je hebt schitterend geleefd. Je hebt ons allen zoveel gegeven. Het is goed zo. Wandel nu maar voort.
Wij zegenen jouw reis met al onze liefde. Dank je voor alles. Tot gauw.
Wat een intens, ontroerend levensverhaal. De liefde voor de mens en het leven spat er van af.
Bedankt om dit te delen. Gritta
Zo mooi Roel en intense liefde van je grootmoeder
Roel, ik lees je tekst en voel hoe je woorden diep binnenkomen… als een uitnodiging, als een voorbeeld, als een diepe levensles… Dank, oprecht dank, Roel, om dit te delen. Lieve groet, Hilde
Dankjewel dat je ons deze bijzondere vrouw leert kennen! Ze leeft verder in vele harten… en geeft jou ook de inspiratie en energie om door te geven wat LEVEN betekent!
Dankjewel Roel, om dit te delen. Je voelt het licht als je over Mieke schrijft, je grootmoeder, je zieleverwant, …
Zo mooi hoe ze onvoorwaardelijk liefhad <3
Het spijt me voor jullie pijn… Wat een inspirerende vrouw! Blessings
Lieve Roel,
zo dankbaar voor deze woorden van onvoorwaardelijke liefde
zo dankbaar voor wat Mieke jou gegeven heeft
zo dankbaar voor wat jij ons geeft
zo dankbaar…
Dank je Roel om je verhaal te delen. Het licht en de liefde die je daarbij voelt stroomt binnen en ik mag het met mijn eigen kleinkinderen delen.
Dank je. Ciel
Als ik deze tekst opnieuw lees voel ik hoe tranen terug tevoorschijn komen. Bedankt, Mieke, voor je mooie zijn, je grote hart, je open armen, je fijnheid en zorgzaamheid, je grote welkom, je openheid en vriendschap en nog zoveel meer. Ik vind je terug in een ontluikende bloem, in het opkomen van de ochtendzon, in het lied van de vogels, in de cirkels van het water,….
Ik glimlach als ik aan je denk en voel de rijkdom hiervan in mijn leven. Het gaat je goed Mieke, gezegende reis! Tot we mekaar weerzien!
En voor jou Roel, ik ben dikwijls stil geweest als ik jullie samen zag. De grote bewondering van Mieke voor wie jij bent was zo dikwijls voelbaar. Ze was zo trots op je en dankbaar voor wie je was in haar leven. Haar ogen schitterden als ze over je vertelde.
Ik voel me zeer dankbaar om hier getuige van te zijn geweest, het voelde steeds als healing en tegelijkertijd zegening. Zo graag gezien worden door iemand is kostbaar. En liefde kent geen grenzen, niet in grootsheid en ook niet in tijd. Liefde is grenzeloos en gaat voorbij tijd en ruimte. Ik geloof dat alle zegeningen van haar hart in jou verder leven, want dat is zo voelbaar. Ik ben dankbaar om hier deel van te zijn, deze ervaring met je te delen en te kunnen voelen dat het verhaal verder gaat, in de stille omarming van je mooie ziel… Dank je wel, mijn mooie man!.
<3
Hoe rakend en zacht, zijn deze slechts enkele, van je duizenden herinneringen aan je GroteMoeder Mieke, aan elkaar geregen, door middel van woorden die zo’n ongelooflijk voelbaar diep respect, immense Liefde en dankbaarheid in zich dragen…
dank je voor dit prachtige delen. Ik eer je Roel, de immense moed om destijds voor het leven te kiezen, ik eer de liefde waarmee jij blijft wandelen, met Mieke, op een andere manier nu, in elke tred mee, aan je zijde.
“Ubi caritas, et amor, ubi caritas, Deus ibi Est” – deze tekst stond bij mijn grootmoeder, op het plekje waar ik haar vaak biddend vond en ik haar schoot kroop.
Steeds meer begrijp ik het. Steeds meer. Daar waar Liefde is, daar is God. De tranen stomen. Je tekst raakt me diep, heel diep.
Ik kijk naar je schilderij hier, op ons altaar, maar vanaf vandaag, met hele andere blik.
Danke Mieke, Danke Roel
Beste Roel ! Beste Griet! So fijne woorden die je over jou grootmoeder schrijf! Ik heb haar jaren in ter vlierbeke haar voetjes verzorgd en zo leerde ik haar heel goed kennen! Indeed zij is een erg liefdevol person en zij had heel waardevolle wijsheden met mij gedeeld tijdens haar voetverzorging!! Een maand geleden is zij dan van de serviceflat na het rusthuis verhuis. Nu vernem ik via deze weg dat zij haar leven in een aandere wereld verder leeft en dat zij er niet meer is. Ik heb er veel van haar geleerd. Kan alleen dankbar zijn dat ik zij heb mogen verzorgen! Wens jullie viel moed en liefde?? paula
Als stille getuige lezend, voel ik me dankbaar, diep ontroerd, onvoorwaardelijk geliefd, verbonden en Licht…
Dat is jullie geschenk aan allen met wie je dit deelde… en wat ik mijn leven lang dankbaar zal meedragen van jullie hart- en zielsverhaal.
De vorm is nu anders, maar geniet verder van jullie gezamenlijke levenswandeling voor altijd verbonden over de grenzen van de fysieke dood heen, twee grootse zielen samen.
❣️ Wow, you brought me right back in time. She was a guide, and a very bright one, no doubt. I’ll have part of her soul and yours forever in my heart Roel.
Woorden schieten tekort om je te vertellen hoe bijzonder ik dit vind. Mieke is een spiegel geweest voor de prachtige ziel die je zelf ook bent Roel. Veel liefde en licht gewenst voor jullie beiden.
Wat een bijzonder levensverhaal.
De pijn, het verdriet, de zoektocht en het moeilijke pad waarop de kleine Roel al mee te maken had voelt enorm intens. De ster Mieke die licht bracht en schitterde door dat bange lijfje van de jongen maakte een weg vrij om verder te verkennen. Het innerlijke avontuur samen bracht zo veel inzichten en groei …dat het ook uiteindelijk bij ons terecht komt in dit levensverhaal en ons ook enorm voedt en raakt. Zo voelt dit verhaal voor mij aan. Dank je Roel en Griet.
Dankjewel lieve Roel om dit te delen.
Woorden schieten tekort…..
????
Dankjewel lieve lieve lieve Mieke, voor alle mooie, schitterende, wijze woorden vanuit je hart. Ze worden doorgegeven door alle mensen die van jou leerden. En zo ontstaat een oneindige ketting van licht en liefde……want we geven allemaal door…
Dankjewel lieve lieve lieve Roel om dit met ons te delen, om op deze manier samen met jou jouw Grote Moeder te eren.
In licht en liefde
Knuffel xxx
Dank je wel dat ik deze mooie woorden heb mogen lezen. Wat een bijzondere zielen bij elkaar. Het maakt me blij om te zien wat een mens voor iemand zo goed kan betekenen. Ieders zijn eigen weg.
Wat een prachtige, ontroerende woorden Roel. Dank je wel om dat met ons te delen.
Zoals Mieke jou inspireerde, inspireer jij nu ons. Mooi hoe je haar ‘werk’ verderzet.
Lieve groet.
Bedankt Roel, voor al je hulp bij de begrafenis van Mieke, mijn moeder. Zij, ook mijn beste vriendin, heeft ook mij gevormd tot wie ik ben geworden : de jongste zus van je moeder en dus je tante. Toen je moeder stierf wou ik er ook zijn voor jou en je in huis nemen. Dan zou je een andere jeugd gehad hebben, met al gauw enkele neefjes om mee te spelen. Je bent met ons enkele keren op vakantie gegaan : met Mieke erbij aan zee, met ons gaan kamperen in de Ardennen. We zagen je graag en dat is nog altijd zo. Tante Lieve
???♥️?????
Van harte dank Roel, voor het delen van je prachtige verhaal met je groot-moeder !!! Zo te lezen was ze ècht een biezondere vrouw … groot in haar Zijn !!! Zoveel Liefde … wederzijds … Een goeie reis Mieke !!!
Bijzonder Roel. Ontroerd tot in het diepst van mijn hart. Veel liefs, Wendy
Wat een prachtig levensverhaal, Roel.
Bedankt om te delen !
We are all related!
Blessings
Luc
Lieve Roel,
Sprakeloos en dankbaarheid komen naar boven. Haar levens wijze, haar missie wat een lichtwerker is zij… Hoe ze jouw optilt wat een power woman. Jouw levensweg het raakt me diep, tranen lopen over mijn gezicht… Er kwam weer een beeld naar voren die ik kreeg de dag voordat ik naar jouw workshop zielenplan kwam, nu weet ik waarom. Dankjewel om mijn voorbeeld te zijn… De weg te openen heb je gedaan voor mij dankbaar ben ik er voor. Wandel verder en geef niet op mooi lichtwerker, net zoals je grootmoeder. ?
Roel,
Wat raak je me.. In je moed, je kracht, je kwetsbaarheid, je openheid.. je grote hart voor je grote ‘Moeder’, ‘grootmoeder’ en al de mooie rollen die je haar toebedeelt. Zo mooi en sterk om haar en het leven te eren, de liefde te vieren en het licht te laten stralen…
Ik wens jullie een periode van dankbaarheid, licht en vertrouwen…
Groots hoe ik jullie hierin mag meemaken…
Dank om wie je bent en hoe je anderen hierin inspireert. Grote dankbaarheid vult mijn hart…
Let love flow…
Prachtige ziel, lichtbaken in de duisternis….
Bedankt Roel om dit met ons te delen, haar energie gaat voor altijd met jullie mee , dankbaar voor zoveel liefde .
In verbondenheid
Lieve Griet en Roel,
ook ik had het voorrecht om deze bijzondere vrouw,jullie grootmoeder, waar ik me direct gewaardeerd door voelde en verbonden als grootouder, te leren kennen bij jullie de tweee keer bezoek in de kuypenevijver …en ze zag dat het goed was…en een goede plek voor jullie en jullie dromen. Dat ziet ze nog steeds van jullie en ze 1 van jullie meest bijzondere gidsen op jullie verdere pad… Danku Mieke
Roel, ik heb je jaren geleden ontmoet in de Belgische bossen waar we sjamanistische ceremonies volgden in de maloca. Ik voelde toen de grootheid van je hart en Ziel en vroeg me af “wie ben jij, wie is jouw inspirator?” Ik lees hier het antwoord op mijn vraag van toen en ben geraakt. Dankje Roel!
Beste Roel en Griet,
(hommage aan je grootmoeder)
Zoeker
Reizen naar het verre land
is kijken in zichzelve
Omdat dit kijken
ook reizen is
ga ik met je mee
De plaats waar je heengaat
is het hier en het nu
omdat er niets anders is
dan het later en het ginder
Reizen als de vinder
Paulus Guillaume
Hey Roel,
Ben ontroerd door je verhaal, zit het momenteel te lezen bovenop een berg in de Ardeche op vakantie bij een vriendin. Mieke helemaal zoals ze was en zoals ik ze ook gekend heb. Een wonderbaarlijke vrouw en een echte moeder voor jou. Ik wens haar een goeie overgang toe naar het licht en voor jou veel sterkte!
Blessings!
Yo
Roel
Hoewel we elkaar amper kennen, ben ik verrassend diep geroerd bij het lezen van je ode aan je (groot)moeder, voel ik weer/meer jouw eigen bijzondere ziel, dankbaarheid naar Mieke wiens ziel de jouwe heeft gevoed, en vertrouwen in jouw nieuwe rol als hoeder van je voorouders.
Dag Roel,
Het is zo voelbaar, ontroerend mooi dit te lezen.
De tranen blijven maar stromen over mijn wangen.
Wat een mooie weg samen, samen met 1 van je grootste teachers. En zo voelbaar in jou teachings, de liefde die je verder doorgeeft.
Dank je Mieke je leeft verder in ons. Ook al heb ik je niet fysiek gekend.
Dankbaar
En de tranen blijven stromen… ❤️?
Afscheid van haar te moeten nemen doet zeker pijn.
Veel sterkte toegewenst.
Lieve lieve lieve Roel, wat een liefdevolle herinneringen aan jouw leraar, vriendin, zielemaatje en grootmoeder. Bedankt voor het delen van jouw levensverhaal. Wat een liefdevol persoon moet Mieke zijn geweest. Ik ben sprakeloos, ondanks dat ik haar niet ken. Jou ken ik ook niet heel goed, maar als ik jou zie, is het altijd een warm welkom. Ik wens je oprecht moed en kracht om met de herinneringen aan jouw grootmoeder jouw eigen levensverhaal te vervolgen. Ik weet zeker, dat ze denkt: ‘ik ben blij dat jij er bent’! Voor jou en Griet een hele dikke knuffel uit Rotterdam. Liefs, Julia
Dag Roel en Griet,
Dankbaar voor dit verhaal waarin zielen zo verbonden zijn met mekaar!
Liefs,
Kristin
Lieve Roel ,
Ieder woordje is met heel veel Liefde zachtheid en tederheid binnen gekomen het raakt mij diep.
Dankjewel met heel mijn hart om dit verhaal te delen van deze wonderlijke liefde mooie grootmoeder Mieke.
Warme knuffel
Mia
Mogen de Lichtwezens haar begeleiden op haar reis en jullie hier zacht omarmen.
Liefs, Anneke
als je het vuur van liefde kan aanwakkeren leef je eeuwig…bedankt Mieke voor de liefde die je bent en voor alle mensen die je optilt in het licht…bedankt Roel, Griet, Noa en de familie om dit te delen…big hugs vrienden Jerry
Dat we allen diep verbonden mogen zijn in liefde en verdriet.
Dat al onze tranen mogen stromen om het Leven te voeden en weer verder te gaan.
Ik voel je nood aan geborgenheid als kleine jongen bij het verlies van je mama, net zoals ik die voelde bij het verlies van mijn mama op een leeftijd van 2,5.
Je grootmoeder heeft je schitterend gegidst. Het Leven is verdikke een bijzonder krachtig, schitterend en puur diepzielduiken. Chapeau voor je moed. Ik stuur je een mega dikke knuffel, lieve Roel. Voor de eenzame momenten. En dan weer verder gaan… Liefs, Eve
Roel
wat mooi: je woorden raken diep; had graag ook zo een grootmoeder gehad met zoveel liefde en licht in haar hart
Het licht zal haar tegemoet komen: dank zij haar sta je nu waar je nu staat: je hebt ook hart gewerkt ervoor; haar kracht zit ook in jouw
Het is je van harte gegunt
Met veel liefde en licht stuur ik je dikke knuff voor de verdrietige momenten
liefs Ingrid
Dank je, Roel. Dank je om dit Licht te delen. Meer dan een voorbeeld, is het een blik op wie wij allen in wezen zijn en wat wij te doen hebben. Diep geraakt. Dank je, Mieke. Dank aan de Grootmoeder.
Stil, ontroert heb ik dit gelezen. Ook ik heb mijn moeder aan 4 jaar verloren en 3 weken nadien haar moeder, de pijn, het verlies, de zoektocht in mijn leven, zo herkenbaar.
Jij had de moeder van je moeder ik had de spreekwoordelijke stiefmoeder,, en toch kan ik omkijken met dankbaarheid, want wie ik nu ben is door de liefdevolle tantes en nonkels die ik had en mijn eigen zusjes. Mooi Roel mooi zo een grootmoeder wil ik ook zijn voor mijn kleinkinderen, de wijsheid te geven het mooie leven. Bedankt om te delen.
Zoals jij het hier omschrijft, was jouw grootmoeder een vrouw uit de duizend….ik kreeg het er helemaal warm van en tegelijk zo een gelukzalig gevoel, omdat ik mee kon voelen hoe groot haar hart was. En weet je Roel, jij en Griet, jullie hebben ook een groot hart.
Mijn medeleven nog, en tot ziens.
Leona
✨?✨ dank voor dit bijzondere delen.