We kunnen wandelen in de gewoontes van het leven die op één of andere wijze vertrouwd en veilig aanvoelen. En sommigen houden ons zo verwijderd van wie we werkelijk zijn.
En dan heb ik het over de steeds wederkerende patronen die zich vaak uiten in de vorm van woordenwisselingen, ergernissen, kwaadheid. En die ons verwijdert houden van de vonk of de passie die zo diep leeft in ons.
Want is dat niet wat we willen leven?
De kettingreacties die zulk een gekend patroon in zich dragen en waarvan het begin zo gekend is en de uitkomst of het einde reeds weken, maanden of jaren is vastgelegd… gewoon, omdat we ze blijven herhalen en omdat het een ketting is… Een kluwen wol waar het begin en einde zo in zoek is.
Misschien ken je ze wel…
Waarin je jezelf of een ander beschuldigd en alles alleen maar groter en verwarder maakt en waar geen einde aan lijkt te komen.
De vraag is hoe je hier verandering in kan brengen?
Wat ik leerde is om te rusten in wat is, te ademen, te ontspannen en gewoon aanwezig te zijn. Te kijken, observeren, luisteren en niet oordelen. Het gevoel te omarmen en het verhaal gaandeweg te zien vervagen.
Wij lijken zo gehecht te zijn aan de verhalen van het leven alsof ze werkelijk waarheid in zich dragen. Maar is dat zo? Wat is echt waar? Wat is waarheid?
Toen ik gisteren samen zat met mijn dierbare vriendin Pratibha vertelde ze me volgende woorden: “Emoties zijn als kinderen, je verwelkomt diegenen die blij en opgewekt en vrolijk zijn, want daar kijk je naar uit. Maar diegene die kwaadheid en koppigheid of ergernis, verdriet,…. in zich dragen, zetten we zo vaak aan de kant, daar willen we niets mee te maken hebben. Maar dat is niet de bedoeling. Het is aan ons om tussen de kinderen te kunnen zijn, te leren luisteren en dan te omarmen.”
Het leren luisteren en omarmen is een goede oefening. Daarin ademen en ontspannen draagt bij tot het loskomen van zovele verhalen in ons hoofd en alle kettingreacties die daar mee verbonden zijn.
Ik wens je vandaag luchtigheid toe en de tijd en de ruimte om stil te zitten en innerlijk te observeren. Momenten waarop je je verbonden kan voelen met de ruimte in jezelf die vrij is van elk oordeel of elk verlangen, maar verbonden met een stille vreugde die zo eigen is aan ons menszijn.
Van harte, maak vandaag kostbaar!
Griet
Lieve Griet,
Wat zijn dit wijze woorden en fijn om te lezen hoe jij dit verwoord. En waar vooral veel wijsheid waar we jammer genoeg soms in vastlopen.