Het is koud. Mijn blik is naar boven gericht, ik zie de fijne, kale takken van een jonge berkenboom.
Ik sluit mijn ogen en voel golven van ontroering die eindeloos in me lijken op te wellen. Ze overspoelen me met hun volle intensiteit. Ik voel me alsof in een droom. Ik ben deel van een cirkel van vrienden, een 70-tal mensen, die samen uit volle borst zingen, gedragen door de drums, gedragen door een impuls van kracht en liefde.
Terwijl ik zing en kijk naar de takken word ik overspoeld door herinneringen. Ik herinner me de eerste maal dat ik dit lied hoorde. Het borrelde op uit mijn hart en mengde zich met het stille gezang van het water dat net op de gloeiende stenen werd gegoten in de zweethutceremonie. Een lied voor de Aarde, een lied dat onze liefde voor Aarde samenbrengt in het hart. Het was vele jaren geleden dat ik het voor het eerst zong en sindsdien zingen we het vaak. Maar vandaag is het anders.
Ik herinner me de eerste keer dat ik droomde om een bos te planten, meer dan 15 jaar geleden. Die droom zette mijn hart in vuur en vlam. In al die jaren heeft deze droom me zovele malen enthousiast gemaakt. De droom bleef groeien, het werd een bos in de vorm van een hart. Ik voel de kracht van deze droom, maar vandaag, in deze cirkel van mensen, is het anders.
Ik herinner me de woorden van een dierbare vriendin, ze beschreef hoe blij en dankbaar ze is om mee een hartebos te planten. “Een droom van een vriend laten uitkomen. Ik heb er zin in!”, schreef ze. En terwijl ik dit herinner eer ik de vele dromen die ik heb gehad en die werkelijk zijn geworden. Ik herinner me de vele mensen die mee hebben geholpen, die samen met mij hebben gebouwd aan zovele impulsen van schoonheid. Ik herinner me de verbondenheid van waaruit ik projecten heb gecreëerd. Maar vandaag, terwijl een rivier van stilte doorheen me lijkt te stromen, vandaag is het anders.
Ik ben toeschouwer, volledig wakker in deze droom. Ik zie de lachende gezichten. Ik zie de toewijding waarmee mensen hun geschenken geven aan de Aarde. Ik zie het licht van Hoop en ik voel mijn tranen van dankbaarheid om deze schoonheid te mogen beleven:
De kinderen zingen, met ratels en troms in de handen, ze leggen kleurrijke geschenken van liefde aan de voet van de Berkeboom: de grote boom die we net geplant hebben in het centrum van deze hartvormige open plaats in het bos.
De volwassenen staan in een grote cirkel rondom de kinderen, we zingen, we trommen, we lachen. We geven onze kracht door aan de kinderen. We wakkeren onze dromen aan en brengen het licht van Hoop voor elkaar.
Deze mensen die van overal zijn toegekomen, dit is één familie geworden. En dit is wat mijn hart vervult.
We planten een bos voor Moeder Aarde. Een bos van het hart.
We planten een bos, opgedragen aan het ene hart van waaruit we samen komen om dit te doen.
We planten een bos, voor Zij die gaan komen. Want de stroom van goedheid die in ons zit, vraagt om geschonken te worden, aan iedereen die we ontmoeten, en aan iedereen die zal komen.
Terwijl dit alles door me heen spoelt als een rivier van leven, blijf ik naar de kale takken kijken.
Dit is inderdaad hoe een droom werkelijkheid wordt. De dag zal zich ontvouwen als één groot werk voor de Aarde, vol lichtheid en vreugde.
Maar wanneer ik mijn ogen sluit en mijn hart voel, klein van ontroering, dan zie ik hoe de stroom altijd zal verdergaan. En altijd zullen er mensen zijn die het beste van zichzelf zullen geven aan een droom van het hart.
Ik sluit opnieuw mijn ogen, mijn handen klappen het ritme. Ik zing voor de Aarde met heel mijn hart, samen met mijn familie.
Dit is een goede droom om te leven!
Oproep voor de Hoeders van het Hartebos:
Wordt mee Hoeder van het Hartebos
Op 1 december 2012 hebben we met een honderdtal mensen meer dan 1500 bomen geplant, met centraal een hartvormige, open plaats.
De komende 2 jaar zullen we telkens 3 maal per jaar samenkomen op deze plek. Op deze dagen komen we samen als “Hoeders van het Hartebos”. Een dag waarin we samen rituelen voor de healing van de Aarde zullen doen en zorgdragen voor het bos. We zullen 3 keer per jaar maaien, zodat de bomen kunnen groeien. Een dag om over het bos te hoeden, maar ook samen te zijn en de krachten te bundelen in ritueel voor de Aarde. We zullen samen het licht van Hoop verspreiden.
Wil je erbij zijn, dan kan je je opgeven voor de Nieuwsbrief op volgende pagina: Hoeders van het Hartebos
Je ontvangt dan een update wanneer het zover is.
Mensen die graag de foto’s bekijken van de plantdag, kunnen deze kijken op volgende pagina: “Fotoalbum Plant mee het Hartebos – 1 decemeber 2012”
Blijf dromen en blijf creëren!
Warme groet,
Roel
Maar ook maakt het dat je voortdurend in contact komt met de stem van je hart. Want uiteindelijk is wat we ‘gebed’ noemen, gewoon jouw contact vanuit je hart met het Leven. En bovenal opent het gebed ons voor de zegeningen van het leven en voor nieuwe dimensies van het hart. We hoeven daarvoor geen specifieke religieuze opvattingen te hebben, gewoon de openheid om ons hart te verbinden met de bron van leven, hoe we die bron ook wensen te noemen.
Terwijl ik verder tromde en zong voor mijn reizende vrienden, ervoer ik een enorme stilte.
Maar voor nu wil ik dit met je delen: wanneer je de stilte kan vinden in je eigen wezen, omarm dan de wereld. Omarm het leven met heel je hart. Deze tijd van het jaar is een mooie tijd, waarin we naar binnen keren om te herinneren. Waarin we kunnen loslaten wat voorbij is, zoals ook de bomen de bladeren laten gaan.