Ken je die momenten waarin je zoekt naar warm begrip? Een samenzijn met iemand die je kent tot in het diepste van je ziel. Die je eert en omarmt, zonder oordeel, je kantjes weet te verzachten, gewoon door er eenvoudig te zijn?
Leeft dit verlangen niet in ieder van ons?
En ken je dan de zoektocht naar iets dat je kan sussen? Zodat de pijn van het verdriet mag verzachten, hoewel je weet dat dit slechts tijdelijk is…
Durf je dan te voelen en te omarmen, dit tere verdriet? En kan je je daarin verbinden met dat diepe geloof dat elk begin ook een einde kent?
Het geloof dat alles vergankelijk is, dus ook dit tere verdriet.
En dat wegduwen alleen maar de pijn zou vergroten.
Daarom voor vandaag nodig ik je uit om te durven landen in wat het leven je nu toont. Kwetsbaarheid, verdriet of vreugde…
Wetende dat alleen een liefdevolle omarming, gegeven door jezelf aan dit vragende innerlijke kind, de pijn zal verlichten, de vreugde vergroten, de kwetsbaarheid zal verzachten en nog zoveel meer.
En ja, ik hoop ook dat deze golven ooit eindigen, maar ik denk dat het tij zijn eigen weg vindt. En dat het komen en gaan, zoals de natuur ons toont, niet valt te stoppen.
Maar weet dat er een keuze is om te omarmen en het goud erin te vinden, want dat is wat ons gegeven is.
Daarom voor vandaag,
wandel in de zachtheid van je liefdevolle armen,
en omarm elk verlangen dat leeft in je ziel.
Je bent een kostbaar wezen dat heelheid is
en het leven zal je daarin eren,
telkens opnieuw.
En in deze liefde zijn we verbonden,
Griet.
Hartelijk dank, Griet, voor deze woorden. Ze raken me diep in mijn hart.
Dank je wel lieve Hilde, ik denk dat ik je hart voel tot hier:-)
Een enorm herkenbaar verlangen ja. Dankjewel, lieve Griet. Ik heb je tekst met mijn vriendinnen gedeeld (met bronvermelding).
Dank je wel, Judith, voor het delen en voor het uitreiken met een antwoord. We zijn toch bijzondere wezens hé:-)
Het komen en gaan dat de natuur ons toont valt niet te stoppen… En dan is het aan ons om alles te leven, elke beweging toe te laten. In deze beweging is voor mij de natuur een veilige bedding die mij toont waar ik vast loopt en mij helpt stromen, die mij ondersteunt en bevestigt als ik vol in de beweging sta, die mij omarmt en mijn tranen drinkt als ik onder ga, mij optilt in mijn vreugde en mijn lichtheid.
Mmmmm Brigitte, mooie woorden die helemaal resoneren. dank je wel!