Het heeft lang geduurd voor ik dit kon begrijpen, maar het is echt waar….

Ik herinner me jaren geleden hoe ik in zak en as op nieuwjaarsnacht mijn visionboard maakte voor het komende nieuwe jaar. Na een zoveelste relatiebreuk besloot ik alleen nog maar voor de ware te gaan.

De droom van de prins op het witte paard had ik gelukkig achter me gelaten, maar ik hoorde een nieuwe stem in mij die sprak over mijn grote droom iets neer te zetten in de wereld. Mijn gevoeligheid voor de ellende in de wereld was steeds een drijfveer voor het opzetten van projecten, maar dit was anders. Ik wilde iets dat van betekenis zou zijn voor de wereld, voor de mensen, de kinderen, de ouderen, de dieren,…

2 augustus 2002, 6 maanden later, ontmoette ik Roel. Ik herinner me mijn verwondering toen ik hem voor het eerst zag, luisterde uren naar zijn plannen en herkende hierin de roep die ook in mij leefde. En wat het was kon ik niet benoemen, maar sinds die dag van ontmoeting hebben we mekaar niet meer verlaten, de liefde verbond onze harten en we wandelden vanaf toen hetzelfde pad.

22 november 2004, 16 maanden later, werd ons godsgeschenk geboren. .”We hebben niet veel tijd te verliezen, het leven gaat snel” zei Roel en dat was duidelijk. Noa kwam op de wereld met een stralende glimlach die ze nog steeds in haar ogen draagt. Mijn dankbaarheid voor dit geschenk is niet in woorden te omschrijven.

13 juli 2004, 4 maanden voor de geboorte van Noa werd AnamCara officieel geboren. Tijdens zijn 4e vision quest, die Roel ondernam in Frankrijk, werd het visioen van AnamCara geboren. Hij vertelde me hoe hij de aarde tot hem hoorde spreken met de vraag om recht te staan en te spreken in naam van het welzijn van alle levende wezens.

Dit visioen heeft hem nooit verlaten en tot op heden leeft dat door hem. Ik kon me hier helemaal in vinden, op mijn manier, verbonden met mijn kwaliteiten. We deelden hetzelfde lied.

Onze zoektocht ging verder. Anam Cara groeide uit en vond een thuishaven in andere centra waar we de zalen huurden. Op onze toenmalige thuisplek in Lier bouwden we trommels en vond de zweethutceremonie zijn plek.

December 2008: We krijgen het bericht dat ons huurhuis in Lier zal worden afgebroken, de mooie natuur zal moeten plaats maken voor een industrieterrein. De thuishaven van mijn kinderen wordt als het ware onder onze voeten weggeveegd. Ik neem gedurende de daaropvolgende maanden dankbaar afscheid voor wat deze plaats voor mij heeft betekend en vind zo een ruimte waarin de zoektocht naar het nieuwe kan beginnen.

Juni 2009: We zijn nog steeds in Lier. Onze buren zijn verhuisd en we blijven achter met een verlaten gevoel. Bomen worden uitgetrokken en het huis van de buren wordt met beetjes gesloopt. Ik voel paniek in me opkomen, ik wil een thuis voor mezelf en ons gezin. We zoeken reeds maanden naar een nieuwe plek waar we ook AnamCara kunnen onderbrengen. Maar elke bezoek aan een mogelijke nieuwe thuis wordt weggevaagd omdat we geen voldoende financiële middelen hebben.

Juli 2009: We verhuizen ons hebben en houwen naar een nieuwe plaats in Berlaar. Een huurhuis dat nog niet helemaal verbouwd is, maar waar er voeldoende ruimte is voor de kinderen en een plaats voor de zweethut. Er is daar nog veel werk aan de winkel, maar we kennen onszelf en weten dat we veel werk kunnen verzetten.

November2011: Ons huis is nog steeds niet afgewerkt en we besluiten om niet langer te wachten op de goodwill van onze huisbaas. De roep om een tempel te bouwen is sterk. We bouwen onze yurt die we symbolisch als wegwijzer zien naar onze ware thuis.

December 2012: Wij planten met meer dan 100 vrijwilligers het hartebos, een droom die Roel reeds jaren koestert. Ik herinner me hoe ik toen we aankwamen bij het hartebos een gevoel van thuis zijn ervaarde. Ik vroeg Noa of zij hij hier zou kunnen wonen en kreeg een absolute ja. 2 Weken later ontvangen we van één van de deelneemsters een mail met de vraag of we haar huis willen kopen, op nog geen kilometer afstand van het hartebos.

Het heeft lang geduurd voor ik dit kon begrijpen maar het is echt waar, na een jarenlange zoektocht vind Anam Cara zijn thuis. In het wonderlijke Veerle, grenzend aan een prachtig natuurgebied, in de nabijheid van het hartebos vinden we onze thuis. De droom die leefde in ons en ons samenbracht vind zijn bedding.

8 Juni 2014: Na 14 maanden verbouwingswerken nemen we afscheid van Peggy Dylan. Zij wijdde tijdens “Initiation” als eerste onze nieuwe workshopruimte in. 8 dagen hebben we genoten en vooral veel geleerd van haar warme en wijze aanwezigheid. Haar eenvoud raakte ons diep en in een persoonlijk gesprek raadde ze ons aan een benefietcampagne op te zetten, en de gemeenschap om steun te vragen. Haar woorden om een campagne op te starten voor de verdere uitbouw van AnamCara bleef zingen in ons hoofd.

10 December 2014: We starten de Indiegogo campagne, ten voordele van de verdere verbouwingswerken van ons AnamCara centrum. Na maanden werk om deze campagne op te bouwen, lanceren we op internet. 70 mensen internationaal zijn naar voren gestapt om ons te steunen. Spannend!

3 Januari 2015, vandaag. De indiegogo campagne is halfweg. Dagelijks spenderen we uren aan de computer om de campagne verder te verspreiden, meer tot zijn essentie te brengen, onze boodschap helderder te formuleren en onze dankbaarheid te delen voor alles wat er tot hiertoe tot ons is gekomen.

In overleg en in samenwerking met vrienden blijven we gestaag verder bouwen. “De aanhouder wint” is een wijze spreuk, en mijn man kent daar alles van. Indiegogo laat weten dat een campagne opbouwen en voeren, werken is. En dat hebben we helemaal begrepen. Roel werkt nachten door, ik hou van de vroege ochtenden en zo kruisen we mekaar in het werk.

4 Januari 2015: Dit is een warme oproep voor hulp! We zoeken wat er mogelijk is om de campagne meer te verspreiden. We proberen verder te reiken dan onze eigen cirkel. En dan kijken we naar onze grote vriendenkring van waaruit we reeds zoveel hulp en ondersteuning mochten ontvangen. Vragen we opnieuw om hulp?

En dan hoor ik Roel zijn woorden: “Ik kan niet anders dan de boodschap te verspreiden. Te spreken voor het welzijn van de aarde.” en dan weet ik dat dat waar is. Het is zijn ziel die hem roept…en mijn ziel volgt hetzelfde lied. En ik reik nu uit naar jou: “Help ons mee de campagne te verspreiden”.

Ik geloof dat éénieder van ons dit visioen in zich draagt. Het visioen van de nieuwe aarde die spreekt door ieder van ons. Daarom vraag ik concreet om steun, zodat we verder kunnen bouwen.

Hoe je dit kan doen:

Geef een kleine donatie op onze Indiegogo campagnepagina op indiegogo, zelfs 5 euro maakt voor ons een groot verschil. (Moest je problemen hebben om dit te doen, neem contact met ons op)

Deel de campagne met je vrienden via de deelnkoppen op onze campagnepagina.

Help door mee te verspreiden!

Dank je om ons te steunen!
Hartegroet,
Griet.

>> Reacties kan je hieronder posten.

>> Voor het ontvangen van de Blog-Nieuwsbrief kan je rechtsbovenaan deze pagina inschrijven. Zo blijf je via mail onmiddellijk op de hoogte telkens wanneer er een nieuw artikel op de Anam Cara Blog verschijnt.

>> Voor de maandelijkse Anam Cara – Nieuwsbrief kan je inschrijven op de Anam Cara Nieuwsbrief-pagina. Deze Nieuwsbrief geeft een ruim overzicht van onze aktiviteiten, projecten en artikels.

>> Als je dit project graag een steun wil geven is dit heel erg welkom. Meer informatie kan je vinden op de pagina ‘Steun Anam Cara’